Ακολουθήστε μας

Αναλύσεις

Turkey, a global problem

Δημοσιεύτηκε στις

By Savvas Kalenteridis*

Turkey is already being considered to be a global problem, even though the US, the EU and Russia, refuse to accept this reality.

Let us explain in what sense Turkey has become a problem for the whole world.

The world has rejected totalitarian ideologies, since they were responsible for innumerous killings and the suffering of humanity. Fascism, Nazism, Communism*, all of them were tested and finally rejected and abandoned by history.

The only totalitarian ideology that stands the test of time is Turkish racism, which took various forms during the 20th century, such as the nationalist (and Islamist) racism of the Neo-Turks, by Mustafa Kemal and the Gray Wolves, and in the 21st century, under Tayyip Erdogan, when it also acquired strong Islamist characteristics.

This totalitarian ideology caused the genocide of the Christian populations of Anatolia, which peaked in its brutality during the period from 1914 to 1923.

Everyone knows what happened then, and especially the United States, since its top diplomats at the time, such as Henry Morgenthau and George Horton, recorded in their reports and books the bloody events of that period.

This is also known to England, which, when after the Treaty of Moudros took control of Constantinople, the capital of the Ottoman Empire, at the request of the Armenians forced the Sultan to set up military courts for the masterminds of the genocide. In fact, when the nationalists in Turkey reacted and rebelled after the first convictions and the hangings of the perpetrators, England transferred the accused to Malta, where the trials continued. Only when Britain stroke a deal with Mustafa Kemal did they stop the trials, exchanging the accused genocide officials with four British officers arrested by Kemal’s forces in the city of Van.

However, the files from the Maltese trials are still in records of the United Kingdom and that country knows better than anyone else what happened during that period.

England was the country that played a key role in the Treaty of Lausanne, under which the Turkish Republic was founded, and it was also the country that favored Mustafa Kemal. According to his critics in Turkey, who call him an agent of British imperialism, Kemal violated the national oath, ceded Kirkuk and Mosul to the British, abolished the Caliphate and moved forward with the de-Islamization of Turkey under the guise of a “secular state”. Therefore England, as a country with strong relationships and an agreement with Mustafa Kemal and Ismet Inonu, was able to exercise influence in Turkey, and thus it was impossible for London to raise the issue of the genocide perpetrated against the Greeks, the Armenians and the Assyrians.

The US was not a party of the agreement and therefore did not sign the Treaty of Lausanne and according to Turkish literature, until 1927 it refused to recognize the Turkish Republic, precisely because of the crimes committed by Young Turks and Kemalists, because the very founding of this state is a result of crimes against humanity. Back then the spirit of Wilson, the spirit of universal human values, still prevailed in the United States.

But after World War II and the founding of NATO, the United States took over from Britain the leadership of geopolitical influence in Turkey, and “forgot” all about the crimes, while turning a blind eye to the genocidal and inhumane policies that were continuously being implemented by this country.

Thus, more than a century has passed with this ideology, the ideology of zero tolerance for anything non-Turkish and non-Muslim, the ideology that has continued and continues to commit ethnic cleansing and even alters the characteristics of an entire people.

The system of power in Turkey is so harsh and cruel that does not allow anyone to question the racist ideology of Turkish nationalism. This aggressive nationalism always had an aspect of “jihad” embedded in it, that is, the holy war for Islam, but now under Erdogan, Turkish racism began to gradually take on the characteristics of Islamofascism.

That is why all parties in Turkey, even the parties of the Left, either defend or just avoid challenging this ideology, with the sole exception of the People’s Democratic Party (HDP), which mainly represents the Kurds.

If there were people who considered the above paragraph as an exaggeration, they must have now realized, after the recognition of the genocide suffered by the Armenians by the Turks, that things are exactly as described above.

All Turkish parties condemned the United States for recognizing the genocide, with the exception of the HDP, which called on the government and the state to recognize this shameful act.

And as it was “natural”, all parties, even the party of the “reformist” Babacan, who otherwise promises a solution to the Kurdish issue, condemned the HDP, with its top official stating that “you will have the same fate, you are done for”.

If one examines the statements of Turkish politicians on the subject, it is impossible not to be literally horrified. They are words of savagery and barbarism.

Erdogan’s own history adviser, academic Murat Bardaksi, has said in the past that records indicate that 950,000 people went missing during the Armenian deportations and that this constitutes a genocide.

Now that he serves as an adviser to the Turkish President, he must be informing him about the above – he must be telling him the truth.

So Erdogan knows.

As all Turkish politicians and academics know very well the truth about the plan of the Armenian genocide, implemented by neo-Turks and Kemalists.

Nevertheless, they passionately defend a crime against humanity, even blaming the victims, claiming that the victims of this genocide were to blame for their own deaths.

But when you defend such a heinous crime against humanity in such an absolute way, it clearly indicates that you are ready to commit other crimes that threaten the “purity” of the Turkish nation and Sunni Muslim Turkish society.

So, we are dealing with an unrepentant state, which has as the main components of its foundation, death, destruction, genocide and ethnic cleansing, and it cannot get rid of them.

As these lines are being written, the events that are taking place today in Afrin, Gire Spi and Serekaniye against the Kurds, is an exact repetition of the policy applied to the other genocides and ethnic cleansing.

What is happening today in the trial of Kobani in Ankara, against the Kurds, who overthrew and beat ISIS and the butchers jihadi terrorists, backed by Erdogan and his barbaric state, is a repetition of the practices of the bloody past of the Turkish state.

At the same time, the threats made by the Turks even against the United States on this issue show that Turkey, as long as it is imbued with this racist ideology, is a global problem.

A country that not only does not renounce its bloodthirsty past, but continues on its violent and destructive path, stubbornly, with the political system as a whole supporting these practices,

A country attacking the US, the world’s most powerful country,

A country that instead of bowing its head and kneeling in memory of the millions of its victims, dares to question the existence of the state of the Republic of Armenia, arguing that it was founded on stolen Ottoman lands,

A country that has militarily invaded Cyprus, Iraq, Syria, Libya, Nagorno-Karabakh,

A country that directly threatens Greece, with its “Blue Homeland” doctrine and the largest fleet of amphibian and invasion vessels in the world, which clearly aim to occupy Greek islands, while NATO pretends that it does not understand and that this not an aggressive policy,

Is a country who has clearly become a global threat, since due to its size and the possibility of dragging other Muslim countries into this political madness, it threatens dozens of countries and peoples, and therefore threatens humanity itself.

I sincerely hope that after the savage reactions of the entire political system, the academics and the Turkish society itself, to Biden’s recognition of the Armenian genocide committed by the Turks, those who remained skeptical in the international community and in Greece, have finally been convinced.

Note: By referring to totalitarian ideologies in general, does not mean I’m equating them. Fascism and Nazism advocated for different things than communism. Nonetheless, all three of them are characterized as totalitarian ideologies.

*Savvas Kalenteridis is retired colonel and Dimokratia newspaper columnist

The article was published in Dimokratia newspaper

Ο Σταύρος Καλεντερίδης, ξεκίνησε τις σπουδές του στην Αθήνα, σπουδάζοντας Πολιτική Επιστήμη στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έπειτα από τέσσερα χρόνια συμμετοχής στα φοιτητικά όργανα συνδιοίκησης της σχολής του και σε διάφορες οργανώσεις νέων, αποφάσισε να συνεχίσει τις σπουδές του στο εξωτερικό. Στη Βοστόνη των Η.Π.Α. ολοκλήρωσε δύο μεταπτυχιακά προγράμματα, στις Διεθνείς Σχέσεις (Αμερικανική εξωτερική πολιτική) και στην Επικοινωνία (Πολιτική Επικοινωνία), ενώ παράλληλα εργάστηκε στο Ελληνικό Προξενείο της Βοστόνης, στη σχολή του ως βοηθός έρευνας και σε δύο πολιτικές καμπάνιες Αμερικανών πολιτικών (Δημοκρατικών – Ρεπουμπλικάνων). Μετά από τρία χρόνια στις Η.Π.Α., άκουσε το κάλεσμα της πατρίδας του και επέστρεψε πίσω με μεγάλο πόθο για προσφορά στην Ελλάδα. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος δύο κοινωφελών οργανισμών, του δέλτα – πολιτική επανάσταση (πολιτικός οργανισμός) και της Λεοντίδας (ίδρυμα προώθησης θεμάτων ιστορίας, πολιτισμού και δημοκρατίας). Σήμερα ζει και εργάζεται στην Αθήνα, ασχολείται με διάφορα εγχειρήματα πολιτικής διπλωματίας και δημοκρατίας, γράφει πολιτικά άρθρα, σχολιάζει την επικαιρότητα και συνεχίζει την προσωπική του μελέτη στην ιστορία και την πολιτική φιλοσοφία.

Συνέχεια ανάγνωσης

Αναλύσεις

New York Times: Το μπλοφάρισμα είναι το μυστικό της ανθεκτικότητας του Τραμπ

Η προθυμία να παρεκκλίνει, να κάνει πίσω και να αντιφάσκει με τον εαυτό του είναι ένα μεγάλο μέρος αυτού που διατηρεί τον πρόεδρο βιώσιμο, και η υπόσχεση να κάνει πίσω είναι μέρος της έμμεσης προσπάθειας του Τραμπ να επηρεάσει τους ψηφοφόρους – καθησυχάζοντάς τους ότι οτιδήποτε ακραίο είναι επίσης προσωρινό, ότι δοκιμάζει πάντα τα όρια (στην πολιτική, στην εξουσία) αλλά και γενικά δεν έχει πρόβλημα να υποχωρεί.

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Κρίνοντας από την αντίδρασή του στην ερώτηση ενός δημοσιογράφου αυτή την εβδομάδα, στον Ντόναλντ Τραμπ δεν αρέσει όταν τον ρωτάς για το «TACO» – το ακρωνύμιο της Wall Street που αναφέρεται σε αυτόν «Trump Always Chickens Out» ( Ο Τραμπ πάντα το βάζει στα πόδια) μια υπόθεση που καθιστά ασφαλή την παραμονή στις αγορές ακόμη και όταν ο πρόεδρος απειλεί την Ευρώπη και την Κίνα με εντατικοποίηση του εμπορικού του πολέμου.

Ακόμα κι αν δεν του αρέσει η σύγκριση με τα πτηνά του αχυρώνα, το ακρωνύμιο θίγει κάτι που είναι κρίσιμο για την πολιτική ανθεκτικότητα του Τραμπ. Η προθυμία να παρεκκλίνει, να κάνει πίσω και να αντιφάσκει με τον εαυτό του είναι ένα μεγάλο μέρος αυτού που διατηρεί τον πρόεδρο βιώσιμο, και η υπόσχεση να κάνει πίσω είναι μέρος της έμμεσης προσπάθειας του Τραμπ να επηρεάσει τους ψηφοφόρους – καθησυχάζοντάς τους ότι οτιδήποτε ακραίο είναι επίσης προσωρινό, ότι δοκιμάζει πάντα τα όρια (στην πολιτική, στην εξουσία) αλλά και γενικά δεν έχει πρόβλημα να υποχωρεί.

A case study : Μόλις πριν από έξι εβδομάδες, έγραψα μια στήλη που περιέγραφε τη δεύτερη προεδρία Τραμπ ως οδεύουσα προς πολιτική αποτυχία, σημειώνοντας παράλληλα ότι μια διόρθωση πορείας ήταν ακόμα δυνατή.

Αυτή η προειδοποίηση ήταν αμφισβητήσιμη, καθώς οι δημοσκοπήσεις για τον Τραμπ μετά την Liberation Day άρχισαν να μοιάζουν με τα ποσοστά του Τζο Μπάιντεν μετά την αποτυχημένη αποχώρηση από το Αφγανιστάν. Μόλις ο Μπάιντεν έφτασε στο χαμηλό των 40 στον μέσο όρο του RealClearPolitics, δεν έφτασε ποτέ ξανά το 45% της αποδοχής : Μερικοί πρόεδροι απλώς χάνουν την θητεία τους νωρίς και δεν την παίρνουν ποτέ πίσω.
Αλλά από τότε που δημοσιεύτηκε αυτή η στήλη, ο Τραμπ έχει απομακρυνθεί από τους πιο ακραίους δασμούς του στην Κίνα, έχει επιτύχει κάποιο είδος αποστασιοποίησης από τον Έλον Μασκ και έχει αρχίσει να παραπονιέται για τον «τρελό» Βλαντιμίρ Πούτιν, ενώ αυτοαποκαλείται ο μεγάλος επίδοξος ειρηνοποιός της Μέσης Ανατολής. Και ιδού, τα ποσοστά του στις δημοσκοπήσεις έχουν αυξηθεί ξανά, όχι σε γνήσια δημοτικότητα αλλά σε ένα απόλυτα φυσιολογικό επίπεδο για έναν πρόεδρο σε μια πολωμένη χώρα.

Με έναν διαφορετικό Πρόεδρο, θα μπορούσε κανείς να πει ότι αυτή η ανάκαμψη συνέβη παρά τις διάφορες οπισθοδρομήσεις και ανατροπές του Λευκού Οίκου (συν διάφορες επιπλήξεις από τη δικαστική εξουσία). Αλλά με τον Τραμπ είναι πιο πιθανό να πούμε ότι συνέβη λόγω αυτών των πισωγυρισμάτων και των αναπροσαρμογών. Το να βλέπουν τον Τραμπ από την μία να μπορεί να ελέγχει τον εαυτό του και από την άλλη να συγκρατείται και από άλλους είναι αυτό που περιμένει μια σημαντική ομάδα ψηφοφόρων από την προεδρία του. Τους αρέσει που ο Τραμπ πιέζει κατεστημένα και οργανισμούς που δεν εμπιστεύονται ή αντιπαθούν, από την επίσημη Ουάσινγκτον μέχρι τα ελίτ πανεπιστήμια, αλλά η έγκρισή τους εξαρτάται από μια δυναμική αλληλεπίδραση, όπου δέχεται την αντίκρουση και μπορεί να υποχωρεί.

Ρωτήστε τους πιστούς οπαδούς του Τραμπ για αυτό το μοτίβο και συχνά θα επιμένουν ότι όλα αυτά είναι απλώς μέρος του σχεδίου – ότι οι φαινομενικές αποτυχίες και οι ανατροπές του προέδρου είναι απλώς ενδείξεις μιας στρατηγικής ευελιξίας που υπήρχε από την αρχή. Έτσι, η φαινομενική ανοησία των δασμών της Liberation Day είναι στην πραγματικότητα ένας λαμπρός τρόπος για να αποδεχτούν οι αγορές ένα πιο μετριοπαθές αλλά επιβαρυντικό δασμολογικό καθεστώς. Ή το να αφήσουμε τον Μασκ να καλπάζει ξέφρενος με απίθανες υποσχέσεις για εξοικονόμηση κόστους χάριν στον DOGE είναι απλώς ένας τρόπος να ανοίξουμε το μαύρο κουτί των κρατικών υπηρεσιών και να επιτραπεί στον Πρόεδρο να καταλάβει πώς να ελέγχει τη δική του εκτελεστική εξουσία.

Αυτή η ευελιξία καθίσταται ιδιαίτερα χρήσιμη στην εξωτερική πολιτική. Μπορεί να έχει νόημα να προσπαθήσει κανείς να διαπραγματευτεί με τον Πούτιν και επίσης να απειλήσει τη Ρωσία εάν οι διαπραγματεύσεις σταματήσουν – όπως θα μπορούσε να έχει νόημα να είναι μαχητικός απέναντι σε ένα ισχυρότερο Ιράν το 2018 και διαλλακτικός απέναντι σε ένα ασθενέστερο Ιράν το 2025, και ούτω καθεξής.

Επιπλέον, το να έχεις απλώς την ικανότητα να ξεκολλάς από κακές αποφάσεις είναι μια υποτιμημένη ποιότητα στους προέδρους. Ένας λόγος που τα ποσοστά του Μπάιντεν στις δημοσκοπήσεις δεν ανέκαμψαν ποτέ από την αρχική τους λιποθυμία είναι ότι αυτός (ή η ομάδα που πραγματικά διεύθυνε τα πράγματα) δεν μπόρεσε να βρει έναν τρόπο να αντιστρέψει την πορεία του, ειδικά στην πολιτική μετανάστευσης. Καλό πράγμα η ευελιξία.

ΠΗΓΗ: New York Times

Μετάφραση: Μπάμπης Γεωργίου Πετράκης

Συνέχεια ανάγνωσης

Αναλύσεις

Σοκαριστική η χθεσινή απόφαση του Τόμας Μπάρακ, του απεσταλμένου των ΗΠΑ στη Συρία

Δημοσιεύτηκε

στις

από τον

Από το 2011, τζιχαντιστικές φατρίες έχουν καταλάβει πολλά χωριά στην ύπαιθρο της Λατάκιας & Ιντλεμπ, αφού διέπραξαν σφαγές εναντίον των κατοίκων αυτών και εκτόπισαν τους υπόλοιπους. Οι περισσότεροι από τους τζιχαντιστές ήταν αλλοδαποί.

Γράφει ο Ευάγγελος Μπασάρ Μούσσα
Τότε εκείνο τον χρόνο ήμουν ο πρώτος που σας ανέφερα την παρουσία ξένων και Αράβων τζιχαντιστών, εν μέσω εκτεταμένης απόρριψης και άρνησης μερικών. Σήμερα ακόμη και οι «υποκριτές» παραδέχονται ότι υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες από αυτούς.
Αφού ο απεσταλμένος των ΗΠΑ στη Συρία, Τόμας Μπα΄ρακα συμφώνησε με τον Τζολάνι, κατά κόσμον Αλ Σαράα να συμπεριλάβει ο τελευταίος ξένους τζιχαντιστές στον συριακό στρατό, ο ίδιος αποδέχτηκε αυτό το αίτημα με το σκεπτικό ότι ήταν η μόνη λύση, διαφορετικά θα επέστρεφαν στο ISIS-DAESH.
Έτσι, ο προσωρινός πρόεδρος άρχισε να πολιτογραφεί «επίσημα» χιλιάδες τζιχαντιστές ως κύρια προϋπόθεση για την ενσωμάτωση τους στο συριακό στρατό.
Μάλιστα η πολιτογράφηση είχε προηγουμένως συμπεριλάβει δεκάδες χιλιάδες, και η πυρπόληση των γραφείων δημοτολογίου ήταν ένας από τους στόχους του, για να χορηγήσει υπηκοότητα σε «άγνωστης καταγωγής».
Οι στόχοι της εφαρμογής των εντολών της Ουάσινγκτον, εκτός από τα προσωπικά οφέλη για την άρχουσα τάξη σε συντονισμό με την Τουρκία και την παραχώρηση «προσωρινής» νομιμότητας, είναι πολυάριθμοι, συμπεριλαμβανομένης, κατά την ίδια τους την παραδοχή, της καταπολέμησης των εχθρών των ΗΠΑ στη Συρία και στο εξωτερικό.
Εχθροί της Ουάσιγκτον, όχι εχθροί της Συρίας!
Είναι ξεκάθαρο ακόμα και σε όσους δεν θέλουν να δουν!
Ποιοι είναι οι εχθροί της Ουάσινγκτον;
Εκτός από τους εσωτερικούς εχθρούς, δηλαδή τους Σύρους στην καταγωγή που δεν συμφωνούν με ότι συμβαίνει, υπάρχουν και οι #Παλαιστίνιοι, Δυνάμεις Λαϊκής
Κινητοποίησης Ιράκ, Ιράν, Ρωσίας
Περιμένετε, υπάρχουν εκείνοι που είναι πιο σημαντικοί από όλους αυτούς… Οι Κινέζοι!
Ναί σωστά ακούτε και διαβάζετε!
Σύμφωνα με την παραδοχή της προσωρινής κυβέρνησης: Υπάρχουν 3.500 (ο πραγματικός αριθμός είναι κατά πολύ μεγαλύτερος) ξένοι τζιχαντιστές -μαχητές, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι Κινέζοι Ουιγούροι και από γειτονικές χώρες, οι οποίοι θα ενσωματωθούν σε μια νεοσύστατη μονάδα, την 84η Μεραρχία.
Ακόμα και στις εκφράσεις και στη γλώσσα της άρχουσας τάξης ήταν σαφείς. Κινέζοι_Ουιγούροι και Ρώσοι_Τσετσένοι.
Έτσι, ο απώτερος στόχος είναι το Πεκίνο, μετατρέποντας έτσι τη Συρία σε οχυρό για την εκπαίδευση τρομοκρατών και τη συνένωσή τους από όλες τις γωνιές του κόσμου για να πολεμήσουν τους εχθρούς της Ουάσιγκτον, όλα εις βάρος του #συριακού_λαού. Μιλάνε κατά τα άλλα για απελευθέρωση της Συρίας!!
Ο άμεσος χορηγός είναι η Οθωμανική_Αυτοκρατορία, η οποία φιλοδοξεί να σχηματίσει την Αυτοκρατορία_τουρκεστάν, λες και η Κίνα, η Ρωσία, ακόμη και η Δύση, θα παρακολουθούν με σταυρωμένα χέρια την Αυτοκρατορία του Τουρκεστάν να επεκτείνεται όλο και περισσότερο.
Ξαναλέω ότι θυσιάστηκε μια χώρας αφενός μεν για το ξεκαθάρισμα λογαριασμών των εθνών και την επιστροφή των προσφύγων πίσω αφετέρου δε για την κύριξη των οικονομικών συφωνίων των δυτικών χωρών καθώς μόλις συμφώνησαν για να λάβουν χώρα στην ενέργεια της Συρίας η Shell, Total και BP και είναι μόλις η αρχή.
Υπενθυμίζω πως η Σαουδική_Αραβία και το Κατάρ πληρώνουν τους μισθούς των νέων δημοσίων υπαλλήλων της Συρίας. Η Σαουδική αραβία προσπαθεί να μειώνει την επιροή της Τουρκίας στην χώρας πράγμα που θεωρώ αδύνατο καθώς ο νέος της στρατός εκπαιδεύεται στην Τουρκία επισήμως πια.
Όλα αυτά συμβαίνουν σε απόσταση αναπνοής απο τα σύνορα μας με κρίσημες και αναπάντητες ερωτήσεις:
  • Πόσο ανέπαφη θα παραμένει ΕΕ;
  • Πόσο είναι ορθές αυτές οι πολιτικές και πότε θα μαρτυρήσει ο χρόνος για όλη τη Μέση Ανατολή;
  • Το Συριακό Κράτος των Ουιγούρων: Η Δύναμη Κρούσης του Jolani: Θα είναι η πρωτοποριακή δύναμη στον πόλεμο των HΠΑ με την Κίνα;
Συνέχεια ανάγνωσης

Αναλύσεις

Το «Περλ Χάρμπορ» της Ρωσίας! Η Ουκρανία βομβάρδισε ρωσικά αεροδρόμια

Με μία άνευ προηγουμένου σαρωτική επιχείρηση, η Ουκρανία βομβάρδισε τα πυρηνικά αεροσκάφη της Ρωσίας

Δημοσιεύτηκε

στις

Σταύρος Καλεντερίδης: Με μία άνευ προηγουμένου σαρωτική επιχείρηση, η Ουκρανία βομβάρδισε τα πυρηνικά αεροσκάφη της Ρωσίας

👉 Πώς έγινε το χτύπημα μέχρι και στην καρδιά της Σιβηρίας;
👉 Τα παράλληλα τρομοκρατικά χτυπήματα στον ρωσικό σιδηρόδρομο
👉 Η πιθανή εκδίκηση της Μόσχας – Επιστρέφει ο Ορέσνικ;

Συνέχεια ανάγνωσης

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Διεθνή13 λεπτά πριν

Πεσκόφ: Περίπλοκες οι ειρηνευτικές προσπάθειες στην Ουκρανία! Δεν αναμένονται γρήγορες αποφάσεις

Το Κρεμλίνο σχολίασε μετά την ανακοίνωση της Ρωσίας προς την Ουκρανία στις ειρηνευτικές συνομιλίες στην Τουρκία τη Δευτέρα ότι θα...

Διεθνή27 λεπτά πριν

Νέο ουκρανικό χτύπημα στη γέφυρα της Κριμαίας

Οι Μυστικές Υπηρεσίες της Ουκρανίας χτύπησαν υποθαλάσσιο πυλώνα, σε μια καλά προετοιμασμένη επιχείρηση - Η κίνηση στη γέφυρα της Κριμαίας...

Πολιτική42 λεπτά πριν

Το παραδέχτηκε ο Χατζηβασιλείου! Η δικαστική απόφαση για το Σινά θέτει ζήτημα ιδιοκτήσιας για περιοχές πέριξ της μονής

Στη σύντομη παρέμβασή του στην Επιτροπή Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων για το Σινά ο υφυπουργός ήταν αποκαλυπτικός...

Αναλύσεις1 ώρα πριν

New York Times: Το μπλοφάρισμα είναι το μυστικό της ανθεκτικότητας του Τραμπ

Η προθυμία να παρεκκλίνει, να κάνει πίσω και να αντιφάσκει με τον εαυτό του είναι ένα μεγάλο μέρος αυτού που...

Άμυνα2 ώρες πριν

Αυτό είναι το στρατιωτικό όχημα που θα παράγεται Ελλάδα

Είναι το στοίχημα της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας για να περάσει από την εποχή της υποκατασκευής στην εποχή της κυρίαρχης σχεδίασης...

Δημοφιλή