«Σας παρακαλώ να μου αναθέσετε κάποια εργασία, γιατί γνωρίζετε προφανώς ότι τους τελευταίους μήνες προσέρχομαι καθημερινά στη θέση μου, αλλά δεν έχω κανένα απολύτως αντικείμενο». Η κ. Ιωάννα Κοντούλη έχει λάβει προσφάτως τουλάχιστον δύο επιστολές υπαλλήλων της που της ζητούν εναγωνίως να τους αναθέσει κάποια δουλειά να κάνουν. «Και γιατί αυτό είναι είδηση;» θα αναρωτηθούν κάποιοι. Κάθεστε; Η κ. Ιωάννα Κοντούλη δεν είναι διευθύντρια ιδιωτικής εταιρείας, ούτε ιδιοκτήτρια ενός δικού της μαγαζιού. Είναι η διορισμένη πρόεδρος ενός δημόσιου οργανισμού, ο οποίος, όπως θα διαπιστώσετε, αποτελεί case study της παράνοιας που εξακολουθεί να επικρατεί στο ελληνικό Δημόσιο εν έτει 2017.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Η κ. Κοντούλη είναι πρόεδρος στις «Κτιριακές Υποδομές» (ΚΤΥΠ). Πρόκειται για τον μόνο κατασκευαστικό οργανισμό του Δημοσίου που προέκυψε το 2013 –με πίεση της τρόικας– από τη συγχώνευση τριών παρεμφερών κρατικών εταιρειών. Του ΟΣΚ (είχε την ευθύνη ανέγερσης και συντήρησης των σχολείων), της ΔΕΠΑΝΟΜ (νοσοκομεία) και της «Θέμις Κατασκευαστική» (Φυλακές, δικαστικά μέγαρα). Στις ΚΤΥΠ, λοιπόν, μέχρι τον Δεκέμβριο εργάζονταν 330 άτομα. Τα οποία κατά γενική ομολογία υπερπλεόναζαν, καθώς στα χρόνια της κρίσης δεν υπάρχει βέβαια σοβαρό κατασκευαστικό αντικείμενο. Τι έκανε όμως γι’ αυτό το αρμόδιο υπουργείο; Αντί να μετακινήσει αλλού το πλεονάζον προσωπικό προσέλαβε επιπλέον 213 υπαλλήλους που εργάζονταν παλιότερα στις ΚΤΥΠ. Και το έκανε παρά το γεγονός ότι ο Αρειος Πάγος είχε κρίνει τελεσίδικα ότι οι εν λόγω υπάλληλοι δεν κάλυπταν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, απορρίπτοντας τις αιτήσεις τους να επαναπροσληφθούν.

Για τη συνέχεια kathimerini