Μπορούν οι ΗΠΑ να αρχίσουν διάλογο με το Ιράν και ταυτόχρονα να ενισχύσουν τις οικονομικές πιέσεις εναντίον του; Το ερώτημα αυτό πρόκειται να απαντηθεί πολύ σύντομα. Ο Αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα, όπως όλοι γνωρίζουν, επιθυμεί να προσελκύσει την Τεχεράνη στο τραπέζι του διαλόγου, ελπίζοντας έτσι να ανακόψει τις πυρηνικές φιλοδοξίες της. Την ώρα όμως που ο κ. Ομπάμα κινείται σε αυτή την κατεύθυνση, γερουσιαστές και βουλευτές των δύο κομμάτων στο Κογκρέσο επιμένουν στην πολιτική των οικονομικών κυρώσεων.

To μεγάλο ερώτημα βεβαίως είναι εάν οι δύο αυτές δυναμικές λειτουργούν συμπληρωματικά ή έρχονται σε ευθεία αντίθεση. Εάν δηλαδή το Ιράν θα δει τις αυξημένες πιέσεις στο οικονομικό μέτωπο ως κίνητρο να εμφανιστεί πιο ανοιχτό στο διάλογο ή θα τις χρησιμοποιήσει ως δικαιολογία για να εγκαταλείψει πλήρως τη διπλωματική οδό.

Εντός της εβδομάδας θα παρουσιαστεί στο Κογκρέσο από Γερουσιαστές νομοσχέδιο, που σχεδιάζει να χτυπήσει το Ιράν στην αχίλλειο πτέρνα του: την εξάρτησή του από εισαγωγές βενζίνης και άλλων προϊόντων διύλισης. Το παράδοξο με το Ιράν είναι ότι πρόκειται για μία χώρα πλούσια σε πετρέλαιο, της οποίας όμως τα διυλίστηρια δεν μπορούν να καλύψουν τις εγχώριες ανάγκες. Σύμφωνα με υπολογισμούς το Ιράν εισάγει το 40% της βενζίνης που χρησιμοποιεί, γεγονός που επιδιώκει να εκμεταλλευθεί το προωθούμενο νομοσχέδιο προβλέποντας αυστηρές κυρώσεις για όσες επιχειρήσεις θελήσουν να πωλήσουν προϊόντα διύλισης στο Ιράν.

Ο Μπαράκ Ομπάμα δύσκολα θα μπορέσει να αντιταχθεί στην προώθηση του νομοσχεδίου, καθώς κατά τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας είχε ταχθεί υπέρ μίας τέτοιας κίνησης. Εάν τελικά το νομοσχέδιο εγκριθεί, θα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον η απάντηση της Τεχεράνης, που κατά το παρελθόν έχει αντιδράσει ιδιαίτερα έντονα σε αντίστοιχες πρωτοβουλίες.
ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ επιμελήθηκε sub92