Ελευθέριος Β.
Η οργή πολλών και η «οργή» ορισμένων ήταν το πρώτο έναυσμα για να γράψω σχόλια σ’ αυτό το ιστολόγιο γιατί αυτός που το επιμελείται είναι άνθρωπος με γνωστή ιστορία σε όλους τους έλληνες και που κανένας δεν θα μπορούσε να του προσάψει ότι έχει θέσει το ατομικό συμφέρον του πάνω απ’ της πατρίδας αλλά ταυτόχρονα και κανένας δεν θα μπορούσε να του προσάψει πατριδοκαπηλία. Αυτό μου δίνει μια ελευθερία για να μοιράζομαι τις σκέψεις μου με αυτούς που διαβάζουν τα σχόλιά μου. Γι’ αυτό το λόγο λοιπόν τα όποια σχόλιά μου προτιμώ να είναι σ’ ένα πνεύμα συνδιαλλαγής και προσπαθώ να μην κινούμαι στα άκρα αν και ορισμένες φορές μπορεί να ξεφεύγω.
Η όποια κριτική είναι προς την σωστή κατεύθυνση όταν γίνεται για να βελτιωθεί η κατάσταση. Αλλά θέλω μόνο να επισημάνω κάτι. Μιλώντας θεωρητικά (αλλά ειλικρινά δεν νομίζω κανείς να πιστεύει ότι έχουμε το αποκλειστικό προνόμιο μόνο εμείς οι έλληνες να διαβάζουμε αυτό το ιστολόγιο…). Αν ήθελε κάποιος να χρησιμοποιήσει το ελεύθερο βήμα που δίνεται σε φόρουμ ανταλλαγής απόψεων για να κάνει κάποια ενέργεια εναντίον της Ελλάδας το πρώτο και ποιο απλό που θα σκεφτόταν θα ήταν να κλονίσει το ηθικό των ελλήνων και την πίστη τους στην φυσική τους ηγεσία είτε πολιτική είτε στρατιωτική. Μην ξεχνάμε ότι βασικό «εργαλείο» σε μια τέτοια προσπάθεια είναι η ψυχολογία του κοινού που διαβάζει τα φόρουμ. Η πλειοψηφία είναι νέοι άνθρωποι που είναι ποιο εύκολο να τους στρέψεις εκεί που θέλεις χρησιμοποιώντας την φυσική τάση τους να ομαδοποιηθούν και την φυσική τους τάση να αμφισβητούν τις ηγεσίες… Ένας αποτελεσματικός τρόπος για να πετύχει κάποιος όλα αυτά θα ήταν να «φυτέψει» κάποιους «φανατικούς έλληνες» που βλέπουν πίσω από καθένα που βρίσκεται «ψηλά» στην ιεραρχία και ένα προδότη. Ας σκεφτούμε λίγο, αυτή η αντίληψη που οδηγεί; Πολύ απλά οδηγεί στην απαξίωση κάθε ιεραρχίας. Αυτό όμως σε ένα οργανωμένο κράτος που έχει φτάσει σε ένα επίπεδο, όπως το Ελληνικό κράτος, δεν είναι παρά μια οπισθοδρόμηση στην εποχή των καπετανάτων όπου ο καθένας τραβάει τον δικό του δρόμο κατηγορώντας όλους τους άλλους. Αλλά έτσι δεν μπορείς να προβάλεις οργανωμένη διπλωματική ή πολύ χειρότερα στρατιωτική ισχύ.
Ξαναλέω δεν πιστεύω ότι σε μια δημοκρατία μπορεί να υπάρχουν «ιερές αγελάδες» που δεν τις αγγίζει κανείς και η κριτική είναι πολύ χρήσιμη. Αλλά ας μην είμαστε έτοιμοι όταν οι άλλοι δεν συμφωνούν μαζί μας να τους βαφτίσουμε κάπως. Ας πληροφορούμαστε τις απόψεις τους και ας έχουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας πως πολλές φορές τα πράγματα είναι διαφορετικά απ’ ότι φαίνονται. Άλλωστε η «ανταλλαγή απόψεων» αυτή την χρησιμότητα έχει. Η κυριολεξία αυτής της έννοιας είναι να ανταλλάξουμε τον τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα. Αλλά ας μην αφήσουμε τον φανατισμό να μας τυφλώνει. Είναι το χειρότερο που μπορούμε να κάνουμε στον εαυτό μας και στην πατρίδα μας.