Ο Εβραίος Ζωρζ Γκυμπέλ πέρασε τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο κρυμμένος σε οικογένειες Γάλλων αντιστασιακών. Εβδομηντάρης σήμερα, φιλοξενεί εδώ κι έναν χρόνο έναν νεαρό Μαροκινό λαθρομετανάστη και τον βοηθάει να αποφύγει την έκδοση.
O 20χρονος Αλάε-Εντίν έφτασε στα 14 του στη Γαλλία από το Μαρόκο. Οι γονείς του τον εμπιστεύτηκαν στη θεία του, που έχει γαλλική υπηκοότητα. Συνελήφθη ως λαθρομετανάστης λίγο μετά την ενηλικίωσή του, το 2007, όμως κινητοποιήθηκαν οι συμμαθητές του στο Επαγγελματικό Λύκειο του Μπρον (προάστιο της Λυών)

και έτσι κατάφερε να τελειώσει το σχολικό έτος και να πάρει το απολυτήριό του. Όμως πέρυσι τον Αύγουστο η νομαρχία αρνήθηκε να του δώσει βίζα για να συνεχίσει τις σπουδές του και τον έκλεισαν και πάλι σε κέντρο κράτησης λαθρομεταναστών. Ένας δικαστής τον αποφυλάκισε θέτοντάς τον υπό περιορισμό κατ΄ οίκον, όμως κατόπιν των συμβουλών του Δικτύου Εκπαίδευση Χωρίς Σύνορα (RΕSF), μιας ένωσης που μάχεται κατά της απέλασης παιδιών μεταναστών που σπουδάζουν στη Γαλλία, δεν επέστρεψε στο σπίτι της θείας του. «Με προειδοποίησαν ότι η αστυνομία θα ξαναρχόταν πολύ γρήγορα και αυτό ακριβώς συνέβη», εξηγεί στο Γαλλικό Πρακτορείο.

Ο Ζωρζ Γκυμπέλ, μέλος της γαλλικής εβραϊκής Ένωσης για την Ειρήνη, κλήθηκε να τον φιλοξενήσει. «Είχα πει πως ήμουν διαθέσιμος σε περίπτωση ανάγκης, αλλά δεν είχα προβλέψει να φιλοξενήσω κάποιον επ΄ αόριστον. Τελικά το πράγμα πήγε καλά: είναι κάπως σαν εγγονός μου, έχουμε μια σχέση εμπιστοσύνης, τρώμε μαζί όταν είναι εδώ», λέει ο Γκυμπέλ, πρώην ανθοπώλης και σήμερα συνταξιούχος. Τις πρώτες εβδομάδες ο Αλάε-Εντίν έμενε κλεισμένος στο σπίτι, από τον φόβο της αστυνομίας. Μετά ξανάρχισε μια σχεδόν φυσιολογική ζωή. «Ο Ζωρζ με βοήθησε να βρω λίγη δουλειά στη μαύρη», λέει. Κατά καιρούς επισκέπτεται τη θεία του, όμως η αστυνομία έχει επιστρέψει επανειλημμένα για να τον αναζητήσει και δεν κοιμάται ποτέ στο σπίτι της. «Αν δεν έμενα στο σπίτι του Ζωρζ, θα ήμουν στον δρόμο», λέει.

«Το φακέλωμα των ξένων, οι ποσοστώσεις στις συλλήψεις, οι φυλακές για ξένους: οι μέθοδοι που χρησιμοποιούνται σήμερα εναντίον των μεταναστών χωρίς χαρτιά, είναι οι ίδιες που χρησιμοποιούσε η (δωσιλογική) κυβέρνηση του Βισύ εναντίον των Εβραίων», λέει ο Γκυμπέλ. «Δεν μπορεί να γίνει σύγκριση ανάμεσα στον ναζισμό και τη γαλλική μεταναστευτική πολιτική. Η τύχη των λαθρομεταναστών μετά την απέλαση δεν είναι τα στρατόπεδα εξόντωσης. Όμως αυτό που συμβαίνει είναι κάπως το ίδιο: απομακρύνονται άνδρες, γυναίκες και παιδιά που κρίνονται “υπεράριθμοι για τη γαλλική οικονομία” μέσα σε πλήρη αδιαφορία για την τύχη που θα έχουν αφού περάσουν τα σύνορα». Το Σάββατο, σε πολιτική τελετή στο δημαρχείο της Λυών, ο Ζωρζ Γκυμπέλ έγινε νονός του Αλάε-Εντίν. Η περίπτωση του νεαρού θα εξεταστεί αύριο από το διοικητικό δικαστήριο της Λυών.
ΝΕΑ