Ριχάρδος Σωμερίτης
Για λόγους προσωπικής ψυχικής υγιεινής δεν διαβάζω τα ρυπαρόφυλλα της Ακροδεξιάς παρά μόνο αν αυτό είναι αναγκαίο για την ενημέρωσή μου. Απελπίζομαι όταν με παγιδεύουν οι τηλεοράσεις με τη συστηματική προβολή όλων των ακραίων και μαζί με αυτές και εφημερίδες κατά τεκμήριο δημοκρατικές με δημοσιεύματα «γνώμης» που η ουσία και η γραφή τους έχουν τα ίδια χαρακτηριστικά. Αλλά αυτό συμβαίνει συχνά με πρόσχημα το μέγα πρόβλημα της μετανάστευσης, που το συνδυάζουν συστηματικά με την ασφάλεια, και της συμβίωσης με τους «άλλους». Και με τη χιλιομπαλωμένη επωδό όλων των Λεπέν: «Δεν είμαι ρατσιστής και εθνικιστής, είναι άθλιοι όσοι μου το προσάπτουν· αλλά…» Τη στιγμή που σταμάτησαν (για δες!) οι «έρευνες» για τη δραματική απόπειρα σε βάρος της κυρίας Κούνεβα, που μάθαμε τα ανδραγαθήματα σε βάρος μεταναστών ορισμένων υπανθρώπων της Μανωλάδας και την επιλεκτική σε βάρος των θυμάτων αυστηρότητα της εισαγγελικής αρχής, που οι όσοι μουσουλμάνοι δεν μπορούν να προσευχηθούν με αξιοπρέπεια, που φορτώνουμε σε τσάρτερ «λαθρομετανάστες» με προορισμό την πατρίδα τους (κι αν είναι πολιτικοί πρόσφυγες, αν κινδυνεύει η ζωή τους;), ενώ όλοι πια γνωρίζουμε ότι χωρίς τους όποιους μετανάστες δεν θα είχαμε γεωργία, οικοδομή, δημόσια έργα, Μουσείο της Ακρόπολης, φροντίδα για παιδιά και γέρους· την ώρα που τα μεταναστάκια θεωρούνται κίνδυνος για τα «γνήσια ελληνόπουλα» αν παίζουν στις ίδιες παιδικές χαρές και που δικάζονται δάσκαλοι γιατί έδειξαν την ανθρωπιά που δεν χαρακτηρίζει τον κ. Στυλιανίδη και τον «άξιο» διάδοχό του κ. Σπηλιωτόπουλο (το έγκλημα: διέθεσαν αίθουσα σχολείου για εθελοντικά μαθήματα ελληνικής γλώσσας σε ξένους γονείς μαθητών και αλβανικής στα παιδιά τους), είναι απαράδεκτη η ευκολία με την οποία σχεδιάζονται λόγω πολιτικού πανικού της Δεξιάς επιπόλαια κατασταλτικά μέτρα χωρίς καν αντισταθμιστικές πολιτικές για την ένταξη όσων θα έπρεπε να ενταχτούν: οι καλοί μας κυβερνήτες επέλεξαν από το αμφιλεγόμενο εξάλλου γαλλικό παράδειγμα τα χειρότερα, όχι και τα θετικά.

Δεν έχουμε μεταναστευτική πολιτική· λίγο η συχνά φουσκωμένη από τα ΜΜΕ πραγματικότητα και περισσότερο η κακοδαιμονία των αρχών οδηγεί τους πολίτες στο να αισθάνονται ανασφαλείς και πολλούς στο να καταντάνε έρμαιο κάθε «καρατζαφερισμού»· δεν έχουμε συνεπή αντιτρομοκρατική δράση με αποτέλεσμα να αρκεί μια στυγερή δολοφονία και ένα παραληρηματικό κείμενο δολοφόνων για να οδηγούμαστε σε νέα κατασταλτικά μέτρα που δεν συρρικνώνουν την εγκληματικότητα αλλά περιορίζουν τις ελευθερίες μας.

Είναι επιταγή οι θετικές, αποτελεσματικές και δημοκρατικές πολιτικές για όλα αυτά. Τι μπορούν οι Μαρκογιαννάκηδες που ως τώρα πνίγονται στα ρηχά; Αμφιβάλλω.