ΤΙ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΟΥΜΕ; Και ποιες δηλώσεις του προέδρου Χριστόφια να δεχθούμε; Ισχύει ή δεν ισχύει η προσπάθεια αναζήτησης της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας; Είναι ή δεν είναι εφικτή; Και, προπάντων, θα είναι ή δεν θα είναι βιώσιμη; Τα ερωτήματα αυτά τίθενται ξανά επειδή, σε διάστημα ενός μηνός, ο Δ. Χριστόφιας έκανε δύο άκρως αντιφατικές δηλώσεις.

ΤΙ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΟΥΜΕ; Και ποιες δηλώσεις του προέδρου Χριστόφια να δεχθούμε; Ισχύει ή δεν ισχύει η προσπάθεια αναζήτησης της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας; Είναι ή δεν είναι εφικτή; Και, προπάντων, θα είναι ή δεν θα είναι βιώσιμη; Τα ερωτήματα αυτά τίθενται ξανά επειδή, σε διάστημα ενός μηνός, ο Δ. Χριστόφιας έκανε δύο άκρως αντιφατικές δηλώσεις. Στις 17 Ιουνίου («Χαραυγή» 18.6.2009), εγκαινιάζοντας το ραδιοσταθμό «Άστρα», επισήμανε πως «δεν υπάρχουν καθαρές λύσεις. Και όσοι τις επιζητούν δεν αποδέχονται και πολεμούν τη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία που, δυστυχώς, είναι ο μεγάλος συμβιβασμός της ε/κ κοινότητας». Επισήμανε ακόμα ότι πρόκειται για το μόνο τρόπο να επανενωθεί η Κύπρος.

Την περ. Τετάρτη, σε ομιλία του σε εκδήλωση για την κατάληψη της Κερύνειας από τους Τούρκους, ο Δ. Χριστόφιας είπε τα εξής: «Για να υπάρξει λύση, θα πρέπει και η άλλη πλευρά να καταθέτει στο τραπέζι των συνομιλιών λογικές, συμβιβαστικές προτάσεις, που να βρίσκονται εντός του πλαισίου της λύσης διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας. Διαφορετικά δεν μπορεί να υπάρξει λύση. Λύση για χάρη της λύσης, επειδή βιάζονται κάποιοι, δεν πρόκειται να αποδεχθούμε», τόνισε. Και κατέληξε με αυτήν την εκπληκτική και αποκαλυπτική δήλωση-θέση, που πέρασε ασχολίαστη από την κατά πάντα υπνώττουσαν πολιτική ηγεσία: «Μακάρι στον κόσμο να επικρατούσε το δίκαιο και η λογική. Δυστυχώς, τα πράγματα δεν είναι έτσι. Ακόμη και αυτή η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, που είναι ο οδυνηρός συμβιβασμός της πλευράς μας, είναι δύσκολο να επιτευχθεί. Έγιναν, άλλωστε», είπε, «πολλές φορές συνομιλίες, χωρίς ποτέ να υπάρξει συμφωνία. Δύσκολη η κατάληξη σε συμφωνία είναι και τώρα».

Πρόκειται για πρωτοφανή θέση, που πρώτη φορά διατυπώνεται, και μάλιστα από έναν εκ των πιο ένθερμων και διαπρύσιων κηρύκων της διζωνικής, τον Δ. Χριστόφια. Η πιο πάνω θέση του αποτυπώνει μιαν οδυνηρή πραγματικότητα, που ο γράφων και η εφημερίδα αυτή αναλύουν και εξηγούν εδώ και πολλά χρόνια. Ότι, δηλ., η προτεινόμενη λύση δεν υπάρχει σε κανένα συνταγματικό ή πολιτειακό σύγγραμμα διεθνώς. Είναι βρετανικής εφεύρεσης και τουρκικής υποστήριξης από την επομένη της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο. Η 12η Φεβρουαρίου 1977 είναι μια από τις αποφράδες ημέρες στη σύγχρονη ιστορία του κυπριακού Ελληνισμού. Κατ’ αυτήν, ο πρόεδρος Μακάριος αποδέχθηκε να αυτοϋποβιβαστεί σε μουχτάρη της ε/κ κοινότητας για να εξισωθεί προς τον κατοχικό Ντενκτάς. Αποδεχόμενος τη διζωνική, υπέγραψε το τέλος της Κυπριακής Δημοκρατίας και την αρχή εξαφάνισης του Ελληνισμού της Κύπρου.

Δεν ήταν μόνο οδυνηρός συμβιβασμός, όπως περιγράφεται από τον πρόεδρο Χριστόφια και τους θιασώτες. Αυτή είναι μια υπεραπλουστευτική ερμηνεία της απόφασης Μακαρίου, που δέσμευσε ολέθρια την πλευρά μας. Ήταν περισσότερο η αρχή της σταδιακής προσχώρησης της ελληνικής πλευράς σε μια καλά ενορχηστρωμένη και άριστα μεθοδευμένη τουρκική ειρήνη. Αυτήν την τουρκική ειρήνη διερμηνεύουν στεντόρεια όλοι οι Τούρκοι πολιτικοί και στρατιωτικοί, αλλ’ οι ηγέτες μας, κωφοί και τυφλοί, ελπίζουν σε αλλαγή της τουρκικής πολιτικής.

Με μονότονη επιμονή διατείνονται ότι, πρώτον, δεν μπορούμε να φύγουμε από τις συνομιλίες. Δεύτερον, δεν έχουμε άλλη επιλογή παρά τη διζωνική. Αλλ’ η διζωνική συμφωνήθηκε πριν από 32 χρόνια, υπό άλλες συνθήκες και άλλα δεδομένα. Σήμερα, ειδικά μετά την ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας, τα δεδομένα έχουν αλλάξει. Στην αλλαγή των δεδομένων συνέβαλε εν πολλοίς και η τουρκική πολιτική. Η ανακήρυξη του ψευδοκράτους, το 1983, ήταν το πιο συνθλιπτικό κτύπημα στη διζωνική ομοσπονδία. Οι Τούρκοι, πρώτον, ποδοπάτησαν και πέταξαν τη συμφωνία της 12.2.1977. Δεύτερον, άλλαξαν τα δεδομένα διά της αναβάθμισης του κατοχικού μορφώματος. Τρίτον, επιδίωκαν πλέον ξεχωριστό κράτος και όχι ομοσπονδία. Τέταρτον, διασάλπισαν ότι στόχος τους ήταν και είναι η κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και ο στρατηγικός έλεγχος όλης της Κύπρου.

Πέρα από κάποιες σπασμωδικές ενέργειες και κωδικοποιήσεις θέσεών μας, η ελληνική πλευρά έμεινε πεισματικά και καταστροφικά αγκιστρωμένη στη διζωνική ως δήθεν σανίδα σωτηρίας και επίλυσης, τάχα, του Κυπριακού. Αυτή η πολιτική εμμονή της επισημοποιήθηκε και σε ψηφίσματα του ΟΗΕ, υιοθετήθηκε από τους ξένους και εξυπηρετεί κάλλιστα την τουρκική στοχοθεσία σε βάρος της Κύπρου. Ουδέποτε η πολιτική ηγεσία μελέτησε αλλαγή πορείας και πολιτικής, ιδιαίτερα μετά την ένταξή μας στην ΕΕ, οι αρχές και οι αξίες της οποίας συγκρούονται ευθέως με το τερατούργημα της διζωνικής. Η ΕΕ απαιτεί σεβασμό θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, περιλαμβανομένης της απαγόρευσης των φυλετικών διακρίσεων. Κι όμως, η επιδιωκόμενη λύση της διζωνικής στοχεύει στην εγκαθίδρυση φυλετικού και γεωγραφικού διαχωρισμού, διά της δημιουργίας δύο συνιστώντων κρατιδίων, που θα οδηγήσει, τελικά, σε εθνικό ξεκαθάρισμα, επειδή οι Τούρκοι αξιώνουν: Πληθυσμιακή υπεροχή και καθαρότητα, πλειοψηφία στον έλεγχο της περιουσίας, απαγόρευση εγκατάστασης και απόκτησης περιουσίας πολιτών του ενός κρατιδίου στο άλλο και διοικητική αυτονομία.

Ακόμα και αυτός ο Didier Pfirter, Ελβετός νομικός σύμβουλος του ντε Σότο και εκ των συναρχιτεκτόνων του σχεδίου Ανάν καταδικάζει, όπως σημειώνει ο τ. δικαστής του ΕΔΑΔ, Λ. Λουκαΐδης, το «γεωγραφικό διαχωρισμό δύο ξεχωριστών εθνικών ομάδων ως εξαιρετικά προβληματικό εγχείρημα, που δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί χωρίς επέμβαση, με πολύ οδυνηρούς και δραστικούς τρόπους, στις ζωές και στα ανθρώπινα δικαιώματα του επηρεαζόμενου λαού». Η συμφωνία Μακαρίου – Ντενκτάς (12.2.1977) έθεσε τις βάσεις για τη σταδιακή εκθεμελίωση, απονομιμοποίηση και πολιτειακή εξαφάνιση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ο Δ. Χριστόφιας, αφού γεύτηκε μέχρι τον πάτο το ποτήρι της τουρκικής αδιστακτότητας και μοχθηρότητας, τώρα παραδέχεται ότι η ολέθρια διζωνική «είναι δύσκολο να επιτευχθεί».

Τι θα πράξει, λοιπόν; Θα συνεχίσει να ενισχύει το ολέθριο και καταστροφικό της
διζωνικής ή θα αναπετάσει το λάβαρο των αξιών και αρχών της ΕΕ; Ο ογκώδης φάκελος εγγράφων με τα οποία τροφοδότησε τα κόμματα, ασφαλώς θα καταγράφουν την τουρκική αρπακτικότητα και επιθετικότητα κατά της Κύπρου. Και θα επιβεβαιώνουν πόσο εγκληματική ήταν η απόφαση να γίνει αποδεκτή η διζωνική. Αλλ’ η διζωνική δεν μπορεί να επιτευχθεί, παραδέχεται τώρα και ο Δ. Χριστόφιας. Πέθανε! Αλλά, πάλι, ζήτω η διζωνική;

ΣΑΒΒΑΣ ΙΑΚΩΒΙΔΗΣ
ΣΗΜΕΡΙΝΗ