Παρακολουθώντας από μακριά την ατελείωτη βία στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ, αναρωτιέται κανείς αν η δημοκρατία είναι ο καταλληλότερος τρόπος διακυβέρνησης σε χώρες όπου δεν επιτεύχθηκε πρώτα η ειρηνική συνύπαρξη διαφόρων ομάδων. Ο σπαραγμός μπορεί να οφείλεται είτε στην έλλειψη θεσμών που να επιβάλλουν και να διατηρούν την κοινωνική ειρήνη είτε στην αντίσταση που προκαλεί η στρατιωτική κατοχή είτε στα επακόλουθα της πτώσης ενός αυταρχικού καθεστώτος. Συχνά είναι συνδυασμός όλων αυτών των παραγόντων.

Στην κοσμογονία που συντελείται, όμως, σε πολλά μέρη του μουσουλμανικού κόσμου υπάρχει και ένα άλλο στοιχείο: η απόρριψη της ίδιας της ιδέας της δημοκρατίας από ακραίους, όπως τους Ταλιμπάν και την Αλ Κάιντα.

Πριν από τις χθεσινές εκλογές στο Αφγανιστάν, οι Ταλιμπάν αναρτούσαν φυλλάδια και δήλωναν μέσω ραδιοφώνου, Διαδικτύου και μεγαφώνων ότι δεν επιτρέπεται σε μουσουλμάνους να επιδιώκουν κρατικές θέσεις και ότι απαγορεύεται να ψηφίσει κανείς όποιον ζητάει την εκλογή του. Στο Ιράκ, πριν από τις εθνικές εκλογές τον Ιανουάριο του 2005, ο Οσάμα μπιν Λάντεν δήλωσε: «Οποιος πάρει μέρος σε αυτές τις εκλογές θα είναι αποστάτης». Η οργάνωσή του στο Ιράκ, η Ανσάρ αλ Σούνα, προσέθεσε: «Η δημοκρατία είναι ελληνική λέξη που σημαίνει ότι ο λαός κυβερνάει, πως οι άνθρωποι κάνουν ό,τι νομίζουν… Αυτή η αντίληψη συνιστά αποστασία και είναι αντίθετη με την πίστη σε έναν Θεό, με το δόγμα των μουσουλμάνων».

Κι όμως, η ιδέα της δημοκρατίας ριζώνει και εκεί που τη μάχονται. Στο Ιράκ, παρ’ όλες τις τρομοκρατικές επιθέσεις που έχουν κοστίσει χιλιάδες ζωές, εκατομμύρια ανθρώπων συμμετείχαν στις εκλογές του 2005 – και αναμένεται να ψηφίσουν πάλι τον ερχόμενο Ιανουάριο. Χθες οι Αφγανοί ψήφισαν για πρόεδρο στις δεύτερες προεδρικές εκλογές στην ιστορία της χώρας. Οι επιθέσεις και οι απειλές των Ταλιμπάν φάνηκαν να ευθύνονται για την αποχή πολλών ψηφοφόρων, αλλά –και πάλι– εκατομμύρια συμμετείχαν.

Το Αφγανιστάν έχει τεράστια προβλήματα, ύστερα από δεκαετίες πολέμου και κατοχής. Απειλείται από τους εξτρεμιστές Ταλιμπάν που θέλουν να επιβάλουν την επιστροφή στη σκοτεινή εποχή της κυριαρχίας τους.

Στις χθεσινές εκλογές, όμως, 40 υποψήφιοι (ανάμεσά τους δύο γυναίκες) αναμετρήθηκαν με τον πρόεδρο Χαμίντ Καρζάι. Οι περισσότεροι δεν είχαν καμία ελπίδα να τον «εκθρονίσουν», αλλά θέλουν να κάνουν κάτι για τη χώρα τους επειδή τη θεωρούν τελματωμένη μετά την πεντάχρονη θητεία του Καρζάι. Δεν φοβούνται ούτε τη δυσκολία του εγχειρήματος ούτε τους φεουδάρχες ούτε τις απειλές των εχθρών της δημοκρατίας. Αισθάνονται το δικαίωμα, και την υποχρέωση, να προτάξουν τα στήθη τους. Οπως είπε στους New York Times ο Μοϊνουντίν Ουλφάτι, ένας από τους υποψηφίους,: «Το να αποτύχεις δεν έχει σημασία. Το να είσαι δειλός, έχει».

Πηγή kathimerini.gr