Προπάντων καθίστε να δούμε και να μάθουμε πρώτα αν θα πέσει και ο Χριστόφιας στην παγίδα που έπεσε ο Παπαδόπουλος. Ο Παπαδόπουλος είχε αποδεχθεί το δημοψήφισμα ξεχνώντας ότι ο βορράς βρίσκεται υπό κατοχή. Σάμπως και μπορούσε να έχει πολιτική βούληση μια κοινότητα που βρίσκεται υπό κατοχή. Αν αποδεχθεί και ο Χριστόφιας δημοψήφισμα κάτω από αυτές τις συνθήκες, τότε θα τα πούμε.

Να παραδώσουν αμέσως τα διαβατήρια της Κυπριακής Δημοκρατίας

‘Αμα λέω «Κύπριος» τελευταίως θυμάμαι τον Χριστόφια. Το πώς βγαίνει από το υπηρεσιακό αυτοκίνητό του κατά την προσέλευσή του στο κέντρο των συνομιλιών στη νεκρή ζώνη όπου συναντιέται με τον Ταλάτ τις μέρες που έχουν ραντεβού και το πώς κουμπώνει το σακάκι του και περπατάει αργά αλλά κορδωτά. «Ιδού ένας τυπικός άνθρωπος της Κύπρου», λέω όταν τον κοιτάζω.
Ακόμη και κατά τις πιο ζεστές μέρες του Αυγούστου φοράει σακάκι και γραβάτα. Το ύφος του καλά κρατεί. Περήφανος και ντούρος. Αναβλύζει εξυπνάδα από τα βήματα και τα μάτια του. Αντιλαμβάνεται ότι βρίσκεται μπροστά στις κάμερες. Οι κινήσεις των χεριών του είναι εναρμονισμένες με το φακό. Και η ευγένειά του. Σαν να παίζει το ρόλο κάποιου άλλου, όχι το δικό του ρόλο στη ζωή. Θυμίζει περισσότερο ένα γκαρσόνι σεφ. Ή αν αφήσει μουστάκι έναν καλοσυνάτο ταβερνιάρη που του αρέσει να συζητά φιλικά με τους πελάτες του. Αν του δινόταν ρόλος στην ταινία «Ο Σπάρτακος», θα έπαιζε σίγουρα με επιτυχία το ρόλο του Πίτερ Ουστίνοφ. Η πιο εντυπωσιακή φωτογραφία τού Χριστόφια είναι νομίζω η φωτογραφία του μπροστά στην αφίσα του Τσε Γκεβάρα. Αλλά και εκεί η φιγούρα του είναι η φιγούρα ενός καθαρού Κύπριου. Ενός που μπορεί να κάνει διάλογο πολύ άνετα με τους χωρικούς, τους μικρομεσαίους και τον κόσμο στο παντοπωλείο. Το ζευγάρι Κληρίδη-Ντενκτάς ήταν αυτό που φαινόταν το πιο ταιριαστό ανάμεσα σε αυτά που διεξήγαγαν διαπραγματεύσεις. Ο Βασιλείου με το λαμπερό του πρόσωπο φαινόταν πολύ πολύχρωμος δίπλα στον Ντενκτάς, ενώ ο βραχύσωμος Κυπριανού ήταν πολύ αφανής όταν στεκόταν εκεί. Ο δε μυστακοφόρος Παπαδόπουλος ήταν σαν να γινόταν λιώμα σχεδόν κάτω από το μεγάλο εκτόπισμα του σώματος του Ντενκτάς. Αν δεν ξύριζε τα μαλλιά του και δεν άλλαζε τα γυαλιά του, ο Ταλάτ θα μπορούσε να ταίριαζε με τον Παπαδόπουλο. Ήταν σαν τον κοινοτάρχη του χωριού και τον καϊμακάμη οι δυο τους. ΓιΆ αυτό δεν ήταν δυνατόν να συμφωνήσουν. Οι δε Χριστόφιας με τον Ταλάτ μοιάζουν με έναν αρχισερβιτόρο και έναν διοικητή τράπεζας.

Φυσικά, τι σημασία έχουν αυτά; Μήπως το σημαντικό στον άνθρωπο δεν είναι αυτά που υπάρχουν μέσα στο κεφάλι του; ‘Αλλωστε, άλλο πράγμα ήθελα ουσιαστικά να γράψω. Ξέρετε ότι διεξήχθη μια δημοσκόπηση πρόσφατα στο βόρειο τμήμα της Κύπρου. Και προέκυψε, λέει, ότι το 50,1% υποστηρίζει δύο εντελώς ξεχωριστά κράτη. Όμως, δεν πρέπει να αγνοηθούν και εκείνοι που επιθυμούν την ένωση με την Τουρκία που είναι το 6,5%. Έχω να πω το εξής: Αφού θέλουν δύο χωριστά κράτη, ας μην αργούν καθόλου. Να πάνε αμέσως και να παραδώσουν στην κυβέρνηση της Κύπρου τα διαβατήρια και τις ταυτότητες της Κυπριακής Δημοκρατίας που κατέχουν. «Εμείς δεν είμαστε πολίτες σου, πολίτες της ΤΔΒΚ είμαστε», να πούνε. Έτσι θα αποδείξουν πόσο προσηλωμένοι είναι στην ΤΔΒΚ και γιατί θέλουν δύο χωριστά κράτη. Πόσοι ανάμεσά μας κατέχουν αυτό το διαβατήριο και αυτή την ταυτότητα; Ενενήντα χιλιάδες; Κοιτάξτε τούς καταλόγους. Θα τους δείτε και αυτούς εκεί σίγουρα.

Μήπως άλλωστε εκείνοι δεν ήταν οι πρώτοι που πήραν το δρόμο για το ελληνοκυπριακό γραφείο που εκδίδει διαβατήρια στο νότο μόλις άνοιξαν οι πόρτες; Μήπως δεν μας το ομολόγησαν αυτό δειλά και ντροπαλά όταν τους συναντήσαμε στο δρόμο, στην πόλη; Τώρα νά που ήρθε η ώρα ακριβώς. Να τα πάρουν και να τα επιστρέψουν. Μήπως ταιριάζει σε τέτοιους εθνικιστές από τη μια να θέλουν χωριστό κράτος και από την άλλη να έχουν στην τσέπη αυτό το διαβατήριο;

Δεν αρκεί μόνο η επιστροφή του διαβατηρίου και της ταυτότητας. Να μην περάσουν ξανά στο νότο. Ούτε στον Ορφανίδη να πάνε ξανά, ούτε στο ‘Αλφα Μέγα. Ούτε να φάνε παγωτό στον Μακρύδρομο. Να συμπεριφέρονται έντιμα όπως οι Ελληνοκύπριοι που δεν πέρασαν μέχρι σήμερα στο βορρά και δεν ξόδεψαν ούτε γρόσι σε αγορά προϊόντων από εδώ. Ούτε στα νοσοκομεία να πηγαίνουν για θεραπεία, ούτε να εργάζονται εκεί. Να καθίσουν εκεί που είναι και να απολαμβάνουν την ΤΔΒΚ.

Αραγε είναι πρόβα για ένα δημοψήφισμα αυτή η δημοσκόπηση που ανακοίνωσε ο Ντερβίς Έρογλου; Μήπως μας δίνουν τη χαρμόσυνη είδηση ότι η κοινότητα θα πει «όχι» αυτή τη φορά; Προπάντων καθίστε να δούμε και να μάθουμε πρώτα αν θα πέσει και ο Χριστόφιας στην παγίδα που έπεσε ο Παπαδόπουλος. Ο Παπαδόπουλος είχε αποδεχθεί το δημοψήφισμα ξεχνώντας ότι ο βορράς βρίσκεται υπό κατοχή. Σάμπως και μπορούσε να έχει πολιτική βούληση μια κοινότητα που βρίσκεται υπό κατοχή. Αν αποδεχθεί και ο Χριστόφιας δημοψήφισμα κάτω από αυτές τις συνθήκες, τότε θα τα πούμε. Και σίγουρα θα λογαριαστούμε μαζί του σε διεθνή δικαστήρια. Μήπως έχει δικαίωμα να συμπεριφέρεται ωσάν να είναι «ελεύθεροι πολίτες» της Κυπριακής Δημοκρατίας οι πολίτες που βρίσκονται στα κατεχόμενα εδάφη; Ακόμη και ένας αρχισερβιτόρος το ξέρει αυτό. Ο Χριστόφιας δεν το ξέρει;

Κωδικός άρθρου: 895333
ΠΟΛΙΤΗΣ – 10/09/2009, Σελίδα: 13