ΗΠΑ ΣΕ ΠΤΩΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΟΥΣ, ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ IISS.«Σε εθνικό επίπεδο, ο Ομπάμα βάσισε την εκστρατεία του στο «Ναι, μπορούμε», στη διεθνή σκηνή όμως ίσως αρχίσει να βρίσκεται όλο και συχνότερα στη θέση να πει «Οχι, δεν μπορούμε», εκτός και αν πείσει μεγαλύτερο αριθμό χωρών να μοιραστούν ιδέες και βάρη».

Ο πόλεμος στο Αφγανιστάν έχασε την υποστήριξη της κοινής γνώμης σε ΗΠΑ-Ευρώπη. Ηρθε η ώρα, όπως επισημαίνει το Διεθνές Ινστιτούτο Στρατηγικών Μελετών (IISS), να εμπλακούν Ρωσία, Κίνα, Ινδία, Ιράν (φωτ. ΑΠΕ) Ο πόλεμος στο Αφγανιστάν έχασε την υποστήριξη της κοινής γνώμης σε ΗΠΑ-Ευρώπη. Ηρθε η ώρα, όπως επισημαίνει το Διεθνές Ινστιτούτο Στρατηγικών Μελετών (IISS), να εμπλακούν Ρωσία, Κίνα, Ινδία, Ιράν. Με περιεκτικές και γλαφυρές φράσεις όπως αυτή, το Διεθνές Ινστιτούτο Στρατηγικών Μελετών (IISS) του Λονδίνου καταγράφει σε έκθεσή του τη φθίνουσα θέση των ΗΠΑ παγκοσμίως, συνεπεία και της μονομερούς πολιτικής τους επί χρόνια, και καλεί την Ουάσιγκτον «να αλλάξει στρατηγική για να καθυστερήσει, αν όχι να αναστρέψει την πτωτική πορεία της χώρας στο παγκόσμιο στερέωμα».

Στην ετήσια έκθεσή του για τις διεθνείς σχέσεις που παρουσιάστηκε χθες, το Ινστιτούτο, που ειδικεύεται στα θέματα διεθνούς στρατηγικής, διαπιστώνει ότι οι ΗΠΑ αποδυναμώνονται και θα πρέπει να στραφούν προς τους συμμάχους τους για να αντιμετωπίσουν τα παγκόσμια προβλήματα, εν μέρει γιατί δεν έχουν και άλλη εναλλακτική λύση. «Ξεκάθαρα, το αμερικανικό μέρισμα στην “παγκόσμια εξουσία” όπως κι αν μετρηθεί, φθίνει», αναφέρεται στην έκθεση, δεν είναι όμως ο δρόμος χωρίς επιστροφή.

Αναγκαίες συμμαχίες

«Αν οι ΗΠΑ πρόκειται να περιορίσουν τις προκλήσεις έναντι της εξουσίας τους αλλά και να απαντήσουν σε κομβικές προκλήσεις για την ασφάλεια, θα πρέπει να το πράξουν μέσω επιδέξια διαμορφωμένων δεσμών συνεργασίας με δυνάμεις κεντρικές για την επίλυση συγκεκριμένων θεμάτων», ανέφερε στην παρουσίαση της έκθεσης ο επικεφαλής του IISS, Τζον Τσίπμαν. Η πρόταση είναι οι ΗΠΑ να εγκαταλείψουν τη μονομέρεια και να στραφούν στη «μινιμέρεια». Ο νεολογισμός περιγράφει τη δημιουργία μεταβλητών συμμαχιών κατά περίσταση αλλά με διάρκεια, ένα είδος «συμμαχιών συνάφειας», που θα ενώνουν αριθμό χωρών στην προσπάθεια επίλυσης ενός συγκεκριμένου προβλήματος σε διαφορετικούς τομείς και γεωγραφικούς χώρους.

Το Αφγανιστάν

Στην περίπτωση του Αφγανιστάν, επί παραδείγματι, απαιτείται πιο επιδέξια στρατηγική, που θα πρέπει να συμπεριλάβει και άλλες χώρες όχι μόνον εξαιτίας της φθίνουσας υποστήριξης της κοινής γνώμης στον εκεί πόλεμο, σε Ευρώπη και Αμερική. Ακόμα και αν η στρατιωτική ισχύς στηριχτεί από πολιτικές παραχωρήσεις και βρεθεί η ισορροπία, «αυτό δεν μπορεί να γίνει παρά μόνον αν Ρωσία, Κεντρική Ασία, Ινδία, Ιράν και Κίνα πάρουν μέρος στη συζήτηση και τη διαμόρφωση πολιτικής με ισχυρότερο τρόπο», ανέφερε ο Τσίπμαν.

«Στα επόμενα δύο χρόνια θα απαιτηθεί όλο το ταλέντο και η ισχύς των ΗΠΑ ώστε να πεισθούν όσο το δυνατόν περισσότεροι να υιοθετήσουν συναφή στάση και να αναλάβουν περισσότερα βάρη», τονίζει η έκθεση.
ΕΡΣΗ ΒΑΤΟΥ (Πηγές: Γαλλικό, Ασ. Πρες, Ρόιτερ, www.iiss.org)

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ