Το 2009 θα είναι λόγω της οικονομικής κρίσης πολύ δύσκολη χρονιά. Δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι η ιδέα για εξάχρονη προεδρική θητεία θα αρχίσει να υλοποιείται μετά το 2012. Ίσως δημιουργηθούν προϋποθέσεις για πρόωρη πρακτική της εφαρμογή…Με δεδομένο ότι στο Σύνταγμα δεν υπάρχει όρος που να απαγορεύει σε έναν πολιτικό να εκλεγεί στην Προεδρία περισσότερες από δύο φορές, διακεκομμένα (απαγορεύει την εκλογή πάνω από δύο συνεχόμενες θητείες), να το εύκολο συμπέρασμα. Θα φάμε στη «μούρη» τον Πούτιν επί δώδεκα ολόκληρα χρόνια ακόμα.

Η άποψη αυτή του Ρώσου πολιτικού αναλυτή και κατά σύμπτωση εκφραστή των φιλελεύθερων, φιλοδυτικών απόψεων, Ντμίτρι Ορέσκιν, αφήνει να εννοηθεί πως η πρόσφατη αλλαγή στο ρωσικό σύνταγμα για αύξηση της θητείας του Προέδρου από τέσσερα στα έξι χρόνια δεν είναι τίποτα άλλο παρά ειλημμένη υποχρέωση του Προέδρου Μεντβέντεφ για επαναφορά στην Προεδρία του Βλαντιμίρ Πούτιν.

Στην πολιτική, θεωρούν πολλοί, ο εκχυδαϊσμός αποτελεί μέτρο. Η απλοποιημένη φόρμουλα που πεισματικά προωθούν δυτικά ΜΜΕ αναφορικά με τις εναλλαγές στην ανώτατη πολιτική εξουσία, είναι περίπου η εξής: ο Μεντβέντεφ, άνθρωπος απολύτου εμπιστοσύνης του Πούτιν, αναλαμβάνει Πρόεδρος με την εκχώρηση σε αυτόν του τεράστιου κύρους που διέθετε πριν ένα χρόνο ο Πούτιν, κερδίζει τις εκλογές και πάραυτα προωθεί την αύξηση της προεδρικής θητείας. Με δεδομένο ότι στο σύνταγμα δεν υπάρχει όρος που να απαγορεύει σε έναν πολιτικό να εκλεγεί στην Προεδρία περισσότερες από δύο φορές, διακεκομμένα (απαγορεύει την εκλογή πάνω από δύο συνεχόμενες θητείες), να το εύκολο συμπέρασμα. Θα φάμε στη «μούρη» τον Πούτιν επί δώδεκα ολόκληρα χρόνια ακόμα. Οι εταιρείες PR και τα πολυπληθή «ιδρύματα» και κέντρα αναλύσεων και στη Ρωσία, μιμούμενα εν πολλοίς τα πολύ πιο έμπειρα δυτικά, ακολουθούν την πεπατημένη. Όλο αυτό το «μαγείρεμα» με τη θητεία είναι μάλλον απόρροια κάποιας συμφωνίας Πούτιν-Μεντβέντεφ. Για ποιον; Ένας θεός ξέρει. Νομίζω ότι ούτε οι ίδιοι ξέρουν…, δίνει τη δική του «βαθυστόχαστη» ανάλυση ο «βασιλιάς» των πολιτικών αναλύσεων στα χρόνια του Γέλτσιν, Ίγκορ Μπούνιν. Από τη δική του πλευρά ο πλασαρισμένος την 8ετία Πούτιν ως αναλυτής του Κρεμλίνου, Γκλεμπ Παβλόφσκι, εκτιμά πως η αύξηση της προεδρικής θητείας μαρτυρά πως «ο Μεντβέντεφ ξεκίνησε για ένα μακρύ (προεδρικό) δρόμο»…

Στο δυτικό καταναλωτή ειδήσεων σχεδόν καθόλου δεν έχει φτάσει το σύνολο των σημαντικών πολιτικών μεταρρυθμίσεών που -μαζί με την αύξηση της θητείας- πρότεινε πρόσφατα ο Ντμίτρι Μεντβέντεφ.

Τα τελευταία 15 χρόνια το εθνικό μοντέλο δημοκρατίας στη Ρωσία γενικά μπήκε στη ζωή. «Περπάτησε». Με αδυναμίες, με λάθη, με εσκεμμένες συχνά διαστρεβλώσεις. Όμως σταθεροποιήθηκε. Τώρα, λένε οι ειδικοί, χρειάζεται «φτιασίδωμα», διάφορες βελτιώσεις ανάλογα με τους στόχους που μπαίνουν μπροστά στην κοινωνία.

Ο βασικός στρατηγικός στόχος είναι η πολύπλευρη οικονομική, κοινωνική, πολιτική, στρατιωτική ανάπτυξη της Ρωσίας μέχρι το 2020-25.

Μέσα σε αυτό το χρονικό όριο και οι αμερικανικές μελέτες εκτιμούν πως η Ρωσία μπορεί να βγει στο επίπεδο των 5 πιο ισχυρών οικονομιών του κόσμου. Μπορεί να βγει, μπορεί και να μη βγει.

Αυτό εν πολλοίς θα εξαρτηθεί από τον τρόπο ανάπτυξης της χώρας. Το 2009 θα είναι λόγω της οικονομικής κρίσης πολύ δύσκολη χρονιά. Δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι η ιδέα για εξάχρονη προεδρική θητεία θα αρχίσει να υλοποιείται μετά το 2012. Ίσως δημιουργηθούν προϋποθέσεις για πρόωρη πρακτική της εφαρμογή…

Η Ρωσία κράτησε ρυθμούς ανάπτυξης σταθερά γύρω στο 7%, το βιοτικό επίπεδο του πληθυσμού υπερτριπλασιάστηκε, η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών ξέφυγε από τα όρια εξαθλίωσης που βρέθηκε τη δεκαετία του ’90, οι γεννήσεις για πρώτη φορά τα τελευταία 20 χρόνια ξεπέρασαν τους θανάτους το 2007, η αμυντική ικανότητα της χώρας ανέβηκε αισθητά. Η αισιοδοξία και η εθνική υπερηφάνεια, σημαντικά συστατικά στοιχεία για την ευαισθησία του μέσου Ρώσου πολίτη, επανήλθαν πρόσφατα.

Η σημαντική ανοδική πορεία της Ρωσίας τα τελευταία χρόνια αποτελεί «πόλο έλξης» για τις γειτονικές πρώην σοβιετικές Δημοκρατίες, ορισμένες εκ των οποίων (Γεωργία, Ουκρανία…) έχουν ηγεσίες που ακολουθούν ανοικτή αντιρωσική πολιτική.Η ανησυχία πολλών στη Δύση από την ανερχόμενη ισχύ της Ρωσίας διέλυσε μέσα στην πολιτική ελίτ τις όποιες φρούδες ελπίδες ότι το κατεστημένο που κυριάρχησε πάνω στη γη την προηγούμενη 20ετία θα δεχτεί τη ρωσική αναγέννηση με «χειροκροτήματα». Προωθείται, λοιπόν, ένα πολιτικό σύστημα αξιών στηριζόμενο στις μεσοπρόθεσμες (επί 20ετία) ανάγκες της χώρας. Μπορεί κανείς να εκτιμήσει όπως θέλει την πορεία των τελευταίων χρόνων, ωστόσο ένα είναι αδιαμφισβήτητο, εκτιμά ο αναλυτής Ντμίτρι Ορλόφ. Για πρώτη φορά στη ρωσική ιστορία ακολουθείται πολιτική της ευρύτατης πλειοψηφίας.

Η κρατική Δούμα περνάει από τα τέσσερα στα πέντε χρόνια θητείας. Τα μικρά κόμματα επιδοτούνται με 2-3 βουλευτές αν δεν καταφέρουν να μπουν στη Δούμα. Η εκπροσώπηση σε 2/3 της περιφέρειας τα απαλλάσσει από τη συλλογή 2 εκατομμυρίων υπογραφών για εκδήλωση υποψηφίου Προέδρου. Παράλληλα, αυξάνεται σημαντικά (κατά 40 φορές) η χρηματοδότηση όλων των κοινοβουλευτικών κομμάτων από κρατική επιχορήγηση. Και βέβαια, προτείνεται χρονικό πλαφόν για τους κομματικούς ηγέτες.

Η αύξηση της χρονικής διάρκειας των 2 παλλαϊκά εκλεγμένων οργάνων -Προεδρίας και Δούμας- του Προέδρου και των βουλευτών, αυξάνει τη νομιμότητα όλου του συστήματος εξουσίας, θεωρεί ο πολιτικός αναλυτής Αλεξέι Τσεσνόκοφ. Η αχανής Ρωσία, για να πετύχει να επιβιώσει και να αναπτυχθεί σε ένα σκληρό ανταγωνιστικό περιβάλλον, έχει ανάγκη σκληρής κεντρικής εξουσίας. Η ρωσική πολιτική κουλτούρα είναι «κεντροποιημένη». Η κεντροποίηση της εξουσίας για μας είναι και ανάγκη και αξία και αγαθό, δίνει τη δική του άποψη στην «Ιζβέστια» ο επικεφαλής του «Κέντρου Πολιτικής Συγκυρίας», Βιτάλι Ιβανόφ. Το σύνολο του πολιτικού κόσμου συμφωνεί πως η αύξηση της θητείας Προέδρου και Βουλής συνάδει με τα στρατηγικά προγράμματα ανάπτυξης της χώρας στις δύο επόμενες δεκαετίες. Στο επίπεδο των προσωποποιήσεων ας μην είμαστε σίγουροι για το οφθαλμοφανές. Η Ρωσία απέδειξε ότι είναι χώρα των εκπλήξεων…

Μόσχα: ανταπόκριση του Δημήτρη Λιάτσου
diplomatia.gr