Στην Πλατεία του Αγίου Παντελεήμονα τέσσερις ένστολοι περιπολούν. Πρόκειται για μια από τις δεκάδες ομάδες περιπολίας, που σχηματίστηκαν μετά τα γεγονότα του περασμένου Δεκεμβρίου, αλλά και την κλιμάκωση των επεισοδίων ανάμεσα σε αλλοδαπούς. Η αποστολή τους είναι συγκεκριμένη: Να είναι η πλατεία «καθαρή» από μετανάστες – πλανόδιους εμπόρους, να μην συναθροίζονται σε ομάδες γύρω από αυτή και να γίνονται συχνοί έλεγχοι για το αν διαθέτουν νόμιμα έγγραφα. Στόχος, να νιώθουν ασφαλείς οι κάτοικοι της περιοχής. Αν κρίνουμε από τα όσα λένε οι ίδιοι οι κάτοικοι, τόσο η αποστολή όσο και ο στόχος των περιπολιών κρίνονται ανεπιτυχείς.

Ο Λάμπρος Βιδόπουλος είναι συνέταιρος σε ένα από τα καφέ της πλατείας και τα μάτια του έχουν δει πολλά… Προσπαθεί να θυμηθεί εποχές που τα πράγματα ήταν ήσυχα, όταν πελάτες του ήταν οι άνθρωποι της γειτονιάς που έκαναν την πλάκα τους στο μαγαζί, που έπαιζαν το τάβλι τους και έπιναν τον καφέ τους μια χαρά, και δυσκολεύεται. Όταν ήρθε το πρώτο κύμα μεταναστών, στις αρχές του 1990, σοκαρίστηκε. Κάτοικος της περιοχής «από τα γεννοφάσκια του» –μένει στη Μιχαήλ Βόδα–, προσπαθούσε να «συγχρονιστεί» με τα νέα δεδομένα. «Όταν πρωτοήρθαν οι Αλβανοί, ήταν δύσκολα. Κλοπές, συλλήψεις, φόβος… Όμως σιγά σιγά ενσωματώθηκαν, έγιναν σαν κι εμάς. Έχω μόνιμους πελάτες Αλβανούς και Ρουμάνους, έχω Αλβανό προμηθευτή, ενώ έμαθα ότι το καλοκαίρι το… (όνομα άλλου καφέ της πλατείας) το αγόρασε αλλοδαπός. Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Το δεύτερο κύμα μεταναστών, όμως, προκαλεί νέα προβλήματα, νέες αλλαγές που πάλι τις “τρώμε” εμείς».

«Ξέρεις τι είναι να σηκώνεσαι στις έξι το πρωί για τη δουλειά και να φοβάσαι να πας στη στάση του λεωφορείου, μήπως πάθεις ό,τι και η γειτόνισσα, που τη χτύπησαν για να της πάρουν την τσάντα με το κολατσιό;»
Ο συνομιλητής μας αναφέρεται στους μετανάστες από την Αφρική και την Ασία. Χιλιάδες εξαθλιωμένοι λαθρομετανάστες «φυτεύτηκαν» και πάλι στις υποβαθμισμένες περιοχές της Αθήνας, ζώντας υπό απάνθρωπες συνθήκες και, δυστυχώς, χωρίς περιθώρια βελτίωσης στο μέλλον. Μαζί με το κομμάτι των πρώτων μεταναστών, που δεν ενσωματώθηκαν στην ελληνική κοινωνία, συνθέτουν ένα εκρηκτικό κοκτέιλ, που ήδη προκαλεί αναταράξεις στον κοινωνικό ιστό της χώρας και που μπορεί να προκαλέσει προσεχώς μεγαλύτερες.

Αίσθημα ανασφάλειας
Για να επανέλθουμε στο θέμα της αστυνόμευσης, οι γηγενείς κάτοικοι του Αγίου Παντελεήμοντα, της Αγίου Μελετίου και των Αχαρνών, που έχουν κατηγορηθεί για ρατσισμό, συνεχίζουν να νιώθουν ανασφαλείς όλες τις ώρες της ημέρας. «Ξέρεις τι είναι να σηκώνεσαι στις έξι το πρωί για τη δουλειά σου και να φοβάσαι να πας στη στάση του λεωφορείου, μήπως πάθεις ό,τι και η γειτόνισσα, που τη χτύπησαν για να της πάρουν την τσάντα με το κολατσιό;» γράφει μια από τους «αγανακτισμένους κατοίκους» του Αγίου Παντελεήμονα σε ένα blog. «Τα μέτρα που πήραν, με τις περιπολίες και τις συλλήψεις των αλλοδαπών, είναι “βιτρίνα”. Αφορούν μόνο τον Άγιο Παντελεήμονα, μόνο αυτός είναι καθαρός, ενώ στους γύρω δρόμους γίνεται το έλα να δεις. Και δεν είναι μόνο θέμα αστυνομίας. Έχει ψάξει ποτέ ο δήμος να δει πώς ζουν αυτοί οι άνθρωποι; Σε ισόγεια καταστήματα, ούτε είκοσι τετραγωνικών, ζουν, τρώνε και κοιμούνται δέκα άνθρωποι! Δεν έχουν τίποτα να χάσουν, κι αυτό τους κάνει επικίνδυνους…» λέει ο κ. Βιδόπουλος.

Στα θλιβερά γεγονότα του περασμένου Δεκεμβρίου, οι κάτοικοι της περιοχής δεν διαπίστωσαν την κοινωνική διάσταση του θέματος. Είδαν απλά μια αφορμή για λεηλασίες δεκάδων καταστημάτων από πλιατσικολόγους, στην πλειονότητά τους μετανάστες. Η δράση φέρνει αντίδραση και οι κάτοικοι αποφάσισαν να πάρουν τα μέτρα τους. Θωράκισαν τις περιουσίες τους, ασφάλισαν τα εμπορεύματά τους και «ενίσχυσαν» τα μέτρα της ατομικής προστασίας τους. Ρόπαλα, σπρέι αναισθητικού ακόμα και όπλα βρίσκονται κάτω από τους πάγκους και τις ταμειακές μηχανές…

Το θέμα «λαθρομετανάστες» και τα σχετικά με αυτό απασχόλησε και απασχολεί κυβερνήσεις και κόμματα, φορείς και πολίτες, σχετικούς και άσχετους. «Καυτή πατάτα» για την προηγούμενη κυβέρνηση, έγινε εκμεταλλεύσιμο προεκλογικά προσθέτοντας ή αφαιρώντας ποσοστά, και κληροδοτήθηκε στη σημερινή. Τα προβλήματα παραμένουν και οι λύσεις αναζητούνται…

Του ΓΙΑΝΝΗ ΚΟΡΩΝΑΙΟΥ