O Μίμης Ανδρουλάκης, σε συνέντευξή του στην “Realnews”, διευκρινίζει πως «το ΠΑΣΟΚ δεν υποσχέθηκε παράλογες παροχές. Ωστόσο, ορισμένα στελέχη του -κυρίως για λόγους εκλογικής αυτοπροώθησης- τροφοδοτούσαν με διαρροές τον Τύπο εξωπραγματικές προσδοκίες. Αυτά δημιούργησαν μετεκλογικά κάποιο πρόβλημα εμπιστοσύνης στην κοινωνική μας βάση».

Για τα έκτακτα μέτρα και το καθεστώς επιτήρησης από τις Βρυξέλες, σχολιάζει πως «αν είσαι υπερχρεωμένος στο κόκκινο, χάνεις την εθνική σου αξιοπρέπεια έναντι των δανειστών σου. Εκεί που φτάσαμε εμείς, ακόμα και ο Αλμούνια αποτελεί μία ύστατη άμυνα μας για να μη μας «κυβερνήσει» ο κερδοσκοπικός στρόβιλος των αγορών». Επίσης, τονίζει πως «αν υπάρχει κατάσταση έκτακτης ανάγκης χρειαζόταν αντίστοιχη κυβέρνηση έκτακτης εθνικής ανάγκης στη σύνθεση της.

Είμαι κατά των συχνών ανασχηματισμών, αλλά τίποτε δεν αποκλείει η κυβέρνηση υπό την πίεση των αναγκών να αυτομετεξελιχθεί σε κυβέρνηση έκτακτης εθνικής ανάγκης και ενδεχομένως να δοθούν και υπουργικά χαρτοφυλάκια σε πρόσωπα ευρύτερης εμπιστοσύνης». Τέλος, εφιστά την προσοχή στο Γιώργο Παπανδρέου, λέγοντας πως «κάθε ηγέτης ακόμα και ο πιο υποψιασμένος πρέπει να είναι σε επαγρύπνηση, ώστε στο «περιβάλλον» του να μην υπάρχει ανταγωνισμός για το αφτί του προέδρου και για τη νομή της εξουσίας».

Αποσπάσματα συνέντευξης του Μίμη Ανδρουλάκη στον Βασίλη Σκουρή για την “Realnews”

-Εξήντα ημέρες μετά τις εκλογές, υπάρχει κάτι στη λειτουργία της κυβέρνησης που σας έχει εκπλήξει και είναι έξω από τα όρια των προβλέψεων του «Ε, Πρόεδρε!»;
“Οχι. Προς το παρόν, τα πάντα -ακόμη και οι λεγόμενες αρρυθμίες- υπάρχουν σαν ενδεχόμενα. Το «Ε, Πρόεδρε!» καλύπτει σεναριακά το 80% των πιθανών συμβάντων και μας προετοιμάζει διανοητικά και πολιτικά να κεφαλαιοποιήσουμε το 20% του ενδεχόμενου απρόβλεπτου ή της άγριας αβεβαιότητας.”

– Η οικονομία; Κάποιοι λένε ότι η κυβέρνηση ίσως έχασε το μομέντουμ.
“Χάθηκε μάλλον ακόμα μια αυταπάτη στο πολιτικό σύστημα για τον Γάμο της Κανά. Μετά τη νεοφιλελεύθερη αυταπάτη ότι μπορείς απεριόριστα από ένα ευρώ να βγάλεις δάνεια 60 και 100 ευρώ χάνεται και μία αφελής νεοκεϋνσιανή αυταπάτη ότι το κράτος μπορεί απεριόριστα να δανείζεται και το κάθε ευρώ που δαπανά να γίνεται 2, 3 και 5 ευρώ. Όμως ο θετικός πολλαπλασιαστής μπορεί να γίνει αρνητικός αν περάσεις ένα κρίσιμο κατώφλι. Αν το πρόσθετο ευρώ που ξοδεύεις αυξάνει επικίνδυνα το ασφάλιστρο κινδύνου στον δανεισμό σου, αν τροφοδοτεί τις εισαγωγές αν το αφαιρείς από τον δανεισμό των επιχειρήσεων και των νοικοκυριών (όπως συμβαίνει), αν πηγαίνει σε αντιπαραγωγικές δαπάνες του Δημοσίου αρνητικής απόδοσης αν αυξάνει τη δυσπιστία των αγορών για τη δυνατότητα σου να ξεπληρώσεις τα χρέη σου, τότε περνάς στη ζώνη υψηλού κινδύνου, όπως εμείς. Ολα αυτά ήταν απολύτως προβλέψιμα εδώ και έναν χρόνο για όσους δεν στρουθοκαμηλίζουν.”

-Τελικά, μας κυβερνούν ο Τρισέ και ο Αλμουνια;
“Αν είσαι υπερχρεωμένος στο κόκκινο, χάνεις την εθνική σου αξιοπρέπεια έναντι των δανειστών σου. Ακόμη κι ο Ομπάμα έχασε τη φωνή του απέναντι στους Κινέζους δανειστές της Αμερικής. Εκεί που φτάσαμε εμείς, ακόμα και ο Αλμουνια αποτελεί μία ύστατη άμυνα μας για να μη μας «κυβερνήσει» ο κερδοσκοπικός στρόβιλος των αγορών.”

-Μήπως πρέπει να παραδεχθεί η κυβέρνηση ότι δεν μπορεί να τηρηθούν όλες οι προεκλογικές υποσχέσεις;
“Το ΠΑΣΟΚ δεν υποσχέθηκε παράλογες παροχές. Ωστόσο, ορισμένα στελέχη του -κυρίως για λόγους εκλογικής αυτοπροώθησης- τροφοδοτούσαν με διαρροές τον Τύπο εξωπραγματικές προσδοκίες (στη συγκεκριμένη κατάσταση για διώξιμο των Κινέζων, για άμεση επαναγορά από το κράτος της Ολυμπιακής του ΟΤΕ, της Εθνικής για νέους οργανισμούς ανασυγκρότησης για κρατικές υπερτράπεζες που θα επέβαλαν διοικητικά τα επιτόκια και πολλά άλλα), ενώ δεν υπήρχε ούτε σάλιο και έπρεπε να δανειστούμε ακόμα και για τις συντάξεις. Αυτά δημιούργησαν μετεκλογικά κάποιο πρόβλημα εμπιστοσύνης στην κοινωνική μας βάση.”

-Προεκλογικά είχες ταχθεί υπέρ μιας νέας κυβέρνησης έκτακτης ανάγκης. Σήμερα υπάρχει τέτοιο ενδεχόμενο;
“Αν υπάρχει κατάσταση έκτακτης ανάγκης χρειαζόταν αντίστοιχη κυβέρνηση έκτακτης εθνικής ανάγκης στη σύνθεση της, τις κοινωνικές και πολιτικές της βάσεις, την αίσθηση του επείγοντος τις προτεραιότητες της, τα αντανακλαστικά της τον ριζοσπαστισμό της. Ασφαλώς με ραχοκοκαλιά τη σίγουρη πλειοψηφία του ΠΑΣΟΚ. Αυτό ήταν το νέο 1909 για τη σωτηρία της χώρας με ριζικές αλλαγές ενώπιον του επερχόμενου κινδύνου μιας ημιπτώχευσης.”

-Μήπως πρέπει σ’ αυτή την κατεύθυνση να κάνει ο κ. Παπανδρέου ανασχηματισμό;
“Είμαι κατά των συχνών ανασχηματισμών, αλλά τίποτε δεν αποκλείει η κυβέρνηση υπό την πίεση των αναγκών να αυτομετεξελιχθεί σε κυβέρνηση έκτακτης εθνικής ανάγκης και ενδεχομένως να δοθούν και υπουργικά χαρτοφυλάκια σε πρόσωπα ευρύτερης εμπιστοσύνης πάνω σε μια ελάχιστη ή και μονοθεματική ατζέντα συνεργασίας”

-Τις επιλογές μέσω βιογραφικών πώς τις κρίνεις;
“Στην πολιτική υπάρχει, όπως αναλύω στο βιβλίο μου, ο Νόμος των Ακούσιων Συνεπειών. Σπέρνεις σιτάρι, φυτρώνει κριθάρι. Αυτό συμβαίνει και με την ανοιχτή διαδικασία επιλογής προσώπων στις θέσεις ευθύνης. Είναι ωραία ιδέα, αλλά, εν μέσω έκτακτης κατάστασης στην οικονομία, δεν καθυστερείς 50 μέρες να βάλεις γραμματέα στον φορολογικό και τελωνειακό μηχανισμό.”

-Η εκλογή του κ. Σαμαρά τι σηματοδοτεί;
“Οταν μια παράταξη αισθάνεται ότι απειλείται, διαμορφώνεται μια ισχυρή ανάγκη για ταυτότητα. Να επαναπροσδιορίσει δηλαδή το «από πού ερχόμαστε, ποιοι είμαστε, τι θέλουμε». Η εκλογική στόχευση έπεται. Ας μην προεξοφλούμε ποιον άξονα ανασυγκρότησης θα επιλέξει η νέα ηγεσία της συντηρητικής παράταξης.”

-Μπορεί ο Παμπούκης να είναι ο «Λιβάνης του Γιώργου»;
“Ο Λιβάνης δεν ήταν υπουργός. Πρέπει στην πράξη να γίνει λειτουργική αυτή η χωροθέτηση. Πάντως ο πρωθυπουργικός θεσμός πρέπει να ενισχυθεί με μια μικρή ευέλικτη μονάδα στρατηγικού σχεδιασμού και μια μονάδα ελέγχου αποτελεσμάτων των υπουργείων πάνω στις καθορισμένες προτεραιότητες και στους μετρήσιμους στόχους. Ο αντιπρόεδρος θα μπορούσε να αναλάβει αυτόν τον δύσκολο ρόλο.”

-Πιστεύεις ότι ο Γιώργος κινδυνεύει από «αυλή»;
“Κάθε ηγέτης ακόμα και ο πιο υποψιασμένος σ’ αυτό το ζήτημα, όπως ο Γιώργος, πρέπει να είναι σε επαγρύπνηση, ώστε στο «περιβάλλον» του να μην υπάρχει ανταγωνισμός για το αφτί του προέδρου και για τη νομή της εξουσίας.”
newstime