Οι ιδεοληψίες της μεταπολίτευσης
Το μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας δεν είναι η οικονομική χρεοκοπία. Είναι ότι ακόμη και στα αδιέξοδα αρνείται να αλλάξει πορεία. Ενα ολόκληρο σύστημα ιδεολογικής καθοδήγησης ψιθυρίζει λόγια καταγγελτικά για την υπάρχουσα κατάσταση και λόγια φόβου για το μέλλον. Σε οποιοδήποτε ζήτημα λειτουργούμε σαν τον κυνηγό που βλέπει τον λύκο, αλλά ψάχνει τον τορό. Από το πανεπιστημιακό άσυλο μέχρι το ασφαλιστικό και από τα σκουπίδια μέχρι το δημόσιο χρέος, για όλα τα μεγάλα προβλήματα δεν συζητάμε την υπάρχουσα κατάσταση, αλλά το κακό που θα προκύψει αν αλλάξει.
Το «πανεπιστημιακό άσυλο» (είτε επειδή φταίνε οι πανεπιστημιακοί είτε επειδή φταίνε οι κυβερνήσεις είτε επειδή στην κοινωνία υπάρχουν μπαχαλάκηδες) δεν δουλεύει. Χειρότερα: λειτουργεί κατά της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών και υποβαθμίζει τα πτυχία, αφού ελέω ασύλου διάφορες ομάδες καταλαμβάνουν τα πανεπιστήμια οποτεδήποτε τους καπνίσει. Αυτό το υπαρκτό πρόβλημα δεν λύνεται, διότι σε κάθε λύση που προτείνεται αντιπαρατίθεται ένας ενδεχόμενος κίνδυνος. Οι χουλιγκάνοι αλωνίζουν τώρα κι εμείς συζητάμε ότι μπορεί μεθαύριο να δημιουργηθούν οι συνθήκες που θα επιτρέψουν στην αστυνομία να παρεμποδίσει την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών.
Ετσι, τα προβλήματα σωρεύονται, τα σκουπίδια έγιναν λόφοι, τα χρέη διογκώνονται και οι πολιτικοί ακούν έκθαμβοι τους ιδεολογικούς φανφαρονισμούς των ιερέων μιας (αποδεδειγμένα όποτε τέθηκε σε εφαρμογή) αποτυχημένης αντίληψης. Ετσι, μπροστά στο δέος μιας ανερμάτιστης αριστεράς -που έχει καταφέρει να κρατάει το μέτρο του ορθού και του λάθους- κοιτάμε το δυσθεώρητο χρέος και ξεφωνίζουμε «πω πω, τι θα πάθει η κοινωνική συνοχή αν το μειώσουμε!»
Η χώρα, αποχαυνωμένη από τις ιδεοληψίες της μεταπολίτευσης, έφτασε στο χείλος της καταστροφής. Τίποτε δεν λειτουργεί και για όλα υπάρχει μια «αριστερή» δικαιολογία. Τα πανεπιστήμια δεν πρέπει να «εντατικοποιούν τις σπουδές», διότι αυτό είναι «επιλογή της Μπολόνια». Οι αστυνομικοί δεν πρέπει να προσάγουν υπόπτους, διότι αυτό είναι «καταστολή». Τα ελλείμματα δεν πρέπει να μειώνονται, διότι αυτό είναι «νεοφιλελεύθερη συνταγή». Για το άσυλο δεν πρέπει να γίνει τίποτε, διότι είναι «δημοκρατική κατάκτηση».
Αυτήν τη στιγμή μια καρικατούρα της Αριστεράς θολώνει τον δημόσιο διάλογο με παχιές κουβέντες και πολλά επίθετα. Δυστυχώς κυριαρχεί στον δημόσιο διάλογο και ελάχιστοι αντιπαρατίθενται υπό τον φόβο των χαρακτηρισμών ή και της φυσικής βίας. Αυτό πρέπει πρώτα να ξεπεράσουμε. Οταν όλοι αυτοί σοβαρευτούν, τότε και μόνο τότε πρέπει να τους πάρουμε στα σοβαρά.