Παπάγος και Πλαστήρας “μίλησαν στρατιωτικά” στη Βουλή με … συμβούλους έναν πρέσβη και μία καφετζού!
Συμφωνία στον εκλογικό νόμο του πλειοψηφικού, με λόγο… στρατιωτικής τιμής !
-Στρατηγέ συμφωνείτε;
-Συμφωνώ Στρατάρχα!”

Το νομοσχέδιο συντάχθηκε στα γραφεία της…Ρηγίλλης!

Του Τάσου Κ. Κοντογιαννίδη
Τις μέρες αυτές, η κυβέρνηση μελετά τον νέο εκλογικό νόμο που θα φέρει προς ψήφιση στη Βουλή και θα ισχύσει από τις άλλες εκλογές. Κατά περιόδους τις κυβερνήσεις απασχολούσε ο εκλογικός νόμος και κυρίως το σύστημα που θα εφάρμοζε στις εκλογές. Συζητήσεις επι συζητήσεων, συμφωνίες , διαφωνίες… Στη δεκαετία όμως του ‘ 50, πρωθυπουργός και αρχηγός της αντιπολίτευσης ήταν δύο στρατιωτικοί βρήκαν έναν πρωτότυπο τρόπο στην ψήφιση του εκλογικού νόμου. Τον λόγο της στρατιωτικής τιμής!!! Ιδού πώς.
Τις εκλογές του Σεπτεμβρίου 1951 τις είχε ο κερδίσει ο στρατάρχης Παπάγος με τον Ελληνικό Συναγερμό, εκλέγοντας 114 βουλευτές, αλλά κυβέρνηση σχημάτισε ο αρχηγός της ΕΠΕΚ στρατηγός Νικ. Πλαστήρας του οποίου το κόμμα ηρθε δεύτερο με 74 βουλευτές. Χρειάστηκε να συμμαχήσει με τους Φιλελευθέρους του Σοφοκλή Βενιζέλου που είχαν 57 βουλευτές. Και συνεπώς τα δύο κόμματα συγκέντρωναν 131 εδρες και είχαν την απόλυτη πλειοψηφία στη Βουλή που διέθετε τότε, οχι 300, αλλά 258 βουλευτές.
Ακριβώς ενα χρόνο μετά, άρχισε η συζήτηση στη Βουλή επι του εκλογικού νόμου, αφού η χώρα θα οδηγείτο στις 16 Νοεμβρίου 1952 σε γενικές εκλογές. Κι ενώ η συνεδρίαση είχε αρχίσει,ξαφνικά ο στρατάρχης Παπάγος λαμβάνει το λόγο απο τον πρόεδρο της Βουλής Δ. Γόντικα και απευθύνεται στον στρατηγό πρωθυπουργό Νικόλαο Πλαστήρα.
«Τι θα λέγατε στρατηγέ αν συμφωνούσαμε σε ενα πλειοψηφικό σύστημα; Αν κερδίσεις εσύ σχηματίζεις κυβέρνηση και εγώ θα είμαι στην Αντιπολίτευση. Αν νικήσω εγώ, θα είμαι εγώ πρωθυπουργός και εσύ Αξιωματική Αντιπολίτευση..,»
“ Συμφωνώ απόλυτα, Στρατάρχα”, είπε ο Πλαστήρας Και εδωσαν το λόγο της στρατιωτικής τους τιμής να τηρήσουν την συμφωνία.
Ο τότε υπουργός Εσωτερικών Κ. Ρέντης είχε επιχειρήσει ηδη απο μηνών να προωθήσει νομοσχέδιο για την επαναφορά της απλής αναλογικής (αντί της ενισχυμένης που ίσχυε), αλλά ηταν αντίθετος ο Πλαστήρας. Ο κυβερνητικός τύπος και το σύνολο των κυβερνητικών βουλευτών διαμαρτυρήθηκαν εντονα διότι δεν επιθυμούσαν εκλογές με πλειοψηφικό. Μέσα σε ολα ο αμερικανός πρέσβης Πιουριφόϊ χωρίς προσχήματα, εξεφράζετο υπέρ της ταχείας διεξαγωγής των εκλογών με πλειοψηφικό για να αποφασίσουν οι Ελληνες ποιόν θέλουν, τον Παπάγο ή τον Πλαστήρα.
Στα τέλη Σεπτεμβρίου 1952 ο Πλαστήρας πίστευε οτι αν η ΕΠΕΚ και οι Φιλελεύθεροι δεν συνεργασθούν, τον συνέφερε το πλειοψηφικό, υποτιμώντας το λαϊκό ρεύμα που ηταν εμφανές υπέρ του Συναγερμού. Πίστευε βαθύτατα στον πνευματισμό και πάντα συμβουλευόταν μια καφετζού, οταν επρόκειτο να πάρει τις αποφάσεις του. Αυτό το είχε πληροφορηθεί ο Πιουριφόϊ και εδρασε ως πανέξυπνος διπλωμάτης. Το παρασκήνιο αποκάλυψε αργότερα ο Σπύρος Μαρκεζίνης :
«Ο Πιουριφόϊ εχρησιμοποίησε με τον κατάλληλο τρόπο γνωστή Αθηναία «καφετζού», την οποία ιδιαιτέρως ενεπιστεύετο ο πρωθυπουργός. Εκείνη ανέλαβε να πείσει τον στρατηγό οτι το πλειοψηφικό θα απέβαινε πρός οφελός του και οτι αν επροκαλείτο απο τον Παπάγο επρεπε χωρίς επιφύλαξη να αποδεχθεί την πρόκληση. Ο Πιουριφόϊ μου ετηλεφώνησε : « Πέστε στον Παπάγο να προκαλέση τον Πλαστήρα στη Βουλή για το πλειοψηφικό. Του επέστησα την προσοχή οτι ο Παπάγος δεν είχε κοινοβουλευτική εμπειρία και αν τα πραγματα δεν εξελίσσοντο οπως τα προέβλεπε, η κατάσταση θα περιεπλέκετο. Επέμενε και υπέδειξα στον Στρατάρχη να το πράξει, χωρίς βεβαίως να αναφερθώ στις καφετζούδες. Ο Παπάγος μετά απο πολλή σκέψη θα ανεβεί στο βήμα και θα πεί στον Πλαστήρα:
« Ως στρατιωτικοί καταλαβαίνουμε ο ενας τον αλλο καλύτερα. Γιατί χάνουμε καιρό; Ας ψηφίσουμε το πλειοψηφικό. Και αν οι Ελληνες προτιμήσουν εσένα, εγώ θα σε αποδεχτώ. Αν ψηφίσουν εμένα, είμαι βέβαιος οτι το ιδιο θα κάνεις και σύ. Απλά πράγματα» Ο Πλαστήρας προς γενική κατάπληξη της Βουλής απάντησε μονολεκτικά : « Δέχομαι».
Μετά την συμφωνία αυτή, τρία στελέχη του Συναγερμού, οι Στέφανος Στεφανόπουλος, Παναγιώτης Κανελλόπουλος και Σπύρος Μαρκεζίνης πήγαν στο υπουργείο Εσωτερικών που στεγαζόταν τότε στα σημερινά γραφεία της Νέας Δημοκρατίας στην οδό Ρηγίλλης για να συνεργασθούν με τον υπουργό Εσωτερικών Κ. Ρέντη στη σύνταξη του εκλογικού νόμου.
Λίγες μέρες πριν ψηφισθεί στη βουλή το νομοσχέδιο, οι Σοφ. Βενιζέλος, Σωτ. Παπαπολίτης και Αλέξανδρος Μπαλτατζής επισκέφθηκαν στο Καστρί τον Γ. Παπανδρέου για να τον πείσουν να ηγηθεί της σύμπραξης ΕΠΕΚ-Φιλελευθέρων. Είχε πεί ο Αλ. Μπαλτατζής « Καθώς περπατούσαμε στην αυλή, και προσπαθούσαμε να τον πείσουμε, σταματά απότομα, σηκώνει το χέρι και λέει: Κύριοι, πορεία εμπρός. Πλειοψηφικόν υπο τον Παπάγο! Μείναμε κόκκαλο! Συνεργάστηκε με το Συναγερμό για να βγει βουλευτής!…»
Το ίδιο ακριβώς είχε συμβεί και 4 χρόνια μετά όταν ο Μπαλτατζής επισκέφθηκε τον Παπανδρέου για να ηγηθεί των Ενωμένων κεντρώων δυνάμεων. Η απάντηση του ήταν:
« Αλέκο, οι Αμερικάνοι ετοιμάζουν το νόμο περί συγγενών κομμάτων κι εμείς ως συγγενές κόμμα πρέπει να πάμε με τον Καραμανλή…» Είδαν και αποείδαν, να τον αποσπάσουν από την αγκαλιά του Καραμανλή…
Η επιλογή του Πλειοψηφικού, δυσαρέστησε την Αριστερά, που αντέδρασε χωρίς αποτέλεσμα. Το μόνο που μπόρεσε να κάνει, ήταν, να ρίξει στην προεκλογική περίοδο το σύνθημα «Τι Παπάγος τι Πλαστήρας…»
Οι εκλογές προκηρύχθηκαν για τις 16 Νοεμβρίου 1952. Τις κέρδισε με συντριπτική πλειοψηφία ο Στρατάρχης Παπάγος, εκλέγοντας 240 βουλευτές! Τα αποτελέσματα: Συνεγαρμός (Παπάγος) 49,22 % εδρες 240, ΕΠΕΚ-Φιλελέυθεροι ( Πλαστήρας –Βενιζέλος) 34,22% εδρες 57, ΕΔΑ 9,54% εδρες 0, Λαϊκό (Τσαλδάρης) 1,05%, Αγροτικοί (Μπαλτατζής) 0,64%.