Οι Έλληνες ειρηνιστές ταυτίζονται στην ουσία με τους γκρίζους λύκους της Άγκυρας, που συνήθως τους πείθουν ότι οι γενοκτονίες, η εθνοκάθαρση στην Κωνσταντινούπολη, την Ίμβρο και την Τένεδο, ο εκτουρκισμός των Πομάκων και των Αθιγγάνων της Θράκης, η εισβολή-κατοχή-εθνοκάθαρση στην Κύπρο, είναι αμυντικές πράξεις της Τουρκίας, που δεν επιδιώκει τίποτε άλλο, πέρα από την ειρήνη. Και έτσι, αφού τους πείθουν, οι Έλληνες ειρηνιστές, στρέφουν τα φαρμακερά βέλη τους εναντίον εκείνων των συμπατριωτών τους, που ανησυχούν και πολύ απλά λένε: Όχι άλλες γενοκτονίες, όχι άλλες εθνοκαθάρσεις.

Αφιερωμένο σε Ηρακλείδη και στα ροζ γυαλιά
Οι ειρηνιστές και οικουμενιστές ή «ευρωπαϊστές» έχουν τον δικό τους τρόπο για να παρακάμπτουν τις οδυνηρές πραγματικότητες. Φαντάζονται ότι είναι πιο ρεαλιστές, αφού ξεπέρασαν τους «εθνικούς αταβισμούς» και συμπορεύονται με τη νέα παγκόσμια κατάσταση, όπου τάχα το εμπόριο και ο διάλογος θα αντικαταστήσουν τον πόλεμο. Οι θέσεις όμως αυτές διόλου δεν είναι ρεαλιστικότερες από τις πομφόλυγες του εθνικισμού, συνιστούν απλώς την αντίστροφη ιδεολογία, και μάλιστα μιαν ιδεολογία διόλου πρωτότυπη, αφού δεν περιέχει παρά κοινοτοπίες του καπιταλιστικού φιλελευθερισμού διατυπωμένες πριν από 300 χρόνια και διαψευσμένες επανειλημμένα έκτοτε. Οντας ιδεολογία, εκπληρώνουν και τις ψυχολογικές λειτουργίες της ιδεολογίας, δηλαδή επιτρέπουν σε «προοδευτικούς» διανοούμενους ελαφρών βαρών και σε αστείους δημοσιογραφίσκους να αναβαθμίζουν το μικρό τους εγώ εμφανιζόμενοι ως εκπρόσωποι υψηλών ιδεωδών· συνάμα υποθάλπουν σε μικρομεσαίους πολιτικούς την ανακουφιστική ψευδαίσθηση ότι μπορούν να συρρικνώσουν την πολιτική σε διαχείριση και διάλογο, αποτινάζοντας από τους ισχνούς ώμους τους το βάρος έσχατων ιστορικών ευθυνών.
[ Πηγή: http://kondylis.wordpress.com/2009/01/06/nationalstrategy/ ]

*O Nήμα είναι φίλος και σχολιαστής του ιστολογίου μας