Όλη τη μέρα ακούμε ότι η κυβέρνηση θα πάρει δραστικά μέτρα για να αντιμετωπίσει την κρίση. Τι είναι αυτά τα μέτρα; Πρόκειται, κυρίως, για νέους φόρους. Κουβέντα, ακόμη, για περιορισμό των δαπανών του δημοσίου. Αντίθετα, αν κοιτάξει κανείς τι συμβαίνει με τους εργαζόμενους σε ΟΛΠ, Ο.Α. και ΟΣΕ, έχει την αίσθηση ότι τα συνδικάτα ήρθαν στην εξουσία και κάνουν πάρτι με τα λεφτά των φορολογουμένων.

Τι νόημα έχουν αλήθεια οι έκτακτες εισφορές, αν τα χρήματα αυτά μοιράζονται στα ρετιρέ των ΔΕΚΟ; Η υπόθεση της Ολυμπιακής, την οποία έφερε στο φως το Κεφάλαιο, είναι κάτι περισσότερο από εξωφρενική: Ετοιμάζονται να δώσουν από 138.000 ευρώ σε εργαζόμενους που έφυγαν από την εταιρεία το 2004! Είναι βέβαιο ότι κάποια «βάση» θα έχει η ρύθμιση. Κάποια δικαιολογία θα χρησιμοποιούν. Αλλά είναι πέρα για πέρα προκλητικό να ζητά κανείς θυσίες από τον ελληνικό λαό και από την άλλη να μοιράζει με χαρακτηριστική άνεση τόσα χρήματα.

Ο ΟΣΕ είναι μία ακόμη τραγική ιστορία του κράτους – επιχειρηματία. Πρόκειται για μία επιχείρηση που τα έξοδα για μισθοδοσία είναι πολλαπλάσια των εσόδων της. Κι ενώ υπάρχει αυτό το δεδομένο, υπήρξαν μηχανοδηγοί που φρόντισαν την τελευταία τριετία να φτάσουν τις δικές τους αποδοχές στα 100.000 ευρώ!

Για τι πράγμα, λοιπόν, συζητάμε; Ποιες θυσίες και για ποιόν; Να πληρώνουμε έκτακτες εισφορές για να δίνονται εκατό – εκατό τα χιλιάρικα σε κάποιους έξυπνους; Κι επιπλέον, τι αντιπροσωπεύει η σημερινή κυβέρνηση; Ποιους πραγματικά εξυπηρετεί; Ήρθε για να άρει, λέει, τις αδικίες σε βάρος των εργαζομένων. Μα, αυτό που βλέπουμε δεν είναι μέτρα υπέρ των χαμηλόμισθων, αλλά υπέρ των προνομιούχων εργαζόμενων σε ΔΕΚΟ και άλλες υπηρεσίες του δημοσίου.

Με αυτή την νοοτροπία δεν πρόκειται να δούμε κάτι διαφορετικό απ’ ό,τι έχουμε δει μέχρι σήμερα. Χρόνια μας λένε οι Οργανισμοί του εξωτερικού ότι το μεγάλο μας πρόβλημα δεν είναι στα έσοδα, αλλά στα έξοδα του δημοσίου. Κι εμείς κάνουμε πως δεν ακούμε, επειδή φοβόμαστε να θίξουμε τα γαλάζια και πράσινα παιδιά που στηρίζουν τα δύο μεγάλα κόμματα και τα οποία έχουν καταλάβει τα ρετιρέ του δημοσίου, με όπλο την κομματική τους ταυτότητα.

Κοιτάξτε τι έγινε στη Βουλή. Εκεί υπήρξε διακομματική απόφαση να μη θίξουν τον 15ο και τον 16ο μισθό των… εργαζομένων. Δηλαδή εκείνων που τα κόμματα διόρισαν στο Κοινοβούλιο. Αν αυτό ήταν όλο, θα λέγαμε ότι μιλάμε για ένα μεμονωμένο περιστατικό. Αλλά δεν είναι έτσι. Τα γεγονότα σε ΟΣΕ, Ο.Α. και ΟΛΠ μας δείχνουν ότι η εξουσία δεν έχει αλλάξει μυαλά. Κι αυτό ακριβώς αυξάνει τους φόβους μας για την επόμενη μέρα…

Θανάσης Μαυρίδης
capital.gr