Η 19χρονη Εσρά από την Κομοτηνή (στη φωτογραφία με τα γυαλιά) πέρυσι αποφοίτησε από το μειονοτικό Γυμνάσιο- Λύκειο «Τζελάλ Μπαγιάρ» και πλέον φοιτά στη Σχολή Νηπιαγωγών του Πανεπιστημίου της Αδριανούπολης στην Τουρκία (στη φωτογραφία με φίλες της, μαθήτριες του «Τζελάλ Μπαγιάρ»)

«Η μαντίλα που φορώ από 13 ετών είναι προσωπική μου επιλογή και ποτέ δεν με έκανε να αισθανθώ μειονεκτικά απέναντι στις συμμαθήτριές μου. Αποτελεί στοιχείο της θρησκευτικής μου ταυτότητας και αναδεικνύει έναν συγκεκριμένο κώδικα αξιών που με καθοδηγεί στη ζωή μου».

Η 19χρονη Εσρά από την Κομοτηνή πέρυσι αποφοίτησε από το μειονοτικό Γυμνάσιο- Λύκειο «Τζελάλ Μπαγιάρ» και πλέον φοιτά στη Σχολή Νηπιαγωγών του Πανεπιστημίου της Αδριανούπολης στην Τουρκία. Ήταν μία από τις πρώτες μαθήτριες του μειονοτικού Γυμνασίου- Λυκείου της Κομοτηνής που κάθησε στα θρανία φορώντας την ισλαμική μαντίλα, πράγμα που έως πριν από λίγα χρόνια εθεωρείτο αδιανόητο. Σήμερα πάνω από σαράντα μαθήτριες φορούν μαντίλα, και αυτή η αλλαγή, όπως εκτιμάται στους κόλπους της μουσουλμανικής μειονότητας, αποτυπώνει τόσο τις κοινωνικές αλλαγές που συντελούνται εντός της όσο και την ώσμωση με τις εξελίξεις στον διεθνή περίγυρο. Σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει στην Τουρκία, αλλά και σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες – με πιο πρόσφατο το παράδειγμα της Γαλλίαςοι μουσουλμάνες μαθήτριες στην Ελλάδα δεν έχουν κανέναν περιορισμό στις επιλογές τους. Βγάζει τη μαντίλα στην είσοδο

Η Εσρά είχε επιλέξει αρχικά να γραφτεί στο δημόσιο Γυμνάσιο παρακολουθώντας τα μαθήματα όπως κάθε άλλο παιδί στην Ελλάδα, μετά το Δημοτικό. «Όταν γράφτηκα στο δημόσιο σχολείο κανείς δεν με ενόχλησε για το γεγονός ότι φορούσα τη μαντίλα. Από την άλλη όμως, όταν αποφάσισα να συνεχίσω στο μειονοτικό Γυμνάσιο, δέχτηκα κάποιες ενοχλήσεις από τη σχολική εφορεία αλλά και ορισμένους καθηγητές για την εμφάνισή μου. Τους απάντησα ότι η εμφάνισή μου είναι δικαίωμά μου και δεν το διαπραγματεύομαι», σημειώνει η Εσρά. Κι αν στην Κομοτηνή η επιλογή της έγινε σεβαστή, στο Πανεπιστήμιο της Αδριανούπολης, ως πρωτοετής φοιτήτρια πλέον, αναγκάζεται να βγάζει τη μαντίλα στην είσοδο, αφού δεν επιτρέπεται να τη φορά. «Θεωρώ ότι αυτό καταπιέζει την ελεύθερη βούλησή μου, όμως αυτός είναι ο νόμος και τον σέβομαι», λέει.

Αναφέρει ότι το 2004 υπήρχαν μόνο τέσσερα κορίτσια που φορούσαν μαντίλα στο σχολείο, ενώ ένα χρόνο πριν, όταν αποφοίτησε, αυτές ξεπερνούσαν τις 35. «Καμία συμμαθήτριά μου δεν με ξεχώρισε για το γεγονός ότι φορούσα μαντίλα. Στην αρχή φοβόμουνα ότι θα με αντιμετώπιζαν με απαξία οι συμμαθητές και κάποιοι ίσως και να με απομόνωναν, πράγμα που τελικά δεν συνέβη. Ο τρόπος του ντυσίματός μου δεν με κάνει να ζω έξω από την εποχή μου. Βγαίνω έξω, έχω την κοινωνική μου ζωή, έχω τις φιλίες μου. Τηρώ όμως και τις αρχές της θρησκείας, χωρίς να βιώνω αντιφατικά συναισθήματα. Θέλω να κάνω καριέρα, να γίνω νηπιαγωγός και να προσφέρω στον κοινωνικό μου περίγυρο. Πιστεύω ότι η γυναίκα του 21ου αιώνα με ή χωρίς μαντίλα θα έχει έτσι κι αλλιώς πρωταγωνιστικό ρόλο».

Στοιχείο της παράδοσής μας
Στον αντίποδα της Εσρά, η Αϊφέ είναι μαθήτρια της Γ΄ Γυμνασίου στο «Τζελάλ Μπαγιάρ», αλλά χωρίς μαντίλα, χωρίς ιδιαίτερες θρησκευτικές αναφορές στην καθημερινότητά της. «Η μαντίλα είναι στοιχείο της παράδοσής μας», λέει, «γι΄ αυτό και τη φοράνε οι γιαγιάδες μας. Δεν μπορεί να χαρακτηρίζει τις νέες γενιές των ανθρώπων και είναι στοιχείο συντηρητικής αντίληψης για τη ζωή και την κοινωνία. Δεν την αποδέχομαι, αλλά δεν απορρίπτω την παρέα με συμμαθήτριές μου που την επιλέγουν. Τον άνθρωπο άλλωστε δεν τον χαρακτηρίζει ο τρόπος που ντύνεται αλλά ο τρόπος που σκέφτεται και ενεργεί», λέει και καταλήγει: «Πριν από λίγα χρόνια στο σχολείο δεν υπήρχαν τόσες μαντίλες, αλλά από τη στιγμή που την επιλέγουν όσες την επιλέγουν είναι δικό τους θέμα. Αρκεί να είναι προϊόν ελεύθερης βούλησης και όχι οικογενειακής πίεσης».

Έκθεση κόλαφος κατά της Ελλάδας ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Αριστοτελία Πελώνη

ΕΚΘΕΣΗ – κόλαφο για τη συμπεριφορά της Ελλάδας απέναντι στη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης υιοθέτησε η Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης. Η έκθεση του Γάλλου βουλευτή Μισέλ Ουνό που υιοθετήθηκε από την Κοινοβουλευτική Συνέλευση υπό την προεδρία του Τούρκου Μεβλούτ Καβούσογλου καλεί την Ελλάδα να υποστηρίξει τα μειονοτικά σχολεία, να λύσει τα προβλήματα με τα ιδρύματα της μειονότητας (βακούφια) και να επιτρέψει στα μέλη της μειονότητας να επιλέγουν ελεύθερα τους μουφτήδες τους. Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά, «να τους επιτρέψει να επιλέξουν τους μουφτήδες ως απλούς θρησκευτικούς ηγέτες, χωρίς δικαστική εξουσία, μέσα από επιλογή ή διορισμό, και να καταργήσουν την εφαρμογή του νόμου της σαρίας που δημιουργεί σοβαρά ερωτήματα για τη συμβατότητά της με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα».

Ακόμη, ζητά από την Ελλάδα να λύσει ζητήματα «εθνικότητας», να προωθήσει την οικονομική ανάπτυξη στη Θράκη και να εφαρμόσει πλήρως τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που αφορούν την ελευθερία της θρησκείας. Επιπλέον, καλεί τη χώρα μας να σεβαστεί την ελευθερία του συναθροίζεσθαι και να επιτρέπει στις μειονοτικές ενώσεις να χρησιμοποιούν τη λέξη «τουρκικός» στους τίτλους τους. Η έκθεση, η οποία εγκαλεί ακόμη την Τουρκία για τη συμπεριφορά της έναντι των μη μουσουλμανικών μειονοτήτων, κατηγορεί και τις δύο χώρες ότι ερμηνεύουν αρνητικά την πρόβλεψη περί «αμοιβαιότητας» της Συνθήκης της Λωζάνης, με αποτέλεσμα να αμφισβητούν πολλές φορές τα δικαιώματα των μειονοτήτων.

Αναφέρει δε ότι η επίκληση της αμοιβαιότητας είναι «αναχρονιστική» και θέτει σε κίνδυνο την εθνική συνοχή τόσο της Ελλάδας όσο και της Τουρκίας.

Μαθήματα στα ελληνικά και τα τουρκικά
ΑΠΟ ΤΟ 1952 λειτουργεί στην Κομοτηνή το μειονοτικό Γυμνάσιο και Λύκειο, γνωστότερο ως «Τζελάλ Μπαγιάρ», από το όνομα του Προέδρου της Τουρκικής Δημοκρατίας που το εγκαινίασε με τον τότε βασιλιά Παύλο, στο όνομα της ελληνοτουρκικής φιλίας.

Η εκπαίδευση της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη και της αντίστοιχης ελληνορθόδοξης Κωνσταντινούπολης, Ίμβρου, Τενέδου διέπεται από την ελληνοτουρκική μορφωτική συμφωνία του 1951 και τα μορφωτικά πρωτόκολλα του 1968 που συνήφθησαν ανάμεσα στις δύο χώρες.

Το σύστημα της λειτουργίας του είναι πρωτότυπο αλλά ταυτόχρονα πολύ το χαρακτηρίζουν αναχρονιστικό, αφού τα φιλολογικά μαθήματα διδάσκονται στην ελληνική γλώσσα, τα μαθήματα θετικής κατεύθυνσης στα τουρκικά, ενώ παράλληλα διδάσκονται βιβλία του Οργανισμού Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων και του τουρκικού κράτους, ειδικά για τους μουσουλμάνους μαθητές της Θράκης. Υπάρχουν καθηγητές τριών κατηγοριών: Οι χριστιανοί καθηγητές, οι ντόπιοι μουσουλμάνοι μειονοτικοί που διδάσκουν αγγλικά, γυμναστική και θρησκευτικά, αλλά και οι μετακλητοί από την Τουρκία που διδάσκουν τα μαθήματα θετικής κατεύθυνσης.
ΝΕΑ