Σχόλιο του φίλου του ιστολογίου μας Ελευθερίου Β. στην ανάρτηση “Κι όμως, δεν θα οδηγηθούμε σε ομαδικό παραλογισμό εμείς οι Έλληνες“

Στο φίλο (;) που αναφέρεται στην συνέχεια του ελληνισμού κάνοντας την ερώτηση «στην συνέχεια ποίου ελληνισμού;» θέλω να απευθύνω κάποιες σκέψεις.
Θα πρέπει να γνωρίζει πως η ειδοποιός διαφορά του ελληνισμού μετά Χριστό από τους γύρω λαούς είναι σημαντικότατη διότι ο ελληνικός λόγος υπήρξε φορέας πολιτισμού. Θα πρέπει να γνωρίζει επίσης ότι οι απόψεις του για τον σύγχρονο ελληνισμό (ναι αυτόν τον επηρεασμένο από τον ιουδαϊσμό όπως τον ονομάζει) είναι απόψεις που προέρχονται κυρίως από γερμανούς λογίους του 19ου αιώνα. Οι γερμανοί λόγιοι ακόμα και αυτοί που δεν είχαν άμεση σχέση με την εκκλησία τους πάντα έβλεπαν σαν καθήκον του γερμανικού έθνους να σταθεί απέναντι στην ανατολική χριστιανική αντίληψη (που γι’ αυτούς μέσα στην άγνοιά τους αντιπροσώπευε την βαρβαρότητα). Κατ’ αυτούς λοιπόν το γερμανικό έθνος ήταν η κοιτίδα του αρχαιοελληνικού πνεύματος του φωτός και η ανατολική χριστιανική πνευματική αντίληψη ο φορέας του σλαβικού σκοταδισμού. Αν κάποιος θέλει να απαλλαγεί από σχεδόν δύο χιλιάδες χρόνια περίλαμπρης ελληνικής ιστορίας λόγω κάποιων πολιτικών επιδιώξεων του γερμανικού έθνους του 19ου αιώνα πολύ καλά ας το κάνει αλλά ας έχει επίγνωση της ιδεολογίας που αναπαράγει. Αυτή λοιπόν η ιδεολογία της απόρριψης της ανατολικής χριστιανικής παράδοσης εκπορεύτηκε κυρίως από την ανάγκη συνένωσης των γερμανικών κρατιδίων κάτω από μια κοινή πολιτισμική ομπρέλα και η ταυτότητά τους χτίστηκε κυρίως πάνω στην αντίθεση με την σλαβική αντίληψη από την Πολωνία την Τσεχία και την Σλοβακία μέχρι τα εδάφη της Βαλκανικής που κατεχόταν από τους αυστριακούς. Αυτό το πνευματικό ρεύμα ακριβώς ήταν που γέννησε τον Φαλμεράγιερ που έλεγε πως οι έλληνες δεν είναι παρά εξελληνισμένοι σλάβοι… Τώρα όσο και αν θεωρεί κάποιος επουσιώδες έργο για τον μεσαιωνικό ελληνισμό την εισαγωγή των σλάβων στον πολιτισμό με τα ελληνικά πολιτισμικά μέτρα δεν μπορεί παρά να αναγνωρίσει ότι αυτό το έργο είχε μεγάλη επίδραση σε όλη την ευρωπαϊκή ιστορία των σύγχρονων χρόνων σε μια εποχή που το ελληνικό έθνος δεν υπήρχε πλέον σαν ξεκάθαρη εδαφική οντότητα. Έθνος όμως υπήρχε και δημιουργούσε πολιτισμό. Αυτόν τον περιφρονημένο πολιτισμό του ψωμιού και του κρασιού που μπορείς ω του θαύματος να τον απαντήσεις μπροστά σου απ’ το πουθενά σε κάποιο ξεχασμένο χωριό της Σιβηρίας. Αυτόν τον πολιτισμό που θεωρούμε αυτονόητο και θέλουμε να αποκαθάρουμε σε κάτι ποιο «εκλεπτυσμένο» στρέφοντας τα μάτια μας στην προ-προγιαγιά μας και αποστρέφοντας τα μάτια από την μάνα μας.
Ας σκεφτεί αυτός ο φίλος αν ένας πολιτισμός θα έφτανε ως εκεί αν είχε τα εθνοφυλετικά κριτήρια του «πεφωτισμένου» αρχαίου ελληνικού πολιτισμού. Η διάδοση του αρχαίου πολιτισμού ήταν αποτέλεσμα της ισχύος του. Η διάδοση του νεώτερου ελληνικού πολιτισμού ήταν αποτέλεσμα απόκοσμης ισχύος που δεν είχε ανάγκη τα όπλα για να μιλήσει στον φόβο των ανθρώπων αλλά ήθελε να μιλήσει στην ψυχή τους και αυτό το κατάφερε με τον καλύτερο τρόπο. Αυτό είναι και το δείγμα της απόλυτης ωριμότητας του.
Και κάτι τελευταίο. Ας σκεφτεί αυτός που προτείνει να δούμε την ταινία «Υπατία» πόσα εκατομμύρια χρειάζονται για να στηθεί μια ταινία εποχής και ποιοι είναι αυτοί που την χρηματοδοτούν; Μήπως έχουν κάποιοι ανάγκη την ανάπτυξη της δικής του ιδεολογίας; Έξυπνος άνθρωπος είναι ας βάλει το μυαλό του να δουλέψει. Κατά τα άλλα εμάς τους χριστιανούς δεν μας πειράζει να μας λένε ότι έχουμε επηρεαστεί από τον ιουδαϊσμό… Τι να κάνουμε όλοι επηρεάζονται από κάτι, άλλος από το Χριστό, άλλος από ταινίες του Χόλιγουντ. Αυτή είναι η ιστορία του πολιτισμού.-