Στον γιο μου Ιωάννη Ανδρεάκο,
Εύζωνο της Προεδρικής Φρουράς
Ίσως ακουστεί εγωιστικό. Αλλά όταν πρόκειται γιά τον γιό που την έκανε περήφανη μάνα και Ελληνίδα, είναι ανάγκη να μιλήσει και ευθύνη.
Το Σάββατο 9 Ιανουαρίου στο Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη γραφόταν Ιστορία και εγώ ήμουν μακριά σου και δεν γνώριζα τίποτα.
Η γενναία απόφασή σου να μην υποχωρήσεις στον κίνδυνο που δίπλα σου διαδραματιζόταν στη βόμβα που κάποιοι επικίνδυνοι τρομοκράτες είχαν τοποθετήσει με σκοπό να πλήξουν τη Δημοκρατία, τις αξίες , τα ιδανικά και συ παιδί μου, σπλάχνο μου να είσαι εκεί “βροντοφωναζοντας ΟΧΙ” με το Ευζωνικό κλείσιμο των ματιών.
Δεν σκέφτηκες ουτε τα νιάτα σου, ούτε τους γονείς σου, έβαλες πάνω απ όλα τον όρκο σου που έδωσες στην Πατρίδα, στον όρκο στον άγνωστο ηρωικό στρατιώτη, τον όρκο στα ιεράα και τα όσια.
Είμαι περήφανη, ημουν περήφανη γιά σένα, γιατί μόνον εγώ ήξερα ότι εσύ θα έμενες.
Γιατί εγώ ήξερα πως μεγάλωσες και τι αρχές είχες. Ήξερα ότι θα ήσουν εκεί στο καθήκον.
ΑΓΟΡΙ μου με έκανες όχι απλά περήφανη, αλλά με γέμισες ελπίδα πως τούτη η χώρα έχει μέλλον και πως γεννιέται μέσα από τις στάχτες της.
ΠΑΛΛΗΚΑΡΙ μου εσύ και τα άλλα δυό παιδιά θα είσαστε φωτεινό παράδειγμα γιά τις επόμενες γενιές παιδιών, που θα διδαχθούν από τη στάση σας και θα κρατούν ψηλά τα ιδανικά της πατρίδας μας.
Γιάννη μου, αγόρι μου σ’ ευχαριστώ και σου δίνω την ευχή μου να είσαι γερός, δυνατός και πάντα να είσαι ωφέλιμος γιά την πατρίδα σου, την οικογένειά σου και το κοινωνικό σύνολο.

Η Μάνα σου,
ΓΕΩΡΓΙΑ ΑΝΔΡΕΑΚΟΥ,
σύζυγος Δρακούλη

Δημοσιεύθηκε στη μηνιαία εφημερίδα ΦΑΡΟΣ ΤΗΣ ΛΑΚΩΝΙΑΣ