..Αλλά το να προσβάλλεις μια προσωπικότητα που είναι ευρέως γνωστή ως ο μεγαλύτερος φίλος του Ισραήλ σε ολόκληρη την αμερικανική κυβέρνηση, έναν άνθρωπο που με περηφάνεια αυτοαποκαλείται σιωνιστής, είναι πραγματική ανοησία…

the guardian

«Η πολιτική βασίζεται στο συμφέρον. (…) οι κυβερνήσεις και οι χώρες δρουν συνήθως βάσει ιδιοτελών κινήτρων.

Συνήθως. Ο τρόπος που υποδέχτηκε το Ισραήλ (…) τον Αμερικανό αντιπρόεδρο, Τζο Μπάιντεν, αποτελεί μια ενδιαφέρουσα εξαίρεση στον κανόνα, ένα σπάνιο παράδειγμα ενός κράτους που ενεργεί κατά τρόπο που δεν του αποφέρει σχεδόν κανένα όφελος, ενώ οδηγεί σε έναν σοβαρότατο αυτοτραυματισμό. (…) επέλεξε την ημέρα της επίσκεψης του Μπάιντεν για να αναγγείλει την κατασκευή 1.600 νέων κατοικιών στην Ανατολική Ιερουσαλήμ. (…)

Είναι αρκετά άσχημο να προσβάλλεις τον πιο πιστό σου σύμμαχο, ιδίως όταν αυτός ο σύμμαχος τυχαίνει να είναι η μόνη υπερδύναμη με μοναδική επιρροή στην περιοχή. Αλλά το να προσβάλλεις μια προσωπικότητα που είναι ευρέως γνωστή ως ο μεγαλύτερος φίλος του Ισραήλ σε ολόκληρη την αμερικανική κυβέρνηση, έναν άνθρωπο που με περηφάνεια αυτοαποκαλείται σιωνιστής, είναι πραγματική ανοησία. Πάνω απ’ όλα, η κίνηση του Ισραήλ ήρθε την ώρα που οι ΗΠΑ ήταν έτοιμες να αναγγείλουν ένα νέο γύρο συνομιλιών προσέγγισης με τους Παλαιστινίους.

Οπως ήταν αναμενόμενο, οι συνομιλίες αυτές έχουν τώρα τεθεί σε κίνδυνο. Ποιος ήταν όμως ο απώτερος στόχος αυτών των συνομιλιών και όλης της ειρηνευτικής διαδικασίας στη Μέση Ανατολή; Η δημιουργία ενός βιώσιμου Παλαιστινιακού κράτους δίπλα σε ένα ασφαλές Ισραήλ. (…) Με τη συνεχιζόμενη επέκταση της εποικιστικής του δραστηριότητας (…) το Ισραήλ καθιστά την επίτευξη της λύσης των δύο κρατών όλο και πιο δύσκολη. Αυτό δεν είναι κακό μόνο για τους Παλαιστινίους, είναι κακό και για το Ισραήλ».

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ