Μετατρέπεται η Τουρκία σε δεύτερο Ιράν;
Του Παντελή Σαββίδη
Η Τουρκία ως διάδοχος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας αποτελεί για τη Δύση ένα διαρκές ζητούμενο, τώρα, όπως και τότε, επί σουλτάνων.
Ιστορικά η Δύση διαχειρίστηκε με επιτυχία τέσσερις παραμέτρους που μπορεί να αποτελούν και σήμερα τα κλειδιά για την προσέγγιση της Τουρκίας.
- Η πρώτη ήταν η διάθεση ορισμένων σουλτάνων να στραφούν προς τη Δύση και να εκσυγχρονίσουν το στρατό και ορισμένες από τις κρατικές δομές. Η πλέον σαφής εκδήλωση ανάλογης διάθεσης επιδείχθηκε το 1837 και το 1856 κατά τις γνωστές μεταρρυθμίσεις, αλλά και αργότερα.
- Η δεύτερη ήταν η οικονομική εξάρτηση της Αυτοκρατορίας από τη Δύση, άρα και η υπαγόρευση, ως ένα βαθμό, πολιτικής.
- Η τρίτη ήταν οι παραδοσιακά εχθρικές σχέσεις της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με τη Ρωσία.
- Και η τέταρτη, η πολυεθνικότητα που συγκροτούσε την αυτοκρατορία και καθιστούσε ευάλωτη τη συνοχή της.
Ως ένα βαθμό, το ίδιο ισχύει και σήμερα. Εδώ και χρόνια η Τουρκία επιζητεί την ένταξή της στην Ευρώπη, αλλά τόσο η ίδια όσο και οι ευρωπαϊκές χώρες γνωρίζουν καλά ότι αυτό δεν μπορεί να συμβεί. Από αυτήν την πορεία προσπαθούν και οι δύο πλευρές να ωφεληθούν. Η Τουρκία οικονομικά, με την τελωνειακή ένωση και άλλα οφέλη που της προσέδωσαν οι διάφορες συμφωνίες που έχει κάνει, και η ΕΕ με την οικονομική και κάθε άλλης δυνατής μορφής εξάρτηση της Τουρκίας. Αυτή η λυκοφιλία που εδραιώθηκε επί κεμαλικών κυβερνήσεων συνεχίζεται και σήμερα, με τις ισλαμικές κυβερνήσεις του Ερντογάν
Η οικονομική και πολιτική, ως ένα βαθμό, εξάρτηση της Τουρκίας από τη Δύση δεν μπορεί να…
Η συνέχεια του άρθρου στο Pontos-news