του Ελευθέριου Β.
Πέρα από ιδεολογικές ταυτότητες που μπορούν να χαρακτηριστούν «αριστερές» ή «δεξιές» λίγο πολύ αυθαίρετα υπάρχουν δύο ιδεολογικά ρεύματα που πότε εκφράζονται από την «δεξιά» και πότε εκφράζονται από την «αριστερά» κατά την διάρκεια του 20ου αιώνα. Τα δύο ιδεολογικά ρεύματα είναι το ρεύμα του μικροελλαδισμού και το ιδεολογικό ρεύμα της υπέρβασης του μικρόψυχου ελλαδισμού. Εγώ φύση και θέση ανήκω στο ιδεολογικό ρεύμα της υπέρβασης. Αυτή η ομφαλοσκόπηση που πότε παίρνει ένα «κοινωνικό» προσωπείο προτάσσοντας τις κοινωνικές σχέσεις έναντι των εθνικών θεμάτων και χαρακτηρίζεται «αριστερό ρεύμα» άλλοτε φοράει την λεοντή της «ακροδεξιάς ιδεολογίας» παίρνοντας την μορφή της φυλετικής καθαρότητας του ελληνισμού. Αλλά πάντα οδηγώντας τον σε απομόνωση και μαρασμό. Ας βρούμε μέσα στην ιδεολογική μας συγκρότηση τις αιτίες εκείνες που μας ρίχνουν ή στο ένα ή στο άλλο άκρο και ας καταλάβουμε πως τα αποτελέσματα των δύο αυτών ρευμάτων είναι ακριβώς ίδια και οδηγούν στον ιδεολογικό αυτοευνουχισμό μας και την γεωστρατηγική μας απαξίωση σαν εθνική οντότητα. Δεν υπάρχουν έθνη ανάδελφα γιατί ακόμα και οι πολιτισμικοί δεσμοί είναι το ίδιο αν όχι ισχυρότεροι με τους δεσμούς αίματος.