DER SPIEGEL
Με καθυστέρηση 14 μηνών οι ΗΠΑ απέκτησαν πρόεδρο, χάνοντας έναν ιεροκήρυκα.
Η άνοδος του Ομπάμα υπήρξε κατακόρυφη κι ο προεκλογικός του αγώνας αφελής. Ομως, η πραγματικότητα δεν διέπεται ποτέ από αφέλεια. (…)

Οι αριστεροί της Αμερικής θεωρούν τον Ομπάμα προδότη των ιδεών του(ς), άνδρα ανίσχυρο, έναν μαύρο Τζ. Κάρτερ. Οι δεξιοί τον θεωρούν ούτως ή άλλως προδότη αμερικανικών αξιών, κομμουνιστή και διασπαθιστή του δημόσιου χρήματος. (…)

Τώρα, όμως, εσήμαναν εβδομάδες επανάκαμψης. Μετά το «όραμα» και τη σταύρωση, βιώνουμε κάποια στροφή προς την κοσμική εξουσία και ο Λευκός Οίκος φαίνεται να βρίσκει την ισορροπία του. (…) Υπάρχουν δύο Αμερικές – αυτό δεν είναι καινούργιο. Ο Φρ. Ρούζβελτ είχε εκατομμύρια εχθρούς, ο Κένεντι εβάλετο εκ δεξιών, ο Νίξον εξ ευωνύμων, ο Κλίντον από δεξιά, ο Μπους από αριστερά. Οι ΗΠΑ είναι χώρα επιθετική· μερικές φορές αυτό προσδίδει ζωντάνια, άλλες αποδεικνύεται καταστροφικό. (…)

Ο Ομπάμα προσπάθησε ν’ αλλάξει το κλίμα με κηρύγματα περί καθήκοντος και υπευθυνότητας, κι επέφερε μια παράνοια. (…) Οι ΗΠΑ είναι και πολύπλοκη χώρα εν μέσω δημογραφικών μεταβολών, που θα την καταστήσουν ακόμη πολυπλοκότερη. Σε μελλοντικές εκλογές, η λευκή Αμερική δεν θα μπορεί να συναγωνιστεί μαύρους και ισπανόφωνους, κι αυτό η λευκή μεσαία τάξη το φοβάται. (…) Φυσικά, μπορεί κανείς να κυβερνήσει σε τέτοιο κλίμα, αλλά όχι ήπια. (…) Η δημοκρατία, άλλωστε, δεν χρειάζεται αρμονία, ούτε συμβιβασμούς, αλλά πλειοψηφία. Ο Ομπάμα κατέβηκε απ’ το βάθρο και δείχνει ότι θέλει να πληρώσει την τριετία με μεταρρυθμίσεις – αριστερά του Κέντρου, λίγο ιδεαλιστικά και, σε περίπτωση αμφιβολιών, με πραγματισμό.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ