Αλλά πάλι, σκέφτομαι, εγώ ο γραφικός, τους Αθηναίους, που διαμήνυσαν διά του Μαρδόνιου στον Ξέρξη ότι ποτέ δεν θα υποταγούν. «Αντίθετα», είπαν, «θα του αντιστεκόμαστε χωρίς ανάπαυλα, ακουμπώντας τις ελπίδες μας στους θεούς και στους ήρωές μας, τους οποίους εκείνος περιφρονεί και πυρπολεί τους ναούς και τα αγάλματα. Μην ξανάρθεις ποτέ εδώ με παρόμοια πρόταση και μην σκεφτείς ούτε μία φορά ότι μας ευνοείς ενώ μας παροτρύνεις ν’ ακολουθήσουμε έναν τόσο ατιμωτικό δρόμο».

Αντιστάσεις-ΜΕ ΤΟ ΣΑΒΒΑ ΙΑΚΩΒΙΔΗ

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ της ελληνικής πλευράς στο Κυπριακό, ιδιαίτερα μετά την τουρκική εισβολή, είναι ακαταλόγιστη. Πράττει όσα δεν έπρεπε ποτέ να διανοηθεί και αποφεύγει να κάνει εκείνα, για τα οποία όφειλε πεισμόνως να μάχεται. Συχνά-πυκνά, οι ηγέτες μας διατυμπανίζουν ότι αγωνίζονται, δήθεν, να εμποδίσουμε την αναβάθμιση και την αναγνώριση του κατοχικού ψευδοκράτους. Όλες οι πολιτικές και οι ενέργειές τους ισχυρίζονται, κατατείνουν στο να εμποδίσουν, πρώτον, την κατάλυση και διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και, δεύτερον, την αναβάθμιση και αναγνώριση του κατοχικού μορφώματος. Πλην όμως, οι Τούρκοι δεν χρειάζεται να κοπιάζουν πολύ είτε για την αποαναγνώριση της Κυπρ. Δημοκρατίας είτε για την αναγνώριση του ψευδοκράτους. Το πράττουν, από το 1977, οι ηγέτες μας. Το πρώτο μέγα λάθος διέπραξε ο Μακάριος, ως δήθεν «αδήριτη ανάγκη»: Ενώ ήταν ο διεθνώς αναγνωρισμένος Πρόεδρος της νόμιμης Κυπριακής Δημοκρατίας, αυτοϋποβιβάστηκε σε… κοινοτάρχη, για να εξισωθεί προς τον κατοχικό Ντενκτάς.

Ως εάν, δηλ., ο… Ντενκτάς έκανε την εισβολή και κατείχε το 37% του εδάφους μας και, άρα, με αυτόν έπρεπε να συνομιλήσουμε. Ενός εγκλήματος, μύρια ακολούθησαν ως… αδήριτη ανάγκη. Ας προσεχθούν μερικά απλά δεδομένα, που πιστοποιούν ότι ηγέτες μας πρώτοι δίνουν υπόσταση στο κατοχικό μόρφωμα: Όταν ο πρόεδρος Βασιλείου θα συναντούσε για πρώτη φορά τον Ντενκτάς στο Λήδρα Πάλας, αφαίρεσε από το προεδρικό αυτοκίνητο τη σημαία της Κυπριακής Δημοκρατίας, για να μη… ενοχληθεί ο κατοχικός ηγέτης! Τότε, το 1988, προκλήθηκε πρωτοφανής αντίδραση. Σήμερα, ο Ταλάτ, με τη σημαία του ψευδοκράτους στο «προεδρικό» όχημα και ο Δ. Χριστόφιας με τη σημαία της Κυπριακής Δημοκρατίας, στο δικό του, συναντιόνταν και συνομιλούσαν. Καμία απολύτως αντίδραση! Χιλιάδες Έλληνες μεταβαίνουν στα κατεχόμενα αφού επιδείξουν ταυτότητα ή διαβατήριο της νόμιμης Κυπριακής Δημοκρατίας σε ένα παράνομο και μη αναγνωρισμένο κατοχικό καθεστώς.

Καμία απολύτως αντίδραση! Προχθές, ο Δ. Χριστόφιας και ο Ν. Αναστασιάδης προέβησαν στο αδιανόητο και στο εξωφρενικό: Ο νόμιμος Πρόεδρος της διεθνώς αναγνωρισμένης Κυπριακής Δημοκρατίας τηλεφώνησε στον Έρογλου για να τον συγχαρεί! Ποιος είναι ο Έρογλου; Είναι ένας παράνομος, που στηρίχτηκε στις ψήφους των εποίκων για να αναδειχθεί και να συνεχίσει να φρουρεί την τουρκική κατοχή της πατρίδας μας. Για να μη υστερήσει, ο Πρόεδρος του ΔΗΣΥ έστειλε δύο επιστολές: Μία προς τον Έρογλου, για να τον συγχαρεί και μία προς τον Ταλάτ για να του πει να μη χάνονται!..

Θα μπορούσε να πει κάποιος κυνικός Έλληνας αυτού του δύσμοιρου τόπου: «Μα, γιατί ενοχλείστε κύριε με τα συγχαρητήρια Χριστόφια στο νέο φρουρό της τουρκικής κατοχής της πατρίδας μας; Γιατί θυμώνετε με τις επιστολές Αναστασιάδη προς τους υποτελείς της Άγκυρας; Εδώ και χρόνια ηγέτες μας διευκολύνουν, ανέχονται, ξέχασαν και αυτόβουλα χωνεύουν την τουρκική κατοχή της πατρίδας μας, οδεύοντες προς τα Σούσα. Αυτά σας… μάραναν;».

Σωστά! Τι σημασία έχουν η σημειολογία και οι… σημαιούδες όταν ο τόπος τουρκοποιείται. Αλλά πάλι, σκέφτομαι, εγώ ο γραφικός, τους Αθηναίους, που διαμήνυσαν διά του Μαρδόνιου στον Ξέρξη ότι ποτέ δεν θα υποταγούν. «Αντίθετα», είπαν, «θα του αντιστεκόμαστε χωρίς ανάπαυλα, ακουμπώντας τις ελπίδες μας στους θεούς και στους ήρωές μας, τους οποίους εκείνος περιφρονεί και πυρπολεί τους ναούς και τα αγάλματα. Μην ξανάρθεις ποτέ εδώ με παρόμοια πρόταση και μην σκεφτείς ούτε μία φορά ότι μας ευνοείς ενώ μας παροτρύνεις ν’ ακολουθήσουμε έναν τόσο ατιμωτικό δρόμο».
ΣΗΜΕΡΙΝΗ