Η Ελλάδα οφείλει να υπερασπιστεί τα σύνορά της έναντι οιασδήποτε απειλής
Η Τουρκία μετατρέπει και χρησιμοποιεί το θέμα των προσφύγων και των μεταναστών ως υπερόπλο εναντίον της Ελλάδας. Αυτό πρέπει να αντιληφθεί ακόμα και ο τελευταίος πολίτης αυτής της χώρας. Με βάση αυτό, έχουμε υποχρέωση απέναντι στην Ιστορία να προστατέψουμε από αυτήν την ιδιότυπη απειλή την πατρίδα και να φυλάξουμε τα σύνορά μας. Και για να προλάβω τους “υπερευαίσθητους” με τα ανθρώπινα δικαιώματα, απειλή δεν είναι οι πρόσφυγες και οι μετανάστες, είναι ο τρόπος που τους χρησιμοποιεί η Τουρκία εναντίον της Ελλάδας και εναντίον της Ευρώπης και αυτό όσο πιο γρήγορα το αντιληφθούμε, τόσο καλύτερα για όλους όσους ζουν σ’ αυτήν τη χώρα.
Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, απόγευμα Παρασκευής, 22 Σεπτεμβρίου, οι Κούρδοι, οι Άραβες, οι Τουρκομάνοι, οι Ασσύριοι, οι Αρμένιοι και οι λοιποί πολίτες της βόρειας Συρίας κάνουν για πρώτη φορά χρήση της ψήφου τους στις εκλογές για την ανάδειξη αντιπροσώπων στη Δημοκρατική Ομοσπονδία Βόρειας Συρίας, όπως αυτοαποκαλείται ο μηχανισμός της αυτοδιοίκησης που θέσπισαν οι Δημοκρατικές Δυνάμεις της Συρίας που ελέγχουν σχεδόν το ένα τρίτο της επικράτειας της χώρας.
Την ώρα που οι αναγνώστες διαβάζουν αυτές τις γραμμές, θα απομένουν μόνο λίγες ώρες για να ανοίξουν οι 46.000 κάλπες στο βόρειο Ιράκ, όπου οι Κούρδοι και οι λοιποί κάτοικοι της Αυτόνομης Διοίκησης του Κουρδιστάν, περίπου 5,5 εκατομμύρια ψηφοφόροι, θα ψηφίσουν και θα αποφανθούν αν θέλουν ή όχι την ανεξαρτησία του Κουρδιστάν. Ήδη Τουρκία, Ιράκ και Ιράν συνασπίζονται και δημιουργούν το «Τρίγωνο των Δυνάμεων του Διαβόλου», όπως το αποκαλούν οι Κούρδοι, και επεξεργάζονται σχέδια στραγγαλισμού του Κουρδιστάν.
Το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας της Τουρκίας αποφασίζει μια σειρά μέτρα εναντίον του Κουρδιστάν, συμπεριλαμβανομένης και της στρατιωτικής εισβολής και κατοχής, για τη «νομιμοποίηση» της οποίας η τουρκική κυβέρνηση προετοιμάζει σχετικό νομοσχέδιο, που θα φέρει προς ψήφιση στη Βουλή. Το νομοσχέδιο θα αφορά και την εντολή προς τις τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις να εισβάλουν στο Ιντλίμπ, κατόπιν αδείας της κυβέρνησης της Συρίας, η οποία στην κυριολεξία είναι αιχμάλωτη της Μόσχας.
Συμβαίνουν και άλλα πολλά, όπως τα παζάρια μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας για το μοίρασμα των ζωνών επιρροής της περιοχής, τα οποία δεν είναι δυνατόν να «χωρέσουν» σε ένα άρθρο.