Το έγκλημα της Βώνης .Κλείνει ο κύκλος για τη μαζική δολοφονία 35 εθνοφρουρών από ένοπλους Τούρκους και Τουρκοκύπριους το 1974
Τυμβωρύχοι ή πρόσωπα που σχετίζονται με τυμβωρύχους, πιθανολογείται ότι ήταν οι Τουρκοκύπριοι οι οποίοι, τον Αύγουστο του 1974, συνέλαβαν 35 Ελληνοκύπριους εθνοφρουρούς και τους οδήγησαν στην περιοχή Μπέϋκογιου, όπου και τους εκτέλεσαν. Οι εκτιμήσεις αυτές ενισχύονται από το γεγονός ότι τα λείψανα που σχετίζονται με τη μαζική δολοφονία της Βώνης, βρέθηκαν πεταγμένα σε αρχαίους τάφους, την ύπαρξη των οποίων φαίνεται πως γνώριζαν οι εκτελεστές. Δεν αποκλείεται μάλιστα, να είχαν συλήσει τους τάφους προηγουμένως. Μέχρι σήμερα, ταυτοποιήθηκαν εννέα λείψανα εθνοφρουρών που θεάθηκαν για τελευταία φορά ζωντανοί στη Βώνη. Για άλλα δώδεκα λείψανα οι διαδικασίες βρίσκονται στο τελικό στάδιο ταυτοποίησης, ενώ υπολείπεται η διαδικασία έναρξης της αναγνώρισης άλλων δεκατεσσάρων λειψάνων που είχαν ανευρεθεί στην περιοχή.
Ύστερα από λίγη ώρα, γύρω στις 8 με 9 το πρωί, ένοπλοι Τούρκοι έφθασαν έξω από το σπίτι κι άρχισαν να πυροβολούν. Η ίδια αναγνώρισε, μεταξύ των ενόπλων, τους Τουρκοκύπριους Ασσάση Φαχρί από το Μπέϋκογιου και τους βοσκούς Χαλίλ και Σαλλάχη, γιούς του κοινοτάρχη από την Επηχώ. Οι 35 εθνοφρουροί βγήκαν με τα χέρια ψηλά και παραδόθηκαν. Οι Τούρκοι ένοπλοι τους έβαλαν στη γραμμή και τους οδήγησαν περπατητούς προς την κατεύθυνση του τουρκικού χωριού Επηχώ.
Από εκείνη τη στιγμή αγνοούνταν και όπως αποδεικνύεται από τις ταυτοποιήσεις οδηγήθηκαν στο Μπέϋκογιου, όπου και δολοφονήθηκαν.
Για την κρίσιμη μέρα, ο Παπαχαράλαμπος μας είχε διηγηθεί ότι «μαζί με τον Αλέξανδρο Ξενοφώντος από το Βαθύλακα αναχωρήσαμε από το σπίτι στις 3 το πρωί της 15ης Αυγούστου. Οι υπόλοιποι οι οποίοι κατάγονταν από το Πέρα Χωριό, τη Νήσου και την Αλάμπρα και άλλα χωριά δεν έφευγαν. Τους παρακαλούσα από το βράδυ να φύγουμε. Τους είπα ότι θα μας σκοτώσουν αν μέναμε. Εγώ και ο Αλέξανδρος θεωρήσαμε ότι το βουνό θα μας παρείχε κάλυψη γι’ αυτό και προτιμήσαμε να φύγουμε. Πήγαμε στη θέση των πυροβόλων της Γ’ Πυροβολαρχίας και ήταν όλα βομβαρδισμένα. Βρήκαμε ένα κάνιστρο και το γεμίσαμε νερό. Πήραμε και σφαίρες και πήγαμε ξανά στο σπίτι της κυρίας Φρόσως για να καλέσουμε και τους υπόλοιπους να έρθουν μαζί μας. Αυτοί μας θεωρούσαν μελλοθάνατους τις επόμενες ώρες και παρέμειναν. Δεν πίστευα ότι αν μας συνελάμβαναν οι Τούρκοι θα επιβιώναμε. Ήμουν όπως το λιοντάρι στο κλουβί και ήθελα να φύγω. Η αλήθεια είναι ότι επειδή το χωριό ήταν κοντά στον κύριο δρόμο προς την Αμμόχωστο υπήρχε κίνδυνος να εντοπιστούμε από τους Τούρκους. Ενώ φεύγαμε σκουντουφλήσαμε στο πτώμα μιας δεκαεξάχρονης και κάποιας άλλης γυναίκας τις οποίες πυροβόλησαν από άρμα μάχης που διερχόταν από την περιοχή. Βρίσκονταν σε μια ποταμοσιά προς το Παλαίκυθρο. Έπρεπε να τα παίξουμε όλα για όλα και να προχωρήσουμε. Πορευθήκαμε προς την Κυθραία και ύστερα προς τη Χαλεύκα, όπου βρήκαμε και 5-6 άλλους (μεταξύ των οποίων και ένας Ελλαδίτης αρχιλοχίας) οι οποίοι σήμερα είναι αγνοούμενοι. Εκ των υστέρων ακούσαμε ότι πήγαν στο Τζάος να παραδοθούν και τους εκτέλεσαν και αυτούς. Από τη Χαλεύκα φάνηκαν οι Τούρκοι προερχόμενοι από Κερύνεια».
«Προχωρήσαμε και φτάσαμε στην Καλογραία, όπου φάγαμε κάτι και προχωρήσαμε. Αποφασίσαμε ότι δεν υπήρχε περίπτωση να μας συλλάβουν ζωντανούς. Μπήκαμε στο Δαυλό, ο οποίος ήταν κατοικημένος και εκεί έγιναν και εκτελέσεις από τους Τούρκους. Μας κυνήγησαν αλλά μαζί με τον Αλέξανδρο κρυφτήκαμε σε μια ποταμοσιά όπου βρήκαμε άλλους τέσσερις. Ανεβήκαμε στην Καντάρα και ο στόχος μας ήταν το τέσσερα μίλι στις βρετανικές βάσεις. Φάρος μας ήταν μερικοί ψηλοί στύλοι που είχαν λάμπες. Στην Καντάρα υπήρχαν πολλά καμένα και εκεί τους κόψαμε και σύρματα τηλεπικοινωνιών τα οποία τοποθέτησαν πάνω από τα καμένα για να επικοινωνούν οι Τούρκοι.
Ύστερα από πορεία δέκα ωρών φτάσαμε και μείναμε και μια νύχτα στο Τρίκωμο κρυμμένοι σε ένα λάκκο και όταν βράδιασε αναχωρήσαμε ξανά και φτάσαμε στο τέσσερα μίλι και ένας Άγγλος αξιωματικός ήθελε να μας παραδώσει στους Τούρκους. Ευτυχώς βρέθηκε ένας αξιωματικός, επίσης Άγγλος, γνωστός του πατέρα μου και μας βοήθησε. Μαζί με τέσσερις άλλους που βρήκαμε στο Δαυλό περάσαμε στην πλευρά που ελέγχαμε εμείς».
http://www.philenews.com/Digital/Default.aspx?d=20110806&pn=1
Ένας ήρωας της κυπριακής αντίστασης στον ΑΤΤΙΛΑ
α λείψανα ενός ήρωα της αντίστασης του κυπριακού λαού στη βάρβαρη εισβολή του ΑΤΤΙΛΑ, επιτέλους παραδόθηκαν για να ταφούν στα ελεύθερα χώματα της μαρτυρικής νήσου. Πρόκειται για τον λοχία Αντώνη Γεωργίου τον οποίο δολοφόνησαν οι υπάνθρωποι που αιματοκύλησαν το κόσμημα της Ανατολικής Μεσογείου το 1974.
http://www.defence-point.gr/news/?p=17849