Σήμερα συμπληρώνονται 20 χρόνια από τότε που έφυγε στα 78 του ο Αλέκος Σακελλάριος (και ακόμα να τον τιμήσουν, Δήμος και Πολιτεία…). Κι εκεί ψηλά, στους ουρανούς, παρέα με μεγάλους ηθοποιούς, σίγουρα θα γράφει και θα σκηνοθετεί ταινίες, όπως έκανε, όταν ήταν εν ζωή. Ο Αλέκος ήταν ένα απέραντο πλούσιο περιβόλι, που παρήγαγε άφθονο χιούμορ. Έγραφε, έλεγε, και σκηνοθετούσε. Ευρηματικός, αυτοσχέδιος, αυτοδίδακτος σκηνοθέτης, έδωσε τις μεγαλύτερες επιτυχίες στο θέατρο και το σινεμά. Χωρίς να διδαχθεί, δίδαξε θέατρο στους ηθοποιούς και τους έμαθε να μιλάνε σωστά ελληνικά!
Ο Σακελλάριος έβγαλε το 8ο Γυμνάσιο Αθηνών, στην Αχαρνών, μαζί με τον Κων. Καραμανλή, σπούδασε νομικά αλλά τον κέρδισε η δημοσιογραφία και η εβδόμη τέχνη, γράφοντας και σκηνοθετώντας 60 ταινίες, 200 θεατρικά έργα και 2000 τραγούδια.
Στην Κατοχή το 1942, μάζεψε φίλους και ηθοποιούς να κάνει πάρτι στο σπίτι του οδοντίατρου Ραφτόπουλου, με τι νομίζετε; Με μπομπότα! Εκεί έπαιζε κομμάτια του ο Σουγιούλ κι εκεί γνώρισε τον Γιάννη Γκιωνάκη, που τον εντυπωσίασε με τα αστεία του. Δεν μου λες Γιάννη, του λέει ο Αλέκος, θέλεις να γίνεις ηθοποιός; Ο Γκιωνάκης νόμισε ότι τον πείραζε, αλλά όταν είδε να επιμένει, δέχτηκε… Έπαιξε αργότερα στην ταινία «τα κίτρινα γάντια» κι έγινε γνωστός με την παροιμιώδη ατάκα: « τι θέτετε; πορτοκαλάδα από πορτοκάλι;»
Κάποια μέρα είδε δυο πανέμορφα κορίτσια να τραγουδούν και να χορεύουν με μεγάλη χάρη σ’ ένα οικογενειακό κέντρο. «Θα θέλατε κορίτσια, αυτά που παρουσιάζετε να τα παίξετε και στο σινεμά;» είπε. Τα κορίτσια αμήχανα στην αρχή, συμφώνησαν μετά, έκαναν τις πρόβες και όταν ήρθε η στιγμή να γράψει τα ονόματα τους στην ταινία, δυστρόπησε. Μα είναι όνομα αυτό βρε κορίτσια; Άκου εκεί, Μαστραπά!… Αφού σκέφτηκε λίγο, ρωτά τη Μαργαρίτα « πώς είναι το επίθετο της μητέρας σου;» Μπρόγιερ, απαντά. «Αυτό είναι!» φώναξε με ενθουσιασμό. « Αδελφές Μπρόγιερ, ΄Ερρικα και Μαργαρίτα!!!» Έτσι τις ονόμασε ο Αλέκος και τις καθιέρωσε.
Αλλά και σε πολλούς άλλους μεγάλους ηθοποιούς, ο Αλέκος υπήρξε ευεργέτης… Κάποτε, νεαρός ευεργετηθείς ηθοποιός, ψήλωσε ξαφνικά και του λέει: « Κύριε Αλέκο φεύγω, θα πάω να παίξω στην τηλεόραση». Ο Σακελλάριος ατάραχος του απαντά «να πας παιδί μου. Μόνο μην ξεχνάς, ότι το θέατρο κάνει ηθοποιούς και η τηλεόραση γνωστούς…»
Στη δεκαετία του ’50, υπήρχε διαμάχη μεταξύ δεξιών και αριστερών (δημοκρατικών όπως αυτοαποκαλούνταν), ηθοποιών. Πολλοί τότε αυτάρεσκα δέχονταν τον χαρακτηρισμό του κουλτουριάρη και όταν άκουγαν «Σακελλάριος» έβγαζαν μπιμπίκια… Τότε ο Αλέκος είχε προστριβές με γνωστή ηθοποιό που τον προκαλούσε. «Θα σε φτιάξω!» της είπε. ΄Ηξερε καλά το παρελθόν της, με τον φίλο της μαυραγορίτη Γιαδικιάρογλου, που της είχε χαρίσει ένα μενταγιόν, το οποίο, μέσα στην πείνα της κατοχής, του το έδωσε Κολωνακιότισσα για να πάρει λίγο αλεύρι, φασόλια και φάβα. Και όταν η Κολωνοκιάτισσα το είδε αργότερα κρεμασμένο στο λαιμό της, και τη ρώτησε «πού το βρήκες», εκείνη αφελέστατα είπε « σ’ αρέσει;». Δεν άντεξε η άλλη, το άρπαξε, το τράβηξε και τη χαστούκισε!
Έτσι λοιπόν ο Σακελλάριος, που γύριζε την ταινία « το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο», έβαλε το όνομα Γιαδικιάρογλου στη γυναίκα του Νίκη Λινάρδου που υποδυόταν… μαθήτρια, και κάθε τόσο οι καθηγητές φώναζαν «Γιαδικιάρογλου!» και της άστραφταν χαστούκια!…

Τα αστεία του με τον Σουγιούλ
Αξέχαστα έχουν μείνει τα αστεία του Αλέκου με τους φίλους του. Πείραζε συχνά τον αδελφικό φίλο του Σουγιούλ για τις πολλές οκάδες του, χωρίς να παρεξηγείται . Όταν ο Σουγιούλ πέθανε, στις συζητήσεις με φίλους του έλεγε χάριν αστειότητος, « ο Μιχάλης έφαγε ένα αρνί και έσκασε από το πολύ φαγητό όταν πήγε να λύσει τα κορδόνια του!». Το έλεγε για να γελάσουν, ενώ στην πραγματικότητα ο Σουγιούλ έκανε τότε αυστηρή δίαιτα, όπως με βεβαίωσαν οι δυο αγαπημένες κόρες του Αλίκη και Ηρώ.