της Ελίνας Γαληνού
Μια αρκετά έξυπνη συγκέντρωση, με προεκλογικό χαρακτήρα αλλά και όχι μόνον… διοργανώθηκε από την Πανελλήνια Ομοσπονδία Ιδιοκτητών Ακινήτων. Παρά την αυξημένη κίνηση των ημερών, η ανταπόκριση ήταν θερμότατη, καθώς  οι ιδιοκτήτες, που θα έπρεπε να αποκαλούνται και “τάξη των παθών”, ανταποκρίθηκαν ασμένως στην πρόσκληση του προέδρου κ. Στράτου Παραδιά, αναγνωρίζοντάς του τον αγώνα που κάνει υπέρ της ιδιοκτησίας.
Ανάλογη ανταπόκριση όμως, βρήκε η εκδήλωση και από πολλούς υποψηφίους διαφόρων παρατάξεων και συνδυασμών, οι οποίοι είχαν προσκληθεί να παρουσιάσουν τις θέσεις και τους σκοπούς τους για το θέμα “ακίνητη περιουσία”.
Ετσι, το απόγευμα της 26ης Απριλίου, στα γραφεία της ΠΟ.ΜΙ.ΔΑ, ακούστηκαν και συζητήθηκαν όλα τα θέματα και προβλήματα που αφορούν την ακίνητη περιουσία. Κοινή παραδοχή όλων, ήταν βασικά το γεγονός ότι η κρίση και τα Μνημόνια, έφεραν την πλειονότητα των ιδιοκτητών σε απόγνωση. Οτι το καθεστώς ακίνητης περιουσίας με τις ολοένα αυξανόμενες επιβαρύνσεις και το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο, τείνει να οδηγήσει την ιδιωτική ακίνητη περιουσία σε έμμεση δήμευση. Η σωρεία καταπιεστικών μέτρων με αποκορύφωμα το περίφημο “χαράτσι” που κατέληξε σαν να πληρώνουν οι ιδιοκτήτες ενοίκιο ακόμα και στην ίδια τους την κατοικία, αναγνωρίστηκε ομόφωνα απ΄όλους τους παρευρισκόμενους. Αρα, οι απειλές κατά της ιδιωτικής ακίνητης περιουσίας θα πρέπει πλέον να θεωρούνται βεβαιωμένες όχι μόνο από τους παθόντες ιδιοκτήτες, αλλά και από την πλειοψηφία των εκπροσώπων των πολιτικών παρατάξεων, με ελάχιστες εξαιρέσεις.
Είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι όλοι αναγνωρίζουν πια πως η ιδιοκτησία για τον Ελληνα, είναι ζήτημα ζωής, παράδοσης και κουλτούρας. Είναι η διασφάλιση η δική του, της οικογενείας του και του μέλλοντος των παιδιών του. Οι ακίνητες ιδιοκτησίες του λαού μας, ως επί το πλείστον, έχουν αποκτηθεί με κόπους και θυσίες γενεών. Και δεν είναι δίκαιο, ούτε ανθρώπινο να τις αποστερηθούν με βίαιο τρόπο, μένοντας ανυπεράσπιστοι στους καταιγισμούς μέτρων, τα οποία τείνουν ν΄απαξιώσουν το πατροπαράδοτο οικονομικό στήριγμα της ελληνικής οικογένειας. Επειτα, το σώμα των ιδιοκτητών ακινήτων, αποτελεί μια σημαντικότατη παραγωγική τάξη, εφ΄όσον όλες οι παραγωγικές δραστηριότητες και επενδύσεις, περνούν οπωσδήποτε μέσα από τη χρήση ακινήτων. Ωστόσο, μέχρι σήμερα το κράτος τους έχει μονίμως στο μάτι του κυκλώνα, ενώ οι πολιτικές που εφαρμόστηκαν, λειτούργησαν διχαστικά για τους ιδιοκτήτες, τους ενοικιαστές και τις σχέσεις τους με την Πολιτεία. Κακά τα ψέμματα, αλλά η εποχή της μεταπολίτευσης δεν βοήθησε την κοινωνία να κατανοήσει ποιό είναι το πραγματικό της συμφέρον…
Οι αναφορές που έγιναν για τα πολλαπλά και πολυσχιδή προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα η ιδιοκτησία, ήταν λίγο-πολύ γνωστές. Ακούστηκαν σχέδια για αναθεώρηση της νομοθεσίας, για Συνταγματική κατοχύρωση της ιδιοκτησίας σε στοχευμένα σημεία, για τον “ένα φόρο ακινήτων”, για λελογισμένη φοροδοτική ικανότητα κλπ. Ακούστηκαν υποσχέσεις για τερματισμό του “χαρατσίου”, για σημαντικές βελτιώσεις στο καθεστώς υποχρεώσεων κλπ. Γενικά, όλοι οι υποψήφιοι είχαν από μια πρόταση και στο κλείσιμο, ο κ. Παραδιάς τους αποχαιρετούσε με μια συμβολική χειρονομία. Εδινε στον καθένα τους έναν φάκελο κλειστό λέγοντας “Ανοιξέ τον αγαπητέ φίλε, μόλις εκλεγείς…για να μην ξεχάσεις όσα είπαμε σήμερα…”
Σε γενικές γραμμές, ο κόσμος άκουσε ενθαρρυντικά μηνύματα, αλλά φεύγοντας ψιθύριζε ο ένας στον άλλον ” Μακάρι οι πολιτικοί που θα διαχειριστούν τις τύχες μας από δώ και πέρα, να καταλάβουν ότι πρέπει να συμβουλεύονται τη φωνή των παραγωγικών τάξεων, στην ημερησία διάταξη. Διότι μέχρι τώρα, μας πλησιάζουν όλοι πριν τις εκλογές, ή…όποτε πέσει κανένας κεραυνός στο κεφάλι τους..”
Τι να πούμε; Μακάρι…