JSSNews

Πριν από πέντε χρόνια, πράκτορες της Μοσάντ εισέβαλαν στο σπίτι του διευθυντή του Οργανισμού Ατομικής Ενέργειας της Συρίας στη Βιέννη, όπου βρήκαν φωτογραφίες που τραβήχτηκαν μέσα σε ένα πυρηνικό αντιδραστήρα στη Συρία. Λίγους μήνες αργότερα, οκτώ ισραηλινά μαχητικά αεροπλάνα αμολούσαν 17 τόνους εκρηκτικά στο συριακό εργοστάσιο, καταστρέφοντας το.

Αυτές οι λεπτομέρειες και η πλήρη ιστορία της επίθεσης που ονομάστηκε «Επιχείρηση Orchard» αναφέρθηκαν στο περιοδικό New Yorker Monday.  
Το Ισραήλ ποτέ δεν διεκδίκησε δημοσίως την επίθεση και η Συρία ποτέ δεν παραδέχθηκε την ήττα της.

Τον Μάρτιο του 2007, σύμφωνα με το άρθρο του David Makovsky, Ισραηλινοί πράκτορες εισέβαλαν στο σπίτι του Ibrahim Othman, επικεφαλής του πυρηνικού προγράμματος της Συρίας. Η διάρρηξη πραγματοποιήθηκε λόγω των αυξανόμενων ανησυχιών τωνς Ηνωμένων Πολιτειών και του Ισραήλ για τις πυρηνικές φιλοδοξίες της Συρίας, καθώς και τις εκθέσεις πληροφοριών σχετικά με την εγκατάσταση ενός πυρηνικού εργοστάσιου στην περιοχή της ερήμου της βόρειας Συρίας.

Η διάρρηξη έδωσε στις ισραηλινές υπηρεσίες πληροφοριών αυτό που ήθελαν. Δεκάδες φωτογραφίες του εσωτερικού του κτιρίου έδειχνε Βόρειοκορεάτες εργαζόμενους στο εργοστάσιο. Εργάζονταν για την κατασκευή της δομής ενός πυρηνικού αντιδραστήρα πλουτωνίου.

Το Ισραήλ αποφάσισε τότε να καταστρέψει τον αντιδραστήρα, σύμφωνα με το δόγμα που ιδρύθηκε από τον πρωθυπουργό Μεναχέμ Μπέγκιν το 1981, όταν βομβάρδισε τον ιρακινό αντιδραστήρα του Osirak: να μην αφήσουμε ποτέ τις εχθρικές χώρες να αποκτήσουν πυρηνικά όπλα.

Ο πρώην επικεφαλής της Μοσάντ Meir Dagan, παρουσίασε τα νέα στοιχεία στο Εχούντ Ολμέρτ, ο οποίος, με τη σειρά του, μοιράστηκε τα έγγραφα με τον Σιμόν Πέρες, τον Εχούντ Μπαράκ και τον Βενιαμίν Νετανιάχου.

Η συνέχεια της διαδικασίας λήψης αποφάσεων που περιγράφεται σε αυτό το άρθρο θα μπορούσε να δώσει μια ιδέα για τις πιθανές διαδικασίες για μια ισραηλινή επίθεση στο Ιράν.

Πρώτον, όλοι όσοι κλήθηκαν από τον Ολμέρτ υπέγραψαν μια συμφωνία εμπιστευτικότητας πριν να λάβουν τις πληροφορίες. Ο Αμίρ Πέρετζ, υπουργός Άμυνας, ο Γκάμπι Ασκενάζι, αρχηγός του Επιτελείου της Τσαχάλ, ο Amos Γιαντλίν, επικεφαλής των στρατιωτικών υπηρεσιών πληροφοριών, ο Yuval Diskin, επικεφαλής της Σιν Μπετ, και ο Dagan, της Μοσάντ, συμφώνησαν όλοι να συνεργαστούν.

Στη συνέχεια, ο Ολμέρτ συζήτησε τα δεδομένα με την κυβέρνηση Μπους στην Ουάσιγκτον, ο οποίος ξεκίνησε τη δική του έρευνα. Ο Μπους ήταν ακόμα φοβισμένος από την έλλειψη επαρκούς πληροφόρησης σχετικά με τα όπλα μαζικής καταστροφής του Ιράκ. Ο πρόεδρος θα είπε ότι οι εν λόγω πληροφορίες, και ο πιθανός αντίκτυπος της δράσης κατά της Συρίας, «θα πρέπει να κρατηθούν μυστικοί και όλη η επιχείρηση θα πρέπει να είναι ασφαλής».

Ιδρύθηκε μια ομάδα εργασίας της CIA. Μια έκθεση με «δορυφορικές φωτογραφίες του εργοστασίου» συντάχθηκε. Το National Geospatial-Intelligence Agency επιβεβαίωσε ότι οι δυο σειρές εικόνων ταίριαζαν όπως και Αμερικανοί πυρηνικοί  εμπειρογνώμονες.

Το Ισραήλ ήθελε να αναλάβει στρατιωτική δράση πριν ο αντιδραστήρας να μπει σε λειτουργία. Το εβραϊκό κράτος φοβόταν ότι μια καθυστερημένη επίθεση θα  μόλυνε όλη την περιοχή, μέχρι τον Ευφράτη. Η Ουάσιγκτον, από την πλευρά της, δεν τα έβλεπε έτσι … Αλλά τελικά συμφώνησε σε άλλες λεπτομέρειες.

Δύο λέξεις που προφέρθηκαν τον Ιούνιο του 2007, στα μισά του δρόμου μεταξύ της διάριξης και της επίθεσης στη Συρία, οδήγησαν τον πρώην πρόεδρο Μπους να αποφύγει την στρατιωτική δράση. Ο Αμερικανός δημοσιογράφος εξηγεί: «Ο πρώην διευθυντής της CIA Μάικλ Χέιντεν δήλωσε ότι είπε στον Πρόεδρο ότι το Αλ Kibar (πυρηνικό συγκρότημα) ήταν μέρος ενός προγράμματος πυρηνικών όπλων» και ότι «εμείς δεν μπορούμε να φανταστούμε άλλες χρήσεις για αυτή την εγκατάσταση». Αλλά επειδή «δεν μπορούσαμε να εντοπίσουμε τα άλλα απαραίτητα στοιχεία για ένα πρόγραμμα πυρηνικών όπλων, όπως ένα εργοστάσιο επανεπεξεργασίας ή κατασκευής μιας πυρηνικής κεφαλής», ο Hayden έγραψε,« ας ήμαστε προσεκτικοί, καθώς αυτά τα συμπεράσματα δεν είναι βέβαια».

Ο Ολμέρτ ήλπιζε ότι οι ΗΠΑ θα χτυπούσαν οι ίδιοι τον αντιδραστήρα, αλλά όταν η Ουάσιγκτον αποφάσισε να μην πάει, ο Ολμέρτ αποφάσισε ότι το Ισραήλ θα ενεργούσε γρήγορα και μονομερώς.

Οι προετοιμασίες για στρατιωτική δράση πέρασαν σε υψηλότερη ταχύτητα στα τέλη του καλοκαιριού. Ο Ολμέρτ κάλεσε και ενημέρωσε τα μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου, φροντίζοντας πάντα να τους βάλει να υπογράψουν μια συμφωνία εμπιστευτικότητας.

«Την 1η Σεπτεμβρίου, ο σύμβουλος του Ολμέρτ δήλωσε στο Λευκό Οίκο ότι οι προετοιμασίες ήταν σχεδόν πλήρεις. Το Ισραήλ ενημέρωσε τις υπηρεσίες πληροφοριών μιας άλλης χώρας πριν από την επίθεση  -τη βρετανική MI6-  αλλά δεν μοιράστηκε την ακριβή ημερομηνία της επίθεσης», λέει το άρθρο.

Στις 5 Σεπτεμβρίου, όλο το υπουργικό συμβούλιο, με εξαίρεση του Avi Dichter, ψήφισε υπέρ της στρατιωτικής δράσης. Ο Μπάρακ, ο Ολμέρτ και η υπουργός Εξωτερικών Τζίπι Λίβνι έλαβαν την εξουσία να αποφασίσουν την ακριβή στιγμή της επίθεσης.

«Μετά τη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου, οι Ολμέρτ, Μπάρακ και Λίβνι πήγαν στην διπλανή αίθουσα ενημέρωσης δίπλα στο γραφείο Ολμέρτ. Μπήκε ο επικεφαλής του επιτελείου στο δωμάτιο και συνέστησε η επίθεση να γίνει εκείνη τη νύχτα (…) Οι Ολμερτ, Μπάρακ και Λίβνι ψήφισαν ομόφωνα υπέρ της άμεσης δράσης. Η εντολή δόθηκε στον ισραηλινό στρατό».

Λίγο πριν από τα μεσάνυχτα στις 5 Σεπτεμβρίου, οκτώ μαχητικά αεροσκάφη   -τέσσερα F-16 και τέσσερα F-15-  απογειώθηκαν προς το στόχο τους. Τα αεροπλάνα πέταξαν κατά μήκος της Μεσογείου πριν να στραφούν ανατολικά κατά μήκος των συροτουρκικών συνόρων. Χρησιμοποιώντας ηλεκτρονικές συσκευές παρεμβολών, το Ισραήλ τύφλωσε τα συστήματα έγκαιρης προειδοποίησης της Συρίας.

Στο άρθρο, οι στιγμές που προηγούνται της επίθεσης περιγράφονται ως εξής: «Στο Τελ Αβίβ, σε μια αίθουσα της ισραηλινής Πολεμικής Αεροπορίας, οι Ολμέρτ, Μπάρακ και Λίβνι, οι οποίοι συνοδεύονταν από ανώτερους αξιωματούχους, παρακολούθησαν τα αεροσκάφη από ραντάρ. Η αίθουσα θα χρησιμοποιούταν ως καταφύγιο του Ολμέρτ σε περίπτωση που η επίθεση θα προκαλούσε πόλεμο. Οι Ισραηλινοί είχαν ετοιμάσει επίσης ένα στρατιωτικό σχέδιο έκτακτης ανάγκης.

Η μοίρα Ελιέζερ Shkedi , «παρακολουθούσε τους πιλότους από συσκευές ραδιοεπικοινωνιών σε διπλανό δωμάτιο. Κατά τις 00:53 π.μ., οι πιλότοι πρόφεραν τη λέξη κώδικας της ημέρας μέσω υπολογιστή, «Arizona», υποδεικνύοντας ότι δεκαεπτά τόνοι εκρηκτικών είχαν πέσει στο στόχο.«Υπήρχε αίσθηση ευτυχίας», θυμάται ένας συμμετέχων. «Ο αντιδραστήρας καταστράφηκε και δεν χάσαμε κανένα πιλότο». 

Το άρθρο αναφέρει: «Καθώς τα αεροσκάφη επίστρεφαν στις βάσεις τους, ο Ολμέρτ πήγε στο δεύτερο γραφείο του στο οικοδομικό συγκρότημα Kirya στο Τελ Αβίβ, και ζήτησε να συνδεθεί με τον Μπους, ο οποίος ήταν στην Αυστραλία.  «Απλά θέλω να σας αναφέρω κάτι που δεν υπάρχει πια», του είπε ο Ολμέρτ. «Έγινε η δουλειά με επιτυχία».

Μετά την επίθεση πριν από πέντε χρόνια, η Συρία αρνήθηκε ότι ο χώρος προορίζοταν για πυρηνικούς σκοπούς. Το Ισραήλ δεν επιβεβαίωσε ποτέ επίσημα ότι εκτέλεσε την χειρουργική επέμβαση. «Τρεις εβδομάδες αργότερα, ο Πρόεδρος Άσαντ δήλωσε στο BBC ότι ισραηλινά μαχητικά επιτέθηκαν σε αχρησιμοποίητο στρατιωτικό κτίριο», αναφέρει το άρθρο.

«Ακόμα και όταν η επιβεβαίωση κάποιας επίθεσης βγήκε στο διεθνή τύπο, η Συρία δεν απάντησε. Αυτό ενίσχυσε την ισραηλινή ανάλυση της ψυχολογικής ανάγνωσης των Σύρων: όσο ο Άσαντ θα μπορούσε να αρνηθεί την ύπαρξη του αντιδραστήρα, δεν θα αισθανόταν υποχρεωμένος να προβεί σε αντίποινα. Οι Ισραηλινοί ενημέρωσαν τους περιφερειακούς συμμάχους τους, συμπεριλαμβανομένης της Αιγύπτου και της Ιορδανίας, και κάλεσε τους ηγέτες των χωρών αυτών να απέχουν από δημόσιες δηλώσεις σχετικά με την επίθεση».

Το λεγόμενο δόγμα Μπεγκίν, με τη σειρά του, μπορεί και πάλι να ισχύει για το 2012, με το Ισραήλ να εξετάζει μια επίθεση στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν. Η πιθανότητα της μονομερούς χρήσης βίας, έχει, λένε, μειωθεί τον τελευταίο καιρό. Οι Αμερικανοί πολιτικοί και στρατιωτικοί ηγέτες, όπως και ο Πρόεδρος Πέρες, δήλωσαν δημοσίως βέτο για μια επικείμενη επίθεση.

«Ωστόσο, η κατάσταση στο Ιράν είναι θεμελιωδώς διαφορετική από την υπόθεση της Συρίας. Η συριακή υπόθεση ήταν γνωστή μόνο σε ένα μικρό αριθμό υπαλλήλων στη Δαμασκό, στο Ισραήλ και στην Ουάσινγκτον, ενώ η προοπτική να χτυπηθεί το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν συζητήθηκε έντονα δημόσια. Οι εμπειρογνώμονες επεσήμαναν τον κίνδυνο απωλειών μεταξύ των αμάχων και παρατεταμένων αντίποινων. Επιπλέον, ένα βασικό ιρανικό εργοστάσιο βρίσκεται βαθιά υπόγειο έξω από την ιερή πόλη Κομ, και είναι θωρακισμένο. Μια επίθεση κατά αυτού του στόχου περιέχει υψηλό ρίσκο αποτυχίας. Μια επίθεση θα μπορούσε να καθυστερήσει το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, αλλά για πόσο καιρό και σε ποια τιμή; Ορισμένοι Ισραηλινοί αξιωματούχοι έχουν εκφράσει την ανησυχία ότι μια επίθεση στο Ιράν θα παρείχε μια δικαιολογία για τη συνέχιση του πυρηνικού του προγράμματος».

Ο Makovsky αναφέρει τον Ολμέρτ λέγοντας: «Κάθε περίπτωση πρέπει να εξετάζεται χωριστά … Η περίπτωση του Ιράκ ήταν διαφορετική από την περίπτωση της Συρίας και η περίπτωση της Συρίας είναι διαφορετική από την περίπτωση του Ιράν (…) αν όλες οι επιλογές έχουν δοκιμαστεί, τότε φυσικά, αυτό μπορεί να αναγκάσει το Ισραήλ να ενεργεί για να υπερασπιστεί την ύπαρξή του (…) Αλλά πρέπει να είναι σαφές ότι προσπαθήσαμε με τη διεθνή κοινότητα, και ιδιαίτερα με τις Ηνωμένες Πολιτείες να δράσουμε από κοινού πριν από την προσφυγή στην τελευταία επιλογή μιας ισραηλινής στρατιωτικής επιχείρησης.»

Amos Lerah – JSSNews 

Πηγή