Του Νίκου Μελέτη 

Λανθασμένες εντυπώσεις προκαλεί η πρόχειρη και λανθασμένη δημοσιοποίηση των δεσμεύσεων που ανήγγειλε χθες ο Αλέξης Τσίπρας από την Κομοτηνή σε σχέση με τη νομοθετική ρύθμιση που έρχεται στη Βουλή και αφορά τη θέσπιση και νομικά του δικαιώματος επιλογής μεταξύ Αστικού Δικαίου και Ισλαμικού Νόμου, με προβάδισμα του πρώτου.

Η νομοθετική ρύθμιση έρχεται, για να ανατρέψει ουσιαστικά μια παράλογη απόφαση του Αρείου Πάγου πριν από πέντε χρόνια σύμφωνα με την οποία ανέτρεπε τις αποφάσεις του Πρωτοδικείου και Εφετείου Κομοτηνής που δικαίωναν μουσουλμάνα χήρα που ζητούσε την εφαρμογή του κληρονομικού δικαίου του Αστικού Κώδικα στην περίπτωσή της, και όχι του Ισλαμικού Νόμου όπως επεδίωκαν οι συγγενείς του αποθανόντος συζύγου της.

Η χήρα έχει προσφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρώπινων Δικαιωμάτων, όπου εκκρεμεί η απόφαση η οποία θεωρείται δεδομένο ότι θα τη δικαιώσει, και θα αποφανθεί διαπιστώνοντας παραβιάσεις ανθρώπινων δικαιωμάτων, εναντίον της απόφασης του Αρείου Πάγου, ο οποίος εμφανίσθηκε με τη συγκεκριμένη απόφαση ως «εγγυητής» της απόλυτης εφαρμογής της Σαρίας στην Ελλάδα ακόμη και με παραβίαση βασικών κανόνων της και με προφανή παραβίαση βασικών δικαιωμάτων της προσφεύγουσας (όπως θα εξηγήσουμε κατωτέρω). 

Για τη συνέχεια Liberal