Μέσω της ομιλίας του την Πέμπτη στον ΟΗΕ, ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης απάντησε και στον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογαν, ότι «ή Ελλάδα δεν θα δεχτεί ποτέ στην Κύπρο λύση δύο κρατών, και ότι παραμένει σταθερά σε μια διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία, με μια κυριαρχία, μια ιθαγένεια και μια διεθνή προσωπικότητα, σύμφωνα με τις σχετικές αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ».

Μερικοί θεώρησαν ότι ο Μητσοτάκης δεν έπρεπε καν να συναντήσει κατ’ιδίαν τον Ερντογαν, όταν εκείνος λίγη ώρα πριν είχε μιλήσει με στόμφο για μία μόνο λύση, δυο κρατών, και μάλιστα με διεθνή αναγνώριση αμφότερα. Ευτυχώς, ο Ελληνας Πρωθυπουργός δεν τους άκουσε.

Η συγκεκριμένη αναφορά του την Πέμπτη, έγινε στο σωστό timing. Ήρθε κατόπιν της πομπώδους αναφοράς του Τούρκου Προέδρου για τα «δύο κράτη», και αντίλογος δεν προβλέπεται. Είχε τον «τελευταίο λόγο» δηλαδή. Και σύμφωνα με πληροφορίες μου, επάνω σε αυτόν θα στηριχθεί η επανέναρξη των συνομιλιών, όποτε και εάν αυτή οριστεί.

Επιπλέον, η δήλωση είναι και δεσμευτική για την Αθήνα. Ανέκαθεν ήταν αυτή η θέση της. Εάν «κάπως» αλλοιώθηκε κατά την προηγούμενη προσπάθεια, ψάξτε τη ρίζα στην Λευκωσία…

Στα χέρια της είναι να πείσει τον πολιτικό κόσμο και όλη τη κοινωνία να υιοθετήσει τούτη την πάγια μας αρχή, και με αυτήν ως βάση να προσέλθει ξανά σε διάλογο. Ώστε εκεί, να επιδιώξει συναίνεση σε βελτιώσεις τέτοιες που να δυναμώσουν την συμφωνία.

Είμαστε σίγουροι, όμως, ότι όλα τα κόμματα που στηρίζουν τον Χριστοδουλίδη, τον Πρόεδρο της Κύπρου, αποδέχονται μια τέτοιας μορφής λύση; Είμαστε ΟΚ επίσης με την βεβαιότητα ότι η Εκκλησία της Κύπρου (παντοδύναμη, και με πολιτικές παρεμβάσεις που δεν της ανήκουν), δεν θα χρησιμοποιήσει πάλι το «εθναρχικό της προσωπείο», για να πείσει πιστούς και ευκολόπιστους ότι ο τόπος μας θα εξαφανιστεί εάν πάμε σε λύση όπως ακριβώς την υπενθύμισε ο Μητσοτάκης στα Ηνωμένα Έθνη – και μέσω αυτών και στην Τουρκία;

Είναι αυταπόδεικτο πια ότι οι συνεχείς αρνήσεις μας, με αποκορύφωμα το «περήφανο Όχι», ενταφιάζουν το Κυπριακό, κι ας ευημερεί κατά τα λοιπά η Κύπρος. Η ψευδαίσθηση ότι εμείς είμαστε οι ισχυροί, ότι εμείς είμαστε στην ΕΕ, ότι εμείς έχουμε ακμάζουσα οικονομία και πολίτες με πολύ υψηλό βιοτικό επίπεδο, είναι αυτό ακριβώς το «ψυχολογικό στοιχείο» που, με την Κύπρο σπασμένη στα δύο (σήμερα τυπικά, αύριο επίσημα), θα χάσουμε πλήρως την ισορροπία μας, ακόμα και σε διεθνές επίπεδο.

Υπήρξαν, ως φαίνεται, και δύο θετικά στοιχεία από Νέα Υόρκη για τις Ελληνοτουρκικές σχέσεις. Το ένα αφορά τις θαλάσσιες ζώνες στο Αιγαίο και επιπρόσθετα στην Ανατολική Μεσόγειο. Επ’ αυτού, η τουρκική διατύπωση αφηνει ανοικτη μια κατ’ αρχήν πρόθεση και από τις δύο πλευρές, να μπουμε στη συζητηση για οριοθετηυση των θαλάσσιων περιοχών.

Και το άλλο είναι ότι, όπως πάνε τα πράγματα και επιβεβαιώνεται και από διπλωματικές πηγές, ο ίδιος ο Ερντογαν φαίνεται να έχει δώσει το ΟΚ για την επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης στην Τουρκία. Το Φανάρι δηλώνει ικανοποίηση. Δεν περιμένω το ίδιο και από την αυτοκέφαλη Εκκλησία της Κύπρου…

Ανάρτηση της Ημέρας. «Θεέ μου μας έμαθες εσύ τόσο πολύ να αγαπάμε». Αυτός ήταν ο στίχος που πρόλαβε να τραγουδήσει η Μαρινέλλα μας πριν καταρρεύσει στην σκηνή του Ηρωδείου. Εμείς οι παλιοί έχουμε ακούσει από πολλούς σημαντικούς ερμηνευτές τη φράση “εγώ θέλω να πεθάνω στο σανιδι”. Και το σεβόμαστε αυτό, άσχετα αν κανείς δεν το κατάφερε. Η Μαρινέλλα δεν πέθανε δόξα τω Θεώ, έκανε όμως ένα πρώτο γκραν φινάλε. Και αν γίνει καλά και ξανατραγουδησει, να μου το θυμηθείτε, πάλι στο σανίδι θα καταρρεύσει. Περαστικά της με πολλή αγάπη και νοιάξιμο.»

“Αυτό το σημείωμα στο Facebook από τον, πάντα Αλεξανδρινό, στιχουργό, και ραδιοφωνικό παραγωγό Άρη Δαβαράκη, 71, που και μόνο για τα λόγια με τα όποία έντυσε την υπέροχη Μπαλάντα των Αισθήσεων και Παραισθήσεων του Μάνου Χατζιδάκι, έχει τον αιώνιο σεβασμό μου.”

Φιλελεύθερος