Αν εκφράσω (γραπτώς ή προφορικώς) εκείνο το γνωστό σύνθημα, που φωνάζαμε 30 φορές και βάλε την ημέρα κατά τη στρατιωτική μας θητεία, πριν από χρόνια, «θάνατος, θάνατος στα Μεχμετζίκ», είναι εθνικιστικό, στοιχειοθετείται ρητορική μίσους με τα σημερινά δεδομένα; Αποτελεί αξιόποινη πράξη; Δύναται να θεωρηθεί, αφενός ότι καταφέρομαι με μίσος κατά συγκεκριμένης ομάδας ανθρώπων και αφετέρου, παρεμβαίνω στα άδυτα της πολιτικής διπλωματίας υποσκάπτοντας το «καλό κλίμα» που κτίζει λιθαράκι, λιθαράκι η δική μας πλευρά.

Ανεξάρτητα από το γεγονός, των φρικιαστικών εγκλημάτων που έχουν διαπράξει, η άποψη μου στο πλαίσιο της ελεύθερης έκφρασης με όσα έχουν μεσολαβήσει εδώ και 50 χρόνια, το «καλό κλίμα» είναι μια εγκεφαλική πλάνη στο μυαλό του κάθε φιλόδοξου αντι-ρεαλιστή.

Και καταλήγουμε στο ίντα τζιαιρούς εφτάσαμε, να φοβάσαι να ανοίξεις το στόμα σου στην εποχή της νέας αταξίας πραγμάτων, γιατί γενικώς δύναται να παρεξηγηθεί ή να ενοχληθεί ο κάθε πικραμένος, συμφεροντολόγος και λινοβάμβακος και με το νέο γλωσσάριο να κριθείς και ως ανάρμοστος…

Στο διά ταύτα, η κυβέρνηση Ερντογάν προτάσσει τώρα τις διεκδικήσεις της και μέσα από την Παιδεία. Για πρώτη φορά λοιπόν με οδικό χάρτη τον «Αιώνα της Τουρκίας» ο Ερντογάν προχώρησε σε μια εκπαιδευτική μεταρρύθμιση κατά την οποία στα σχολικά βιβλία θα περιλαμβάνονται όροι όπως η Γαλάζια Πατρίδα, Θάλασσα των Νήσων, Πατρίδα των Αιθέρων, όροι που θα αποτελέσουν τη νέα τάξη πραγμάτων στην εκπαίδευση των μαθητών στην Τουρκία.

Θα διδάσκονται στα μαθήματα της γεωγραφίας και της ιστορίας, με αποτέλεσμα να διαιωνίζεται το μίσος με τη διασπορά διά μέσου της διδασκαλίας στις νέες γενεές για την ισχυριζόμενη αδικία που επικαλείται ότι έχει υποστεί η Τουρκία. Και όταν λένε «αδικία» εμφανώς εννοούν και αναπολούν την πηγάζουσα από την άλλοτε Οθωμανική Αυτοκρατορία. «Κάποτε», λένε, «ήμασταν μία χώρα» και ασφαλώς εννοούν τα χρόνια της σκλαβιάς. Σε αντίθεση, η δική μας πλευρά με την πολιτική του «καλού παιδιού» και της καλής γειτονίας προσπαθεί να εξευμενίσει το Θηρίο, το οποίο κάθε φορά είναι πιο αποθρασυμένο και διεκδικητικό. Κι αυτό είναι εμφανές σε κάθε δημόσια δήλωση, κάθε συνάντηση και σε κάθε διαπραγμάτευση.

Οι άστοχες συγκρίσεις του Προέδρου

Η Ε.Φ., είπε τις προάλλες ο Πρόεδρος, είναι πράγματι πολύ καλύτερη από ό,τι ήταν πριν 60 χρόνια. Είναι ένα πιο οργανωμένο σύνολο με σχετικά καλύτερο εξοπλισμό, μεγαλύτερη συνοχή και πιο καταρτισμένα στελέχη. Η σύγκριση του Προέδρου είναι άστοχη και προφανώς πέραν από κάθε λογική. Είναι φυσικό η Ε.Φ. να είναι σε καλύτερη μοίρα όσον αφορά τον εξοπλισμό και την κατάρτιση των στελεχών της από ό,τι ήταν πριν 60 χρόνια, όπως φυσικό είναι και για όλους τους στρατούς του κόσμου, εξαιτίας της τεχνολογικής εξέλιξης των οπλικών συστημάτων, αλλά και των τακτικών που ακολουθούνται. Όχι όμως, όσον αφορά την οργάνωση, τη συνοχή, την εκπαίδευση, το ηθικό, το σθένος και τη σκληραγωγία, βασικά στοιχεία ως προς το αξιόμαχο ενός στρατού. Ο γράφων δεν έχει γνώση για την ακριβή κατάσταση της Ε.Φ. πριν από 60 χρόνια, όσον αφορά τα προαναφερόμενα, αλλά, μετά βεβαιότητας, όλα τα πιο πάνω στοιχεία τα διέθετε η Ε.Φ. και σε πολύ, πολύ μεγαλύτερο βαθμό σε σύγκριση με το σήμερα, τουλάχιστον πριν από περίπου 30 έως 45 χρόνια.

Φιλελεύθερος