Η πρόσφατη ακύρωση απ’ το μονομελές Εφετείο Δυτικής Μακεδονίας της εξοργιστικής απόφασης του Ειρηνοδικείου Φλώρινας για άδεια διδασκαλίας της (νοτιο) σλαβικής διαλέκτου ως ”μακεδονικής” γλώσσας (χάρη στα ”παραθυράκια” της ”Συμφωνίας των Πρεσπών”) δεν δικαιώνει μόνο την εισαγγελέα Πρωτοδικών Φλώρινας Αναστασία Καλαϊτζή, η οποία είχε καταθέσει αίτημα για ανακοπή της απόφασης του Ειρηνοδικείου (27/28 Ιουλίου 2022) με το αιτιολογικό ότι η ΜΚΟ ”Κέντρο Μακεδονικής Γλώσσας στην Ελλάδα” συνέβαλε στην προσπάθεια δημιουργίας ”μακεδονικής” μειονότητας στη χώρα μας.

   Δεν δικαιώνει μόνο τους άλλους φορείς που αγωνίστηκαν καταγγελτικά επί μακρόν γι’ αυτό (βλ. Παμμακεδονική Ένωση Μακεδονικού Αγώνα Ελλάδας-Αυστραλίας, Ένωση Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού, Σύνδεσμο προάσπισης Μακεδονίας-Θράκης και Πρόδρομο Εμφιετζόγλου + 60 μέλη του κόμματός του ”Πατριώτες”), λόγος για τον οποίο η εν λόγω ΜΚΟ εξεμάνη τον Μάρτιο του 2023.

   Σημειωτέον ότι η Παμμακεδονική Ένωση Μακεδονικού Αγώνα Ελλάδος-Αυστραλίας είχε κινηθεί εφετειακά εκείνον τον μήνα (όπως και η εισαγγελέας Αναστασία Καλαϊτζή) εναντίον της απορριπτικής απόφασης (41/2023) της τριτανακοπής κατά του ”Κέντρου”. Αλλά η φιλοσκοπιανή ΜΚΟ εξεμάνη κυρίως κατά της εισαγγελέως Πρωτοδικών Φλώρινας και των εισαγγελικών Αρχών της, γιατί αποδέχονταν τις ”πολλαπλές καταγγελίες ελληνικών εξτρεμιστικών οργανώσεων”…

 Δικαιώνει, προπάντων, την ιστορική αλήθεια και τους διαχρονικούς αγώνες των Ελλήνων κατά του Σλαβισμού, τους οποίους αγνόησε ο Ειρηνοδίκης της Φλώρινας το ’22 κάνοντας τον πρώην πρωθυπουργό της Βόρειας Μακεδονίας Ζόραν Ζάεφ να πανηγυρίζει με την απόφασή του μιλώντας για ”δικαίωση της Συμφωνίας των Πρεσπών” (την οποία είχε συνυπογράψει με τον Αλέξη Τσίπρα τον Ιούνιο του ’18).

   Τη δικαστική αλήθεια στο θέμα αυτό, ας σημειωθεί, την είχε υπερασπιστεί – με αφορμή το ατόπημα του Ειρηνοδίκη Φλώρινας το ’22 για άδεια λειτουργίας στο ”Κέντρο Μακεδονικής Γλώσσας στην Ελλάδα” – η πρώην πρόεδρος του Αρείου Πάγου και πρωθυπουργός Βασιλική Θάνου σε συνέντευξή της στον Τύπο (εφημ. ”Δημοκρατία”, 2022).

   Συνέντευξη στην οποία είχε τονίσει εμφατικά ότι το εν λόγω θέμα δεν είναι κομματικό, αλλά εθνικό και ότι το καταστατικό του (φιλοσκοπιανού) σωματείου παραβιάζει τον νόμο και τους όρους της ”Συμφωνίας των Πρεσπών”. Άρα κακώς ενέκρινε ο Ειρηνοδίκης Φλώρινας τότε την ίδρυση ”Κέντρου Μακεδονικής Γλώσσας στην Ελλάδα” υπό μορφή ΜΚΟ (η οποία δικαιούται, σημειωτέον, και κρατική επιχορήγηση από το ελληνικό Υπουργείο Πολιτισμού…).

   Αξίζει να σημειώσω εδώ ότι η λυτρωτική για τους Έλληνες δικαστική αναγνώριση του ολέθριου λάθους του Ειρηνοδίκη Φλώρινας για αναγνώριση του προαναφερθέντος σωματείου με δικαίωμα άδειας διδασκαλίας της ”μακεδονικής” γλώσσας στην Ελλάδα δεν ξεπλένει, αλλά απαλύνει εν μέρει το δικαστικό ολίσθημα της έγκρισης της αίτησης του φιλοσκοπιανού Συλλόγου για άδεια λειτουργίας του ”Κέντρου…” από το Ειρηνοδικείο Φλώρινας.

   Δεν ξεπλένει και δεν απαλύνει, όμως, το ιστορικό ατόπημα της Ελληνικής Πολιτείας να βάλει υπογραφή έγκρισης συμφωνιών μεταξύ Ε.Ε-Σκοπίων  κάτω από τη μετάφρασή τους στη ”μακεδονική” γλώσσα. Πράγμα που συνιστά de facto αναγνώριση, έμπρακτη, της σλαβοβουλγαρικής διαλέκτου που μιλούν οι Σκοπιανοί ως ”μακεδονικής” γλώσσας, με ομπρέλα τη ”Συμφωνία των Πρεσπών”, οι πικροί καρποί της οποίας είναι εν εξελίξει.

  Εν εξελίξει με στόχο τη διατήρηση και καλλιέργεια της ”μακεδονικής” γλώσσας στην Ελλάδα και την εισαγωγή της ως προαιρετικού μαθήματος σε δημόσια σχολεία και πανεπιστήμια, μέχρι να αμβλυνθούν οι αρμοί της ελληνικής αντίστασης και να αναγνωριστεί ”μακεδονική” γλώσσα στην Ελλάδα.

   Ναι, πικροί οι καρποί της λιμνιαίας συμφωνίας – όπως προείπα – και ως προς το θέμα της γλώσσας (κατά τη διαδικασία γέννησης σλαβομακεδονικής εθνότητας), γιατί και τώρα ακόμα οι όροι ”Μακεδονία” και ”Μακεδονικός” κυριαρχούν σε κρατικούς και μη κρατικούς θεσμούς (που αρνούνται να μετονομαστούν), σε κρατικά και μη κρατικά ιδρύματα και ενώσεις των βορείων γειτόνων μας, οι οποίοι μέχρι την 17η Ιουλίου 2018 είχαν επίσημα βουλγαρόφρονη ταυτότητα, που έγινε έκτοτε… ”μακεδονική”.

 Κυριαρχούν προπάντων (οι ως άνω ελληνικοί όροι) στην ναυαρχίδα του σκοπιανού ”Μακεδονισμού”, την… ”Μακεδονική Ακαδημία Επιστημών”, όπως και στην ”Εθνική Πινακοθήκη”, το ”Εθνικό Θέατρο”, το ”Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα” κλπ που ”χτίστηκαν” δια της αντιγραφής αντίστοιχων ελληνικών ιδρυμάτων, τα περισσότερα εκ των οποίων βρίσκονται στη Θεσσαλονίκη.

   Σ’ αυτές και σε πλείστες άλλες παραβιάσεις της ”Συμφωνίας των Πρεσπών” κλείνει τα μάτια η Ελληνική Δημοκρατία διακυβερνητικά έξι χρόνια τώρα, αν και άρθρο 19 της συμφωνίας μιλά για υποχρέωση της Βόρειας Μακεδονίας να προβεί στην μετονομασία των όρων ”Μακεδονία, ”Μακεδονικός”, δεδομένης και της Σύμβασης της Βιέννης για το δίκαιο των Συνθηκών μεταξύ Κρατών και Διεθνών Οργανισμών ή μεταξύ Διεθνών Οργανισμών (Νόμος 1981/1991, ΦΕΚ 187/Α/9-12-1991) και συγκεκριμένα του Άρθρου 60 το οποίο αναφέρει ότι ”υπάρχει η δυνατότητα λήξης ή αναστολής εφαρμογής μιας συνθήκης σε περίπτωση ουσιώδους παραβιάσεως των όρων της”…

   Έτσι οργιάζουν στη θρασύτατη χώρα στα βόρεια σύνορά μας οι όροι ”Μακεδονία”, ”μακεδονικός”, ”Δημοκρατία της Μακεδονίας”  (πολύ περισσότερο επί πρωθυπουργίας Χρίστιαν Μίτσκοσκι  και προεδρίας Γκορντάνα Σιλιάνοφσκα, προερχομένων απ’ το εθνικιστικό VMR-DPMNE) με διάχυση στις ιστοσελίδες δημοσίων και κρατικών οργανισμών κρατικών αθλητικών ενώσεων.

   Οργιάζουν, γιατί οι Σκοπιανοί – εκμεταλλεύονται το άρθρο 1 παρ. 3β και 3γ της ”Συμφωνίας των Πρεσπών”  που ονομάζει ”Μακεδόνες” τους πολίτες της Βόρειας Μακεδονίας και τη γλώσσα τους ”μακεδονική” –  παραβλέποντας το άρθρο 7 παρ. 4 όπου τα Σκόπια δεσμεύονται να αναγνωρίσουν ότι η επίσημη γλώσσα τους (η ”μακεδονική”) ανήκει στην ομάδα των νοτιοσλαβικών γλωσσών (άρα δεν έχουν καμιά σχέση με την ελληνική Μακεδονία και γλώσσα).

   Για να γυρίσουμε όμως στην ακύρωση/κατάργηση της έγκρισης για δημιουργία του ”Κέντρου Μακεδονικής Γλώσσας στην Ελλάδα” με αίτημα ανακοπής της αδιανόητης απόφασης του Ειρηνοδικείου Φλώρινας από το Εφετείο Δυτικής Μακεδονίας δια χειρός της εισαγγελέως Πρωτοδικών Φλώρινας Αναστασίας Καλαϊτζή, πρέπει να υπενθυμίσουμε κάτι.

   Πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι, για να κλείσει οριστικά η υπόθεση, θα πρέπει να καταπέσει στον Άρειο Πάγο (όπως συνέβη και με την ”Τουρκική Ένωση Ξάνθης” και την ”Τουρκική Ένωση Κομοτηνής” τις οποίες αναγνώρισαν τα κατά τόπους ελληνικά Πρωτοδικεία, για να δώσει την τελική (απορριπτική) απάντησή του το ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο της χώρας μας.

   Και μια που αναφερθήκαμε σε τουρκικό ”δάκτυλο” (ο οποίος ανακινεί περιοδικά ζητήματα στη Θράκη, όπως και το Τσαμικό ζήτημα στην Αλβανία) θυμίζουμε επιπρόσθετα (με αφορμή την πρόσφατη επίσκεψη του Τούρκου ΥΠΕΞ Χακάν Φιντάν στη Βόρεια Μακεδονία) ότι η επιρροή της Άγκυρας σε αυτήν κλιμακώνεται ραγδαία.

   Κλιμακώνεται ραγδαία επιβεβαιώνοντας ότι Τουρκία και Βόρεια Μακεδονία είναι συγκοινωνούντα δοχεία… Ηχηρή διάψευση των προσδοκιών και των αιτιάσεων Τσίπρα-Κοτζιά (ΣΥΡΙΖΑ), που το 2018 δικαιολόγησαν την υπογραφή της ”Συμφωνίας των Πρεσπών” με την πρόφαση ότι απέτρεπε τη διείσδυση της Τουρκίας στη σφαίρα επιρροής της Τουρκίας…

   Με αυτές τις αφελείς προσεγγίσεις (τις οποίες υιοθέτησαν ασκαρδαμυκτί απ’ το ’19 οι διάδοχοί τους στην εξουσία [ΝΔ]), έφτασαν σήμερα Τουρκία και Βόρεια Μακεδονία να είναι συγκοινωνούντα δοχεία, όπως έδειξαν τα λόγια του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών στη συνάντησή του με τον Σκοπιανό ομόλογό του (Τίμτσο Μουτσούνσκι):

  ”Η Τουρκία είναι αποδεδειγμένα φίλος και νατοϊκός σύμμαχος της ‘Μακεδονίας’ […] Η Τουρκία έχει υποστηρίξει σταθερά την ‘Μακεδονία’ από την ανεξαρτησία της και θα συνεχίσει να το κάνει…”.

   Και το δυστύχημα είναι ότι αυτά τα συγκοινωνούντα δοχεία – πέρα απ’ τις συμφωνίες διμερούς εμπορίου ύψους 2 δισεκατομμυρίων δολαρίων και την ενίσχυση της συνεργασίας στην ενέργεια και σε τομείς της Άμυνας (στρατιωτική συνεργασία και κοινές ασκήσεις) που έκλεισαν – μιλούσαν για ”Μακεδονία” και όχι ”Βόρεια Μακεδονία”, όπως είναι από εξαετίας το συνταγματικό όνομα των Σκοπίων.

   Έτσι η μόνη ”αχτίδα φωτός” στο κλειστό/ανοιχτό Σκοπιανό,  που θυμίζει ιλαροτραγωδία παιγμένη σε δόσεις στις πλάτες της ελληνικής Μακεδονίας, ίσως να είναι η ανάληψη (με απόφαση του Ύπατου Εκπροσώπου της ΕΕ για την Εξωτερική Πολιτική και την Ασφάλεια, Ζοζέπ Μπορέλ) του Έλληνα διπλωμάτη Μιχάλη Ρόκα ως νέου επικεφαλής της διπλωματικής αντιπροσωπείας της ΕΕ εκεί (στη θέση του πρέσβη Ντέιβιντ Γκιρ).

   ”Αχτίδα φωτός” γιατί θα δει εκ του σύνεγγυς και θα μεταφέρει στους εκπροσώπους της Ένωσης δυο μεγάλες αλήθειας: Πρώτον, ότι η ”Συμφωνία των Πρεσπών” εφαρμόζεται πλημμελώς ή καθόλου απ’ την μεριά των Σκοπιανών σε βάρος των ελληνικών συμφερόντων και 2. Ότι όχι μόνο δεν έφυγαν τα Σκόπια από τη σφαίρα επιρροής της Τουρκίας μετά την υπογραφή της, αλλά μπαίνουν όσο το δυνατόν πιο βαθιά σε αυτήν…

Κρινιώ Καλογερίδου