Όσο ικετεύεις, τα πάντα βαίνουν προς το χειρότερο

Γράφει ο Σενέρ Λεβέντ

Για κάποιο λόγο, φέτος η Παγκόσμια Ημέρα Ειρήνης γιορτάστηκε στις 2 Σεπτεμβρίου στην Κύπρο, όχι την 1η Σεπτεμβρίου. Γιατί; Μήπως επειδή οι Κύπριοι δεν θέλουν να σπαταλήσουν την αργία της Κυριακής; Τι ωραία, τι καλά… Όπως γίνεται αντιληπτό, δεν απέμεινε εδώ ο παλιός ενθουσιασμός για ειρήνη. Έσβησε και έφυγε. Άλλωστε, μήπως υπάρχει ειρήνη για να γιορταστεί; Να πάμε να χτυπήσουμε το κεφάλι μας στον τοίχο στην Πράσινη Γραμμή. Να ουρήσει πάνω στο κεφάλι μας από το μπαλκόνι του Λήδρα Πάλας και ένας στρατιώτης της Ειρηνευτικής Δύναμης των Ηνωμένων Εθνών που θα του έρθει το κέφι. Κάποτε τους φώναζαν «Ε Τζώνι, κατέβασε το σώβρακο». Η εικόνα μας εδώ και πενήντα χρόνια στη νεκρή ζώνη. Ο χώρος μας. Ο παράδεισός μας, η κόλασή μας. Χθες μαζεύτηκαν εκεί για να γιορτάσουν την Ημέρα της Ειρήνης μερικές εκατοντάδες άτομα. Πενήντα Τουρκοκύπριοι και οι υπόλοιποι Ελληνοκύπριοι. Ένας φίλος κοίταξε γύρω του και είπε: «Του χρόνου να διοργανώσουμε ένα τσάι πάρτι. Το τσάι να είναι στα γνωστά λεπτά ποτήρια!»

Ήταν αναπόφευκτο να σβήσει η φλόγα του αγώνα για ειρήνη που κατέστη επαγγελματική στο νησί μετά την πλήρη ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αναλώσαμε πολύ χρόνο λέγοντας «να ενθαρρύνουμε τους ηγέτες». Κάναμε φιγούρα και αερίζαμε πολύ και λέγοντας «δεν μπορεί να εμποδιστεί η ειρήνη στην Κύπρο». Έσβησε το κερί πλέον φίλε. Όπως δεν απέμεινε ενδιαφέρον για τους παλιούς ακροβάτες που περπατούσαν πάνω σε σχοινί, δεν υπάρχει κανείς πλέον που εκτιμά και τις επιδείξεις ειρήνης που στολίζονται με φωτογραφίες selfies. Ποιος θέλει λύση και ειρήνη εδώ; Μόνο εκείνοι που πόνεσαν το 1974; Εκείνοι που γεμίζουν τις τσέπες με μαύρο χρήμα, αγοράζουν τα πιο πολυτελή αυτοκίνητα στον κόσμο και φτιάχνουν επαύλεις απέναντι στη θάλασσα πάνω σε εδάφη λάφυρα;

Η ελληνοκυπριακή πλευρά ακόμα παραληρεί λέγοντας λύση. Φτάνει μωρέ, φτάνει! Ακόμα δεν μπορέσατε να το καταλάβετε; Η τουρκική πλευρά δεν θέλει λύση και άλλα παρόμοια. Μην ικετεύεις πλέον. Ακόμα δεν το αντιλαμβάνεσαι φαίνεται. Όσο ικετεύεις, τα πάντα βαίνουν προς το χειρότερο. Δεν κερδίζεις τίποτα από αυτό το παρακάλιο. Απαλλάξου πλέον από την άγνοια να φαίνεσαι ως η πλευρά που θέλει λύση. Τι έγινε που φαίνεσαι έτσι; Μήπως σε εκτίμησε κανείς; Ακόμα δεν το κατάλαβες; Όλα τα χρώματα είναι γκρίζα. Ακόμα και εκεί που έχεις δίκαιο, δεν μπορούν να σου πουν έχεις δίκαιο. Επικρατεί η έγνοια τους να μη θίξουν εκείνον που έχει άδικο. Ναι, έχεις δίκαιο. Η πατρίδα σου είναι κάτω από εισβολή και κατοχή. Οι περιουσίες και τα εδάφη σου λεηλατούνται εδώ και πενήντα χρόνια. Και σαν να μην έφτανε αυτό, θέλουν και ίσο κυρίαρχο κράτος. Μήπως υπάρχει κάποιος υπάλληλος των Ηνωμένων Εθνών που τα βλέπει αυτά και συντάσσει μια δίκαιη έκθεση σαν ένας δίκαιος δικαστής; Είναι γκρίζο το χρώμα της ζυγαριάς της δικαιοσύνης. Η ζυγαριά του θύματος δεν ζυγίζει τον κατακτητή!

Σώπα πλέον. Μην ικετεύεις. Άσε να κυλήσει μόνο του αυτό το ποτάμι. Αυτός που έχει δίκαιο δεν φωνάζει τόσο και δεν ικετεύει τόσο. Όσο εσύ ικετεύεις, η άλλη πλευρά δυναμώνει. Κάνει νάζια. Ζητά όλο και περισσότερα. Δεν γίνεται μονόπλευρος έρωτας. Για να πω την αλήθεια, μου προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι ικετεύεις και παρακαλείς τόσο. Το χρειάζεσαι αυτό; Είσαι η Κυπριακή Δημοκρατία. Ένα αναγνωρισμένο κράτος. Λειτουργούν ρολόι τα λιμάνια σου, τα αεροδρόμιά σου. Έχεις ένα σταθερό νόμισμα. Βρίσκεσαι εντός του διεθνούς δικαίου. Γύρνα και κοίτα λίγο την κατάσταση της άλλης πλευράς. Το δικό μας χάλι. Ένα πειρατικό κράτος. Απομονωμένο από όλο τον κόσμο. Δεν έχει το δικό του νόμισμα! Είναι πρώτο στον κόσμο στον πληθωρισμό. Ο πληθυσμός που μεταφέρεται από το εξωτερικό έλιωσε τον ντόπιο πληθυσμό. Και βρίσκεται κάτω από το μαστίγιο της τυραννικής διοίκησης στην Άγκυρα. Εσύ παίζεις με τη Ρεάλ Μαδρίτης. Εμείς δεν μπορούμε να παίξουμε ακόμα και με τη Φενέρμπαχτσε.

Κοντολογίς, εσύ αντέχεις, η πειρατική πλευρά δεν μπορεί να αντέξει. Άσε, σώπα πλέον, μη μιλάς για λύση. Δεν είσαι εσύ αυτός που πρέπει να ικετεύει! Μην ανησυχείς, δεν πνίγεσαι εσύ σε αυτό το ποτάμι. Εκείνοι πνίγονται!

Πηγή: Εφημερίδα Πολίτης