Ελλάδα και Κύπρος κινδυνεύουν να αυτοακυρωθούν ως κράτη

Κώστας Βενιζέλος

Δεν χρειάζεται να είναι κανείς διάνοια για να αντιληφθεί πως με λυμένο το Κυπριακό θα είχαμε ως χώρα αντιμετωπίσει πολλά ζητήματα και εμπόδια. Όπως είναι, για παράδειγμα, το ενεργειακό, το οποίο επηρεάζεται σε μικρό ή μεγάλο βαθμό από τις αντιδράσεις της Τουρκίας. Και επηρεάζεται επειδή ισχύει η λαϊκή ρήση «όπως στρώσει ο καθείς, έτσι και κοιμάται».

Την ίδια, όμως, ώρα δεν πρέπει αυτό το δεδομένο, το γεγονός δηλαδή ότι το Κυπριακό είναι άλυτο, να χρησιμοποιείται για να ασκηθεί πίεση προς την πλευρά της Κυπριακής Δημοκρατίας, για να μην προχωρούν οι σχεδιασμοί της.

Υπενθυμίζεται, πάντως, ότι η ένταξη, στην Ευρωπαϊκή Ένωση έγινε παρά το γεγονός ότι η κατοχική πλευρά απειλούσε «για αντίδραση χωρίς όρια». Δεν αντέδρασε, γιατί δεν μπορούσε. Την περασμένη Πέμπτη, ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών κάθισε απέναντι από τον Κύπριο ομόλογό του, ο οποίος είναι μεταξύ των ΥΠΕΞ των κρατών-μελών κι αυτός ήταν προσκεκλημένος.

Είναι σαφές πως οι συμφωνίες για τον καθορισμό Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) με γειτονικές χώρες ήταν στρατηγικής σημασίας και αναβάθμιζε τον γεωπολιτικό ρόλο της Κύπρου. Έγινε παρά τις αντιδράσεις της κατοχικής δύναμης. Όπως και οι ενεργειακοί σχεδιασμοί, οι οποίοι έχουν προχωρήσει όχι όμως μέχρι τέλους. Να αξιοποιηθεί, δηλαδή, το φυσικό αέριο. Η Τουρκία αντιδρά, ως φαίνεται και στο θέμα του καλωδίου της ηλεκτρικής διασύνδεσης. Το έδειξε τούτο στην Κάσο και αναμένεται να το επιβεβαιώσει και στη συνέχεια.

Εάν τόσο η Ελλάδα όσο και η Κύπρος, προσαρμοσθούν με τις απαιτήσεις της κατοχικής Τουρκίας, αποδεχθούν ότι πρέπει να ζητούν την… άδεια της Άγκυρας για κάθε βήμα το οποίο κάνουν, τότε ακυρώνονται ως κράτη. Θα είναι υπό την κηδεμονία της κατοχικής Τουρκίας. Έκπαλαι η κατοχική δύναμη κινείται προς αυτή την κατεύθυνση: Την φιλανδοποίηση της Ελλάδος και της Κύπρου, ώστε διά της ισχύος και του εκφοβισμού, να καθορίζει τις πολιτικές τους ώστε αυτές να συνάδουν με τις τουρκικές επιδιώξεις.

Συνεπώς, όταν λένε οι συνθηματολόγοι ότι εάν λυθεί το Κυπριακό δεν θα έχουμε τέτοια προβλήματα, μάλλον δεν κάνουν σωστή ανάγνωση. Αυτό είναι υπερ-απλουστεμένη και επιδερμική προσέγγιση. Είναι πρόδηλο ότι δεν είναι η ελληνική πλευρά, η οποία εμποδίζει την επίτευξη συμφωνίας αλλά η κατοχική δύναμη, που… δεν χορταίνει από τις υποχωρήσεις. Τα θέλει όλα και δεν συζητά οτιδήποτε λιγότερο. Είναι σαφές πως όταν με ευκολία αναφέρεται πως «εάν είχε λυθεί το Κυπριακό δεν θα είχαμε αυτά», προφανώς και θεωρούν πως είναι η Λευκωσία, η οποία εμποδίζει τη λύση. Θέλει, δηλαδή, η Τουρκία να φύγει από την Κύπρο και δεν την αφήνουμε; Εκτός κι εάν κάποιοι στο μυαλό τους θεωρούν πως το «λύση νάναι και ό,τι νάναι» είναι η διέξοδος.

Υπενθυμίζεται συναφώς ότι η Τουρκία έχει ακυρώσει πολλές αποφάσεις της Λευκωσίας και όχι πάντα στη θάλασσα. Παράδειγμα, το ρωσικό πυραυλικό σύστημα S-300. Από την παραγγελία μέχρι και τη μεταφορά του στην Κρήτη, αντί στην Κύπρο, στο δρόμο που διανύθηκε η Λευκωσία είχε απεμπολήσει το δικαίωμα της να αμυνθεί στην επιθετικότητα της Άγκυρας, που κατέχει διά των όπλων έδαφος της χώρας.

Εάν για να αξιοποιήσουμε το φυσικό αέριο θα πρέπει να συμφωνεί, να συναινεί, να ερωτάται η κατοχική πλευρά, τότε δεν θα είμαστε κράτος.
Εάν για να ποντιστεί ένα καλώδιο πρέπει να ερωτάται η Άγκυρα και εάν συμφωνεί θα προχωρεί το σχέδιο, τότε δεν θα είμαστε κράτος.
Εάν θα λυθεί το Κυπριακό και πάλιν θα περνούν οι σχεδιασμοί μας από την Άγκυρα, τότε αυτό δεν θα είναι λύση.
Η επίτευξη συμφωνίας στο Κυπριακό περνά μέσα από μια σαφή προϋπόθεση. Δεν θα εξαρτάται το κράτος από άλλους, τρίτους. Το πάθημα του 1960 θα έπρεπε να είναι μάθημα. Έγινε; Για κάποιους όχι. Και φαίνεται τούτο από τη συμπεριφορά τους. Θέλουν το κράτος να εξαρτάται από την Τουρκία εσαεί. Και το λένε και επιμένουν.

Φιλελεύθερος