Γροθιά στο στομάχι αποτέλεσε, αυτές τις μέρες, η μελέτη της σπονδής του ακούραστου πολεμιστή του πυροβόλου και της πέννας Νίκου Ορφανίδη. Επιγράφεται «Νέον εν τη Νήσω Κύπρω Μαρτυρολόγιον» καο αναφέρεται στους μάρτυρες της Αγγλοκρατίας καθώς και της νέας Τουρκοκρατίας, τα 1974.

«Αγεωμέτρητος μηδείς εισίτω», έλεγε η επιγραφή στην είσοδο της Ακαδημίας του Πλάτωνος.

Το μήνυμα διαπερνά τους αιώνες και φθάνει μέχρι τις μέρες μας, έχει δε ιδιαίτερη αξία για το μικρό πολύπαθο Νησί μας στο μέσο της Ανατολικής Μεσογείου.

Η γεωγραφική θέση και επακόλουθος στρατηγική αξία, του επιφύλαξε συνεχείς περιπέτειες και διαδοχικές επιθέσεις από επίβουλους κατακτητές με αποτέλεσμα να μην γνωρίσει σχεδόν ποτέ τη χαρά της Ελευθερίας.

Αναλλοίωτος ωστόσο παραμένει ο Ελληνικός χαρακτήρας των νομίμων κατοίκων και η διαχρονική σχέση της Ελλάδος ως Μητέρας Πατρίδος προς την Κύπρο. Το τίμημα αυτής της ιδεολογίας και προσανατολισμού είχε σαν αποτέλεσμα να μην ειρηνεύσει ποτέ, ο δε κατάλογος των Ηρώων και Μαρτύρων αυτού του μακραίωνος αγώνος είναι ατελείωτος.

Από αρχαιοτάτων χρόνων καταγράφονται αδιαλείπτως ονόματα θυσιασθέντων Κυπρίων υπέρ της Μητρός πατρίδος και Ελλαδιτών υπέρ της Κύπρου, όλων στην ουσία, υπέρ της διασώσεως του Ελληνισμού.

Όπως είναι φυσικό ο αριθμός των γνωστών ονομάτων είναι μικρός και πεπερασμένος, χωρίς να σημαίνει πως υπολείπονται σε αξία οι «άγνωστοι»…

Στήθηκα αμέτρητες φορές σε στάση προσοχής και διάβασα ένα προς ένα τα ονόματα πεσόντων σε μνημεία ανεγερθέντα υπέρ αυτών για διάφορες φάσεις της αναγκαστικά πολεμικής μας Ιστορίας. Ένιωσα ανατριχίλα, σε επανειλημμένες προσκυνηματικές επισκέψεις στον τύμβο της Μακεδονίτισσας όπου είναι θαμμένοι, αδελφωμένοι και αδικαίωτοι εκατοντάδες πεσόντες, υπέρ της Ελευθερίας της Κύπρου, από κάθε χωριό, νησί και πόλη της Ελληνικής επικράτειας.

Γροθιά στο στομάχι αποτέλεσε, αυτές τις μέρες, η μελέτη της σπονδής του ακούραστου πολεμιστή του πυροβόλου και της πέννας Νίκου Ορφανίδη. Επιγράφεται «Νέον εν τη Νήσω Κύπρω Μαρτυρολόγιον» καο αναφέρεται στους μάρτυρες της Αγγλοκρατίας καθώς και της νέας Τουρκοκρατίας, τα 1974.

Μέσα από αυτές τις σελίδες αναδύεται το μέγεθος του βασάνου, ο τεράστιος αριθμός των εν πολλοίς ανωνύμων και αγνώστων Ηρώων και Μαρτύρων, αλλά ουδόλως υστερούντων σε σχέση με τους δικαίως κοσμούντες το Πάνθεον της Ιστορίας, επωνύμως.

Όθεν απαράγραπτον παραμένει το Χρέος «ημών των περιλειπομένων» και δη με τη συμπλήρωση μισού αιώνος από της επανακαταλήψεως της πολύπαθης Νήσου μας υπό των βαρβάρων.

Δρ. Νίκος Ερρ. Ιωάννου