Παραπονιούνται και μουρμουρούν στα κατεχόμενα και στην Άγκυρα επειδή η Κυπριακή Δημοκρατία έχει ξεκινήσει μια μεγάλη προσπάθεια να σπάσει την αλυσίδα του σφετερισμού ελληνοκυπριακών περιουσιών. Και αντιδρούν έντονα για τις συλλήψεις αλλά και για τις επιπτώσεις, που έχουν αυτές οι διαδικασίες στα οικονομικά της αποσχιστικής οντότητας. Αλλά και στο ταμείο των σφετεριστών, των κλεφτών.

Κατηγορούν την ελληνική πλευρά γιατί «μετά από τόσα χρόνια» ξεκίνησε αυτόν τον… πόλεμο. Και εκφράζουν το… παράπονο αυτό επειδή όλα αυτά τα χρόνια συνήθισαν ανενόχλητα να εκμεταλλεύονται τα λάφυρα του πολέμου. Σποραδικές οι αντιδράσεις, μερικές από τις οποίες ήταν και ατομικές.

Μουρμουρητά ακούγονται και στην από εδώ… όχθη, στις ελεύθερες περιοχές. Οι γνωστοί «λογικοί», λεγόμενοι ρεαλιστές,  εκφράζουν απορία «τι θυμήθηκε η κυβέρνηση και άνοιξε αυτό το θέμα;». Δεν τολμούν, βέβαια, να αναπτύξουν το γνωστό αφήγημα ότι θα χαλάσει το κλίμα (;) ή πως αυτές οι ενέργειες, τις οποίες οι απέναντι εκλαμβάνουν εχθρικές, απομακρύνουν τη λύση. Τα είπε, όμως, τούτα ο «προοδευτικός» και «αριστερός» Τουφάν Ερχουμάν, ηγέτης του Ρεπουμπλικανικού Τουρκικού Κόμματος των κατεχομένων. Ισχυρίσθηκε ότι αυτές οι ενέργειες της Λευκωσίας έχουν ως στόχο να δημιουργήσουν  «ανησυχία» σε αυτό το θέμα. Διατύπωσε την άποψη ότι «αν υπάρχει ειλικρίνεια για λύση του Κυπριακού», πρέπει να μεταφερθούν οι σχέσεις σε ένα καλό σημείο και να γίνουν βήματα και όχι να «δημιουργείται ανησυχία». Τι θέλει δηλαδή ο Ερχουμάν, που γλείφει την Άγκυρα για να τον κάνει εγκάθετο; Να συνεχίσουν να σφετερίζονται ελληνοκυπριακές περιούσιες ανενόχλητα για να μην χαλάσει «το καλό κλίμα». Αυτό ονομάζεται «προοδευτικό» θράσος. Αυτό είναι επαναλαμβανόμενη πρόβα διαπιστευτηρίων στην κατοχική δύναμη πριν από τις επερχόμενες «εκλογές» στα κατεχόμενα.

Οι «απέναντι»  ή κάποιοι από αυτούς, οι προνομιούχοι, είναι αναμενόμενο να αντιδρούν. Το θέμα απασχολεί το κατοχικό καθεστώς, τον Τούρκο «πρέσβη» ( ο νέος είναι και ο ίδιος σφετεριστής), τις διάφορες επαγγελματικές ομάδες, οι οποίες θησαυρίζουν από τις ελληνοκυπριακές περιουσίες. Και είναι σαφές πως αισθάνονται πίεση. Γιατί η πρωτοβουλία της κυβέρνησης διαμορφώνει νέα δεδομένα στο πεδίο αυτό. Ο σφετερισμός εμπεριέχει πλέον μεγαλύτερο ρίσκο. Και μάλιστα δεν είναι μόνο οικονομικό αυτό το ρίσκο, που είναι αυτό η σημαντικότερη ασφαλώς παράμετρος. Αλλά ξεκίνησαν και συλλήψεις σφετεριστών. Τρείς μέχρι στιγμής. Πρώτος ήταν ο  74χρονος επιχειρηματίας από το Ισραήλ, Simon Aykut, ο οποίος θεωρήθηκε και «μεγάλο ψάρι». Ο κύριος αυτός, ο οποίος τελεί υπό κράτηση, παραπονιέται συνεχώς για τις συνθήκες στις Κεντρικές Φυλακές και φωνάζει διά των δικηγόρων του για το «άδικο» της σύλληψής του. Θα ήθελε προφανώς κελί πολυτελείας. Δεν έχει, μάλλον, υπόψη του τις συνθήκες στις ισραηλινές φυλακές. Ειδικά εκεί που κρατούνται Παλαιστίνιοι!

Το θέμα του σφετερισμού ελληνοκυπριακών περιουσιών έπρεπε να αντιμετωπισθεί προ πολλού από την Κυπριακή Δημοκρατία. Δεν αντιμετωπίσθηκε επειδή δεν υπήρχε διάθεση και πολιτική βούληση. Γιατί τα εργαλεία πάντα υπήρχαν και φαίνεται τούτο από τα όσα παρακολουθούμε. Αυτή η διαδικασία θα πρέπει να συνεχισθεί ανεξαρτήτως εάν υπάρχει ή όχι πρωτοβουλία για το Κυπριακό. Παρόλο που είναι το τουρκικό κράτος πίσω από τον σφετερισμό των ελληνοκυπριακών περιουσιών. Η πρωτοβουλία της κυβέρνησης έχει αποτρεπτικό χαρακτήρα καθώς αντιμετωπίζονται, έστω και τώρα, τα τετελεσμένα. Έχει και ουσιαστικό χαρακτήρα καθώς δεν εγκαταλείπονται οι περιουσίες. Εάν εγκαταλειφθούν τότε εξυπηρετείται το τουρκικό αφήγημα.

Το περιουσιακό αποτελούσε διαχρονικά ακανθώδες ζήτημα. Κι αυτό γιατί υπήρξε μια προσπάθεια- και με τη συναίνεση της ελληνοκυπριακής πλευράς- να αναγνωριστούν δικαιώματα στους σφετεριστές, που είχαν βαπτιστεί «σημερινοί χρήστες». Και μέσα στην εφευρετικότητα και τις συστηματικές… ιδεοθύελλες καθορίσθηκαν και ηλικιακοί περιορισμοί με βάση, άκουσον- άκουσον, τον «συναισθηματικό δεσμό» με την περιουσία, τη γη. Το θέμα των περιουσιών δεν είναι ηλικιακό. Είναι ατομικό δικαίωμα, χωρίς εκπτώσεις και περιορισμούς και η διαχείριση του στο πλαίσιο μιας διαδικασίας δεν μπορεί να μην λαμβάνει υπόψη την άποψη των ιδιοκτητών.

Φιλελεύθερος