Η Κίνα εξέδωσε δικαστικές κατευθυντήριες γραμμές που στοχεύουν τους «σκληροπυρηνικούς» υποστηρικτές της ανεξαρτησίας της Ταϊβάν, καλώντας τους να αποκηρύξουν τη στάση τους διαφορετικά θα αντιμετωπίσουν ποινικές κυρώσεις. Οι οδηγίες ανακοινώθηκαν από το Γραφείο Υποθέσεων της Ταϊβάν σε συνεργασία με διάφορες δικαστικές υπηρεσίες και υπηρεσίες ασφαλείας στις 21 Ιουνίου, αυτές οι κατευθυντήριες γραμμές έχουν καταδικαστεί από ειδικούς ως μια μορφή νομικού εκφοβισμού που παραβιάζει τα διεθνή ανθρώπινα δικαιώματα.

Βάσει του νόμου κατά της απόσχισης, του ποινικού δικαίου και του νόμου περί ποινικής δικονομίας της Κίνας, οι κατευθυντήριες γραμμές κατηγοριοποιούν τις δραστηριότητες που προωθούν την ανεξαρτησία της Ταϊβάν ως εγκλήματα που τιμωρούνται σύμφωνα με το κινεζικό δίκαιο. Σύμφωνα με το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (HRW), αυτές οι κατευθυντήριες γραμμές επιτρέπουν δίκες ερήμην και ακόμη και τη θανατική ποινή για την υπεράσπιση της ανεξαρτησίας της Ταϊβάν.

Αυτή η κίνηση είναι μέρος της ευρύτερης στρατηγικής της Κίνας να συνεχίσει επιθετικά τις επεκτατικές πολιτικές της σχετικά με την Ταϊβάν, παρά το γεγονός ότι δεν έχει δικαιοδοσία στην περιοχή. Από την ίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας το 1949, το Πεκίνο δεν κυβέρνησε ποτέ την Ταϊβάν. Ωστόσο, οι απειλές της Κίνας κατά της αυτονομίας της Ταϊβάν και των 23 εκατομμυρίων κατοίκων της έχουν κλιμακωθεί καθώς η κινεζική κυβέρνηση προσπαθεί να καταστείλει τις βασικές ελευθερίες τους.

Ο νόμος κατά της απόσχισης της Κίνας του 2005 εξέδιδε προηγουμένως ασαφείς απειλές κατά των αποσχιστικών δυνάμεων της Ταϊβάν χωρίς να διευκρινίζει τι αποτελούσε τους αποσχιστές. Οι τρέχουσες κατευθυντήριες γραμμές, ωστόσο, είναι πιο σαφείς, χαρακτηρίζοντας όλες τις δραστηριότητες που σχετίζονται με την ανεξαρτησία της Ταϊβάν ως εγκλήματα. Αυτό περιλαμβάνει προσπάθειες για την ίδρυση μιας ανεξάρτητης Ταϊβάν, τη συγκρότηση αυτονομιστικών οργανώσεων, την υπεράσπιση της εισόδου της Ταϊβάν σε διεθνείς οργανισμούς και την απόκλιση από την κινεζική αφήγηση της Ταϊβάν στην εκπαίδευση, τον πολιτισμό, την ιστορία ή τα μέσα ενημέρωσης.

Το HRW αναφέρει ότι αυτές οι κατευθυντήριες γραμμές περιλαμβάνουν ευρέως καθορισμένα αδικήματα, όπως ενέργειες που επιδιώκουν τον διαχωρισμό της Ταϊβάν από την Κίνα και τη συμμετοχή σε αυτονομιστικές οργανώσεις της Ταϊβάν. Επιπλέον, οι κατευθυντήριες γραμμές απειλούν άτομα της Ταϊβάν με δίκες ερήμην, επιτρέποντας ποινικές διαδικασίες χωρίς την παρουσία του κατηγορουμένου και επιβάλλουν αυστηρές ποινές χωρίς διάκριση μεταξύ Ταϊβανέζων και ξένων υπηκόων.

Το HRW τονίζει ότι η Κίνα πραγματοποιεί τις περισσότερες εκτελέσεις παγκοσμίως, αν και ο ακριβής αριθμός παραμένει κρατικό μυστικό. Το HRW αντιτίθεται στη θανατική ποινή σε όλες τις περιστάσεις λόγω της εγγενούς σκληρότητάς της. Σε απάντηση αυτών των κατευθυντήριων γραμμών, η Ταϊβάν αύξησε τα επίπεδα συναγερμού για τους υπηκόους της Ταϊβάν που ταξιδεύουν στην Κίνα, αναφέροντας πρόσφατες περιπτώσεις αυθαίρετων συλλήψεων, κρατήσεων και ανακρίσεων που ενορχηστρώθηκαν από τις κινεζικές αρχές. Η έκθεση του HRW υποδηλώνει επίσης ότι αυτές οι νέες κατευθυντήριες γραμμές είναι πιθανό να εκφοβίσουν περαιτέρω τους περίπου 150.000 πολίτες της Ταϊβάν που ζουν στην Κίνα, οι οποίοι συχνά ασκούν αυτολογοκρισία για να αποφύγουν τη δίωξη.

Το HRW καταδίκασε σθεναρά αυτές τις οδηγίες, δηλώνοντας: «Οι νέες κατευθυντήριες γραμμές του δικαστηρίου είναι η τελευταία προσπάθεια της κινεζικής κυβέρνησης να ελέγξει το δικαίωμα των ανθρώπων στην ελευθερία της έκφρασης πέρα ​​από τα σύνορά της. Όλοι έχουν θεμελιώδη δικαιώματα και ελευθερίες, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που πιστεύουν ή υποστηρίζουν την ανεξαρτησία της Ταϊβάν».

Η επιβολή από την Κίνα ενός δρακόντειου Νόμου Εθνικής Ασφάλειας στο Χονγκ Κονγκ τον Ιούνιο του 2020, μετά από μαζικές διαδηλώσεις υπέρ της δημοκρατίας το 2019, είναι ένα παράλληλο παράδειγμα της καταπιεστικής τακτικής της. Ο νόμος μείωσε τη δικαστική αυτονομία του Χονγκ Κονγκ και διευκόλυνε την τιμωρία διαδηλωτών και ακτιβιστών. Ενώ η Ταϊβάν και το Χονγκ Κονγκ είναι ξεχωριστές περιπτώσεις, και οι δύο ενέργειες αντικατοπτρίζουν την επιθετική νοοτροπία του καθεστώτος Xi, το οποίο υπήρξε ιδιαίτερα διεκδικητικό νομικά, στρατιωτικά και οικονομικά.

Οι ενέργειες της Κίνας στην Ταϊβάν και το Χονγκ Κονγκ απεικονίζουν την ευρύτερη στρατηγική της για να φιμώσει την αντίθεση και να ελέγξει τις αφηγήσεις. Επιβάλλοντας σκληρά νομικά μέτρα και απειλώντας αυστηρές τιμωρίες, η Κίνα στοχεύει να εκφοβίσει και να καταστείλει κάθε μορφή διαφωνίας ή υποστήριξης για την ανεξαρτησία στην Ταϊβάν. Αυτή η κατάφωρη παραβίαση των διεθνών προτύπων ανθρωπίνων δικαιωμάτων απαιτεί μια ενιαία παγκόσμια απάντηση για την προστασία των δικαιωμάτων και των ελευθεριών όσων πλήττονται από τις καταπιεστικές πολιτικές της Κίνας.

Οι ειδικοί σημείωσαν ότι η θητεία της κ. Tsai Ing-wen ως πρόεδρος της Ταϊβάν συνέπεσε με τη θητεία του Xi Jinping, κατά την οποία οι κινεζικές αξιώσεις έγιναν πιο επιθετικές. Ο Σι Τζινπίνγκ επανέλαβε ότι η Κίνα «θα επανενωθεί σίγουρα» με την Ταϊβάν, θέτοντας το 2049 ως ημερομηνία στόχο για «την επίτευξη του κινεζικού ονείρου». Τον Ιανουάριο του 2024, η Ταϊβάν εξέλεξε ως πρόεδρο τον αντιπρόεδρο της κυρίας Τσάι, Γουίλιαμ Λάι, τον οποίο η Κίνα έχει χαρακτηρίσει «αποσχιστή». Στρατιωτικές ασκήσεις πραγματοποιήθηκαν την πρώτη εβδομάδα στην εξουσία του, με το Πεκίνο να τις περιγράφει ως «ισχυρή τιμωρία» για «αποσχιστικές ενέργειες» και να ξεχωρίζει τον κ. Λάι ως τον «χειρότερο από όλους» προέδρους του Δημοκρατικού Προοδευτικού Κόμματος (DPP).

Εκτός από τη στάση της για την Ταϊβάν, η Κίνα έχει εκφράσει επίσης έντονη αντίθεση στη «στρατιωτική συμπαιγνία» μεταξύ των ΗΠΑ και της Ταϊβάν. Ένας Κινέζος αξιωματούχος προέτρεψε πρόσφατα την Ουάσιγκτον να σταματήσει αμέσως κάθε επίσημη αλληλεπίδραση με το νησί, επιβεβαιώνοντας ότι η Ταϊβάν είναι αναφαίρετο μέρος της επικράτειας της Κίνας.

Οι νέες νομικές κατευθυντήριες γραμμές της Κίνας κατά των αυτονομιστών της Ταϊβάν όχι μόνο απειλούν την αυτονομία και τις ελευθερίες των ανθρώπων σε αυτές τις περιοχές αλλά θέτουν επίσης ένα επικίνδυνο προηγούμενο για άλλα έθνη. Η διεθνής κοινότητα πρέπει να σταθεί αλληλέγγυα με την Ταϊβάν, καταδικάζοντας τις επιθετικές πολιτικές της Κίνας και υποστηρίζοντας την προστασία των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων του λαού της Ταϊβάν.