Γράφει ο Κώστας Στούπας

Η Ευρώπη και η Δύση εθελοτυφλούν έναντι της Τουρκίας όπως εθελοτυφλούσαν και έναντι του Χίτλερ, τον οποίο προσπαθούσαν να κατευνάσουν ανεχόμενοι τις βίαιες προσαρτήσεις εδαφών.

Το δόγμα της “Γαλάζιας Πατρίδας” δεν είναι τίποτα άλλο παρά σχέδιο αρπαγής του μισού Αιγαίου και των νησιών του από την Ελλάδα. Πρόσφατα, αποφασίστηκε το δόγμα της “Γαλάζιας Πατρίδας” να διδάσκεται στα τουρκικά σχολεία, στα πλαίσια ενός εκπαιδευτικού προγράμματος με τίτλο “Ο αιώνας της Τουρκίας”.

Στην 9η τάξη σύμφωνα με αυτό πρόγραμμα, “θα τονίζεται η σημασία των χαρακτηριστικών τοποθεσίας της Τουρκίας. Θα συζητούνται χάρτες που σχετίζονται με τη “Γαλάζια Πατρίδα” και την “Πατρίδα των Αιθέρων”.

Στο ίδιο μάθημα αιτιολογείται ο αγώνας της Τουρκίας ενάντια σε αιτήματα που αγνοούν τα νομικά και γεωγραφικά δικαιώματά της στη Θάλασσα των Νησιών (σ.σ. Αιγαίο) και στην Ανατολική Μεσόγειο.

Στη 10η τάξη “θα εξηγούνται οι λόγοι για τους οποίους η Τουρκία δεν είναι συμβαλλόμενο μέρος στη Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας, και τα δικαιώματά της στα διεθνή ύδατα σήμερα και στο μέλλον”.

Στην ουσία τα παιδιά από τη Γ’ Γυμνασίου και μετά θα μαθαίνουν ότι το Αιγαίο δεν λέγεται Αιγαίο, αλλά “Θάλασσα των Νησιών”, ενώ ο χάρτης της “Γαλάζιας Πατρίδας” απεικονίζει την έκταση των κυριαρχικών δικαιωμάτων που ισχυρίζεται η ηγεσία και πλειοψηφία της γείτονος πως διαθέτει. Στην έκταση αυτή περιλαμβάνονται και τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου.

Επί της ουσίας το δόγμα της “Γαλάζιας Πατρίδας” δεν είναι τίποτα λιγότερο από το δόγμα του “Ζωτικού Χώρου” πάνω στο οποίο η ναζιστική Γερμανία βάσισε τις στρατιωτικές εισβολές σε γειτονικές χώρες.

Το δόγμα του “Ζωτικού Χώρου” (Lebensraum) ξεκίνησε τα καλλιεργείται στον γερμανικό πληθυσμό από τη δεκαετία του 1890. Ο “Ζωτικός Χώρος” έγινε γεωπολιτικός στόχος της Αυτοκρατορικής Γερμανίας κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο (1914–1918) ως σχέδιο εδαφικής επέκτασης.

Η πλέον ακραία μορφή αυτού του δόγματος μετά το ’30 υποστηρίχθηκε από το Ναζιστικό Κόμμα και τη Ναζιστική Γερμανία μέχρι το τέλος του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου. Η περίοδος που γεννήθηκε και άνθισε το δόγμα του “Ζωτικού Χώρου” ήταν η εποχή της δημογραφικής και βιομηχανικής άνθισης της Γερμανίας, όπως ακριβώς συμβαίνει τα τελευταία χρόνια και με την Τουρκία.

Η Τουρκία, αμφισβητεί τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα και η Ελλάδα ούσα σε δημογραφική και οικονομική  γήρανση προσπαθεί να ανταπεξέλθει επικαλούμενη το Διεθνές Δίκαιο και προσπαθώντας να εμπλέξει στις υποθέσεις της τις μεγάλες δυνάμεις, εκχωρώντας τους επιρροή. Δεν είναι η πρώτη φορά που κάνει κάτι τέτοιο. Ολόκληρη η υπόθεση της υποστήριξης της Ελληνικής Επανάστασης σε αυτήν τη στρατηγική στηρίχθηκε.

Την περασμένη εβδομάδα κατά την επέτειο της Άλωσης της Κωνσταντινούπολης από τους Οθωμανούς, ο Τούρκος πρόεδρος έκανε μια σχετική ευρεία αναφορά.

“Αν και κάποιοι δεν μπορούν ακόμη να το αποδεχτούν, η Κωνσταντινούπολη είναι τουρκική, η Κωνσταντινούπολη είναι μουσουλμανική και θα παραμείνει έτσι για πάντα” είπε, μιλώντας στην Κ.Ο. του κυβερνώντος κόμματος κατά την 571^η επέτειο.

Ο Τούρκος πρόεδρος έστρεψε τα βέλη του και σε όσους έχουν αντίθετη άποψη για τη Άλωση λέγοντας: “Αυτοί που αποκαλούν την κατάκτηση της Κωνσταντινούπολης κατοχή, που γράφουν στους τοίχους ότι “η καταπίεση άρχισε το 1453, δεν διαφέρουν από τις ορδές των Σταυροφόρων που λεηλατούσαν γυναίκες και πόλεις 250 χρόνια πριν από την κατάκτηση”.

Ο Τούρκος πρόεδρος -όπως και μια σημαντική πλειοψηφία της γείτονος που εμφορείται από την ιδεολογία του ευρασιατισμού και αντιδυτικισμού- αντιλαμβάνεται την ιστορία σαν πάλη μεταξύ του ισλάμ και του χριστιανισμού ή της Ανατολής και της Δύσης.

Κατά την αντίληψη αυτή υπάρχουν περίοδοι που το ισλάμ και η Ανατολή υπερισχύουν και επεκτείνουν τα σύνορα μέχρι την καρδιά της Ευρώπης και περίοδοι που υποχωρούν όπως την περίοδο των σταυροφοριών και την περίοδο διάλυσης και διαμελισμού της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που ξεκίνησε πριν 200 χρόνια με την Ελληνική Επανάσταση.

Το Αιγαίο, η Κύπρος, το Λιβυκό πέλαγος καθώς και οι μουσουλμανικές κοινότητες εντός της Ε.Ε. αποτελούν τα πιόνια στο παιγνίδι της ανάκτησης του “Ζωτικού Χώρου” που επιδιώκει η Τουρκία.

Όσο πιο γρήγορα αφυπνιστούν γεωπολιτικά η Ευρώπη και η Δύση συνολικότερα, τόσο πιο μικρό θα είναι το κόστος της ανάσχεσης των Τουρκικών επιδιώξεων που συνδυάζονται με τις επιδιώξεις των υπόλοιπων αναθεωρητικών δυνάμεων. Ό,τι σχεδιάζει η Τουρκία έναντι της Ελλάδας και των γειτόνων της το υλοποιεί η Ρωσία στην Ουκρανία. Οι παλιές αυτοκρατορίες επιδιώκουν να ανασυσταθούν επεκτείνοντας την κυριαρχία τους στις  πρώην κτήσεις τους.

Το στοίχημα για εμάς εκτός της δικής μας αποτρεπτικής ισχύος είναι να υπάρξει ουσιαστικότερη δυτική συνδρομή σε σύγκριση με αυτή που προσέφεραν Βενετοί και Γενουάτες κατά την περίοδο της Άλωσης. Όπως και το 1453 οι προσευχές δεν αρκούν, ούτε οι ψευδαισθήσεις ιστορικών μεγαλείων του παρελθόντος.

Χρειάζεται ρεαλισμός, τόλμη και απομόνωση των “ψεκασμένων” και των πατριδεμπόρων.

kostas.stoupas@capital.gr

Πηγή: capital.gr