Όταν
η θρησκεία γίνεται παιχνίδι στις πολιτικές επιδιώξεις του τουρκικού
εθνικισμού έχουμε κωμικές καταστάσεις που προσβάλλουν το ισλάμ και τους
πιστούς Πομάκους.

Έγινε πλέον έθιμο στη νηστεία του
μπαϊραμιού να επισκέπτεται ο γιαλαντζί-μουφτής Α. Μέτε, τα διάφορα χωριά
και να οργανώνονται τραπεζώματα τύπου εστιατορίων. Έτσι, πολλοί φτωχοί,
αλλά και …τζαμπατζήδες Πομάκοι, ανυπομονούν να έρθει ο Μέτε, όχι για
τον ίδιο, τον οποίο αγνοούν παντελώς, αλλά για να φάνε τζάμπα…

Μάλιστα, κάποιοι χαβαλετζήδες Πομάκοι, ρωτούν κάθε τόσο μεταξύ τους στο καφενείο «Πότε, ρε, θα έρθει ο ταλιμπανέζος μουφτής, με την κατσαρόλα στο κεφάλι για να φάμε;» (σ.σ. κατσαρόλα, εννοούν το σαρίκι στο κεφάλι).

Κωμικές καταστάσεις εκτυλίσσονται και
στη διάρκεια της προσευχής, όπου έχουμε αλλαγές ψαλτών, πιθανώς γιατί
δεν γνωρίζουν να απαγγείλουν την προσευχή μέχρι το τέλος…σαν να
επρόκειτο για αλλαγές ποδοσφαιριστών στο γήπεδο!

Κορανιομνήμονες, που αντί να
αναφέρονται σε κάποιο θρησκευτικό θέμα, ανέλυαν το εκλογικό αποτέλεσμα
των δήμων και κοινοτήτων μέσα στο τέμενος.

Και ενώ στη μητέρα-γιαγιά Πατρίδα
Τουρκία, έχουν προ πολλού απαγορευτεί ή καταργηθεί καραγκιοζλίδικες
υποδοχές μέσα στα ιερά τεμένη, εδώ στη Θράκη έχουμε πανηγυρτζίδικες
προϋπαντήσεις του προξένου με ανθοδέσμες και βαθιές οθωμανικές
υποκλίσεις.

Όλοι αυτοί, καμία πραγματική σχέση δεν
έχουν με το ισλάμ. Έχουμε δει κανάλια και δημοσιογράφους (μουσουλμάνους
πάντα), οι οποίοι σε περίοδο ιερού ραμαζανιού βρωμοκοπούσαν αλκοόλ από
απόσταση 30 μέτρων.

Τα δεκάδες προξενικά σκυλάκια που
εμφανίζονται στις περιόδους του ραμαζανιού στα Πομακοχώρια, πριν
κατεβούν από τα αμάξια τους για να πάνε μέσα στο τζαμί, μασούν
προκλητικά τσίχλες και καπνίζουν (στη νηστεία απαγορεύεται τσίχλα και
κάπνισμα), αλλά μόλις μπουν στο τζαμί υποκρίνονται τους καλούς
μουσουλμάνους…

Οι …επίσημοι Τούρκοι προσκεκλημένοι, με
τα τουρκικής αισθητικής μουστάκια τους, μας αντιμετωπίζουν σαν
ιθαγενείς αφού συλλαμβάνονται συχνά να κάνουν «καμάκι» σε νεαρές
πομακοπούλες, σαν να βρίσκονται στο χαρέμι του Σουλεϊμάν…

Μια και μας αγαπάει τόσο πολύ αυτή η
χώρα, γιατί δεν λύνει το πρόβλημα της ανεργίας των Πομάκων; Με
ψευτο-προσευχές ορχήστρες, πάρτυ, γιορτές και τας- κεμπάπ δεν λύνονται
τα προβλήματά μας…

(τεύχος 62, Αύγουστος – Σεπτέμβριος 2012)
http://zagalisa.gr/