Από τη στιγμή που οι πρώτοι λιποτάκτες του συριακού στρατού πήραν τα
όπλα ενάντια στο καθεστώς Assad, οι επαναστάτες ανάγει τη μάχη τους ως
την προέκταση των δημοκρατικών διαδηλώσεων που ξεπηδούσαν σε όλη τη
χώρα. Καθώς, όμως, στην επανάσταση συμμετέχουν και ξένοι πολεμιστές,
θρησκευτικά υποκινούμενοι, τα πράγματα έχουν πλέον αλλάξει.

Ξεφεύγοντας από τις δυτικές θεωρίες, ότι μια Συρία χωρίς
τον Assad, θα αποτελεί μια “ελεύθερη Συρία”, οι Ισλαμιστές επαναστάτες
απαιτούν τώρα τη δημιουργία ενός ισλαμικού κράτους, με σκληρή εφαρμογή
της Σαρία και με Σουνίτες ιεράρχες σε πολιτικές θέσεις υψηλής ισχύος.

Όπως όλα δείχνουν, η δημοκρατία, πόσο μάλλον ένα κοσμικό κράτος που σέβεται τις θρησκευτικές μειονότητες, δεν αποτελεί επιλογή.

Βέβαια,
κάτι τέτοιο δεν θα έπρεπε να μας προκαλεί έκπληξη. Έτσι κι αλλιώς, η
επανάσταση έχει αλλάξει δραματικά από την ημέρα που ξεκίνησε. Πρόκειται
πλέον για έναν θρησκευτικό εμφύλιο πόλεμο και παρά τις αμερικανικές
προσπάθειες να απομονωθούν εξτρεμιστικές ομάδες, φαίνεται πως οι
πολεμιστές έχουν περισσότερα κοινά με ομάδες που υποστηρίζονται από την
al-Qaeda παρά με τις δυτικές χώρες.

Πρόκειται για μια μακρόχρονη
ανησυχία, καθώς πολλοί από αυτούς τους πολεμιστές δεσμεύονται να
συνεχίσουν τη μάχη μέχρι να πετύχουν το σκοπό τους. Όπως και στην Λιβύη,
ο ήδη υπάρχον εμφύλιος πόλεμος, μπορεί να αποτελέσει εφαλτήριο για ένα
νέο εμφύλιο πόλεμο, σε μία ατέρμονη διαμάχη.

Ομάδα Ειδήσεων e-afipnisi