Γράφει ο Σάββας Ιακωβίδης, Σημερινή

O ισχυρότερος δεσμός της Τουρκίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση, τώρα, είναι η δυνατότητα της πρώτης να παράγει όπλα που η Ένωση έχει άμεση ανάγκη. Η Τουρκία έχει τον δεύτερο ισχυρότερο στρατό του ΝΑΤΟ μετά τις ΗΠΑ. Πρόσφατα, η εισβολική, κατοχική της Κύπρου, χώρα, αναδείχτηκε, ξανά, σε πληρεξούσιο… ειρηνοποιό των ΗΠΑ και της ΕΕ, στο Ουκρανικό και στη Μέση Ανατολή. Έστω και καθυστερημένα, η ΕΕ αποφάσισε να επανεξοπλιστεί διά τον φόβον πιθανής εισβολής από τη ρωσική άρκτο. Τον περασμένο Μάρτιο, η Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, πρότεινε ένα σχέδιο για επανεξοπλισμό της Ευρώπης.

Τα κράτη μέλη θα μπορούν ν’ αξιοποιήσουν έως και 800 δισεκατομμύρια ευρώ για τη χρηματοδότηση μαζικής αύξησης των αμυντικών δαπανών, αφότου η Ουάσιγκτον ανέστειλε κάθε στρατιωτική βοήθεια προς την Ουκρανία, ασκώντας πίεση στην ΕΕ να αυξήσει τη δική της βοήθεια. «Βρισκόμαστε σε μια εποχή επανεξοπλισμού και η Ευρώπη είναι έτοιμη να αυξήσει μαζικά τις αμυντικές της δαπάνες, τόσο για ν’ ανταποκριθεί στη βραχυπρόθεσμη ανάγκη να δράσει και να στηρίξει την Ουκρανία, αλλά και για ν’ αντιμετωπίσει τη μακροπρόθεσμη ανάγκη ν’ αναλάβει μεγαλύτερη ευθύνη για τη δική μας ευρωπαϊκή ασφάλεια», δήλωσε η Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (4/3/2025).

Μετά τις δηλώσεις της Φον ντερ Λάιεν, οι εξελίξεις ήταν καταιγιστικές. Λίγες μέρες αργότερα (12/3/2025), ο Πρωθυπουργός της Πολωνίας, Τουσκ, πήγε στην Άγκυρα για να συζητήσει συμμετοχή της Τουρκίας στην ευρωπαϊκή άμυνα και ασφάλεια. Ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών, Φιντάν, εξήγησε κυνικά πώς η Τουρκία εννοεί αυτήν τη συμμετοχή. Σε συνέντευξή του, είπε: «Καθώς εξελίσσονται πιο ρεαλιστικά γεγονότα, θα προχωρήσουμε σε μια διαδικασία διαπραγμάτευσης. Αν, λοιπόν, προσφέρουμε κάτι, σίγουρα θα ζητήσουμε κάτι σε αντάλλαγμα». Αυτό το αντάλλαγμα δεν θα είναι μόνο επιδοτήσεις αλλά κυρίως απαιτήσεις στο Αιγαίο, στην Κύπρο και, φυσικά, για την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ.

Ο Φιντάν είπε ότι η ένταξη «εξακολουθεί ν’ αποτελεί στρατηγική προτεραιότητα για εμάς και η προοπτική μας για την ένταξη στην ΕΕ δεν έχει αλλάξει. Στο νέο μεταβαλλόμενο σύστημα ασφαλείας, μπορώ να πω ότι αναμένονται γνήσιες συζητήσεις και καλοπροαίρετες πρωτοβουλίες για το πώς θα προχωρήσουν οι σχέσεις Τουρκίας-Ευρωπαϊκής Ένωσης ή οι σχέσεις Τουρκίας-ευρωπαϊκών χωρών. Αν, λοιπόν, προσφέρουμε κάτι, σίγουρα θα ζητήσουμε κάτι σε αντάλλαγμα». Την περ. Τρίτη (27/5/2025), το Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων της ΕΕ ενέκρινε το νέο χρηματοδοτικό «εργαλείο» δανειοδότησης «SAFE», ανοίγοντας παράθυρο για τη συμμετοχή, υπό όρους, και τρίτων χωρών, περιλαμβανομένης της Τουρκίας.

Μέσω του «SAFE», η ΕΕ προγραμματίζεται να διαθέσει έως και €150 δισεκατομμύρια, τα οποία θα εκταμιευθούν στα ενδιαφερόμενα κράτη-μέλη. Ο εκπρόσωπος της Επιτροπής αρμόδιος για θέματα άμυνας δήλωσε: «Λάβαμε ήδη σοβαρά υπόψη τις ανησυχίες που εγείρουν κάποια κράτη-μέλη (εννοεί την Ελλάδα και την Κύπρο), όταν προτείναμε το SAFE. Το Άρθρο 16 είναι σαφές. Η συμμετοχή μιας τρίτης χώρας μπορεί ν’ αποκλειστεί, αν η εν λόγω τρίτη χώρα θέτει άμεση απειλή στην άμυνα ή την ασφάλεια ενός κράτους-μέλους της ΕΕ ή σε ολόκληρη την ΕΕ». Η Τουρκία εδώ και δεκαετίες απειλεί την Ελλάδα και την Κύπρο. Απειλεί την άμυνα και την ασφάλειά τους με επιθετικές ενέργειες και μη συγκαλυπτόμενες κατακτητικές προθέσεις.

Όταν η Ελλάδα κύρωσε τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας (Ν. 2321/1995), δήλωσε ρητά ότι επιφυλάσσεται ν’ ασκήσει σε οιοδήποτε χρόνο το δικαίωμά της να επεκτείνει την αιγιαλίτιδα ζώνη της μέχρι τα 12 ν.μ. Ως αντίδραση, η τουρκική Βουλή εξουσιοδότησε με ψήφισμά της (8/6/1995) την τουρκική κυβέρνηση, εν λευκώ και στο διηνεκές, να κηρύξει πόλεμο (casus belli) στην Ελλάδα σε περίπτωση που η τελευταία επεκτείνει την αιγιαλίτιδα ζώνη της πέραν των 6 ν.μ. Έκτοτε, η Τουρκία διατηρεί απέναντι στα μικρασιατικά παράλια ετοιμοπόλεμη τη στρατιά του Αιγαίου. Εφηύρε το λεγόμενο «Δόγμα της Γαλάζιας Πατρίδας», διά του οποίου διεκδικεί το μισό Αιγαίο και την ΑΟΖ Ελλάδος και Κύπρου. Συνομολόγησε το παράνομο τουρκολιβυκό μνημόνιο, εμποδίζει την ηλεκτρική διασύνδεση Κύπρου-Κρήτης, συνεχίζει την κατοχή του 37% της Κυπριακής Δημοκρατίας, κράτους-μέλους της ΕΕ, και δεν την αναγνωρίζει. Διεκδικεί ρόλο ρυθμιστή και νταή στην περιοχή της Αν. Μεσογείου.

Σε συνέντευξη στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ Ελλάδος (23/5/2025), ο Πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης έθεσε θέμα άρσης του casus belli από την Τουρκία: «Eίναι σαφές ότι αν η Τουρκία επιθυμεί να μπει στα χρηματοδοτικά εργαλεία της ευρωπαϊκής άμυνας, θα πρέπει να ληφθούν υπόψη και οι δικαιολογημένοι προβληματισμοί και της Ελλάδας και της Κύπρου. Είναι 30 χρόνια από τότε που η Τουρκική Εθνοσυνέλευση ψήφισε το περιβόητο casus belli. Νομίζω ότι, 30 χρόνια μετά, έχει έρθει η ώρα να ζητήσουμε ευθέως από τους Τούρκους φίλους μας να το βγάλουν από το τραπέζι». Η οργίλη αντίδραση των Τούρκων ήταν αναμενόμενη, αλλά… Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, παρακάμπτοντας αρχές και νόμους της ΕΕ, άνοιξε διάπλατα το παράθυρο στην κατοχική Τουρκία να ενταχθεί στην ευρωπαϊκή άμυνα.

Ακόμα μια φορά, οι εταίροι μας επιδίδονται φαρισαϊκά στην πολιτική των δύο μέτρων και των δύο σταθμών. Παρά τις αντιδράσεις και τις θέσεις της Αθήνας και της Λευκωσίας, ώστε να υπάρχει ομοφωνία στη λήψη αποφάσεων για τρίτα κράτη, που θα εμπλακούν στην ευρωπαϊκή άμυνα, η Τουρκία ήδη εισέβαλε αποφασιστικά αφού με εξαγορές ιταλικών αμυντικών εταιρειών, και συμφωνίες που υπέγραψε με την Ιταλία, απέκτησε πρόσβαση. Είναι εξωφρενικά αισχρό και ενδεικτικό της υποκρισίας εταίρων μας, της κατάρρευσης των αρχών τής ΕΕ και της παταγώδους αποτυχίας του ελληνικού-κυπριακού κατευνασμού και των «ήρεμων νερών»:

Η Τουρκία, η οποία απειλεί την Ελλάδα και την Κύπρο, κατέχει και εποικίζει ευρωπαϊκό έδαφος, διατηρεί το casus belli, δεν αποκρύβει τα κατακτητικά σχέδιά της στη Δυτ. Θράκη, στο Αιγαίο και στην Κύπρο, είναι τώρα ομοτράπεζος στην άμυνα και στην ασφάλεια της Ευρώπης! Αθήνα και Λευκωσία, να το καταλάβουν: Η Τουρκία θα γίνει τόσο απαραίτητη για την άμυνα της Ευρώπης, ώστε κάποια στιγμή θα απαιτήσει και θα ενταχθεί στην ΕΕ. Ας αρχίσουν, έστω και τώρα, να προετοιμάζουν την αντίδρασή τους. Όχι μόνο με το Δίκαιο, αλλά και διά της ισχύος!

Το τέλος του πολέμου στην Ουκρανία γίνεται ολοένα και πιο μακρινό, παρά τις συνεχιζόμενες διαπραγματεύσεις στην Κωνσταντινούπολη.

Ήδη, ο Βλαντιμίρ Πούτιν υπέγραψε νέο διάταγμα που επιτρέπει στη ρωσική κυβέρνηση να ανακαλέσει τα δικαιώματα των μετόχων των αμυντικών εταιρειών εάν δεν εκπληρώσουν την κρατική αμυντική εντολή κατά τη διάρκεια στρατιωτικού νόμου. «Το διάταγμα εξουσιοδοτεί το ρωσικό Υπουργείο Βιομηχανίας και Εμπορίου να διορίσει έναν φορέα διαχείρισης σε πολλές επιχειρήσεις , που θα επιβλέπει την εκπλήρωση των συμβατικών υποχρεώσεων προς τη ρωσική κυβέρνηση», αναφέρουν ειδικοί του Ινστιτούτου Μελέτης Πολέμου (ISW).

Ο νέος κανονισμός ισχύει για τις ρωσικές εταιρείες πολιτικής αεροπορίας και ναυπηγικής, επιχειρήσεις στρατιωτικής ανάπτυξης και παραγωγής, καθώς και για κρατικούς υπεργολάβους.

«Ο Πούτιν πιθανότατα δημιουργεί νομικές προϋποθέσεις που θα επιτρέψουν στη ρωσική κυβέρνηση να κατάσχει τμήματα της ρωσικής οικονομίας σε περίπτωση που το Κρεμλίνο επιβάλει στρατιωτικό νόμο για να προετοιμάσει πλήρως τη χώρα για κατάσταση πολέμου», εκτιμούν οι ειδικοί του ISW και προσθέτουν: «Ο Πούτιν προετοιμάζει την οικονομία και την κοινωνία στη Ρωσία για έναν παρατεταμένο πόλεμο.»

Σε κάθε περίπτωση, η ρωσική οικονομία είναι ήδη σε μεγάλο βαθμό προσανατολισμένη στον πόλεμο και έχει υποστεί σοβαρά πλήγματα και λόγω των δυτικών κυρώσεων.

Στρατιωτικοποίηση της οικονομίας

Η αναλύτρια Ελίνα Ριμπάκοβα υποστηρίζει ότι ο φόβος του Πούτιν για οικονομική κατάρρευση θα μπορούσε να οδηγήσει το Κρεμλίνο σε σημαντική αύξηση της στρατιωτικοποίησης της οικονομίας.

H πολεμική οικονομία που επιβλήθηκε μετά την εισβολή στην Ουκρανία το 2022 αποτελεί πλέον μια παγιωμένη πραγματικότητα, αλλά πάνω από την μελλοντική ανάπτυξη της χώρας, διαγράφεται η σκιά του πληθωρισμού και του διλήμματος σχετικά με την τιμή του πετρελαίου .

Τα έσοδα από τις εξαγωγές ρωσικού πετρελαίου μειώθηκαν κατά 14% σε ετήσια βάση το πρώτο τρίμηνο του 2025, λόγω τόσο των χαμηλότερων τιμών όσο και των χαμηλότερων εξαγωγών», εκτιμά σε έκθεσή της η Κεντρική Τράπεζα της Φινλανδίας. Προσθέτει επίσης ότι συνολικά «η αξία των ρωσικών εξαγωγών αγαθών και υπηρεσιών συρρικνώθηκε κατά 4% σε ετήσια βάση μεταξύ Ιανουαρίου και Μαρτίου».

Η στρατιωτική ώθηση στις δημόσιες δαπάνες, η βιομηχανική μετατροπή προς την στρατιωτική παραγωγή, η ώθηση για επενδύσεις στα προάστια έχουν δημιουργήσει ένα ενδιαφέρον αποτέλεσμα μεταξύ 2022 και 2024 : οι μισθοί αυξήθηκαν περισσότερο από τον πληθωρισμό χάρη στη συνδυασμένη επίδραση των δαπανών της κυβέρνησης στην εγγενώς επεκτατική πολεμική οικονομία και της νομισματικής αυστηρότητας της Κεντρικής Τράπεζας.

Τα στοιχεία του 2024 έδειξαν ότι η ρωσική οικονομία αναπτύχθηκε κατά περισσότερο από 4% και όπως γράφουν οι Financial Times, σύμφωνα με τη δεξαμενή σκέψης Levada, «το ποσοστό των Ρώσων που έχουν θετική άποψη για τα οικονομικά τους έχει ξεπεράσει αυτό που έχει αρνητική άποψη». Tα πραγματικά εισοδήματα αρχικά κατέρρευσαν μετά την εισβολή, αλλά ανέκαμψαν στα τέλη του 2022 και «άρχισαν να αυξάνονται με ρυθμούς που δεν έχουν παρατηρηθεί εδώ και περισσότερο από μια δεκαετία», σύμφωνα με στοιχεία της Rosstat». Ακόμα και ο σωρευτικός πληθωρισμός περίπου 30% σε διάστημα τριών ετών δεν κατάφερε να διαβρώσει την άνοδο της αγοραστικής δύναμης.

Φθίνουσα ανάπτυξη

Σήμερα, ωστόσο, η σκιά της φθίνουσας ανάπτυξης πλανάται πάνω από τη Ρωσία. Η Μόσχα αναμένει ότι το ΑΕΠ θα αυξηθεί και το 2025, αλλά με μειωμένο ρυθμό στο +2%, ενώ το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο μειώνει αυτήν την πρόβλεψη σε +1,5% φέτος και +0,9% το 2026.

Δύο παράγοντες επηρεάζουν αυτή την πτώση των προβλέψεων: Αφενός, η πτώση των τιμών του πετρελαίου -στην οποία έχει συμβάλει η ίδια η Μόσχα ανοίγοντας την αγορά σε αυξημένη παραγωγή εντός του ΟΠΕΚ+.

Από την άλλη πλευρά, η πολεμική οικονομία έχει οδηγήσει σε αύξηση του αριθμού των θέσεων εργασίας και η Ρωσία ουσιαστικά πλησιάζει την πλήρη απασχόληση, με ποσοστό ανεργίας 2,5%. Αυτό μειώνει τα περιθώρια για μια επέκταση της παραγωγής και με το επιτόκιο της Κεντρικής Τράπεζας στο 21%, χωρίς νέες κολοσσιαίες ενέσεις δημόσιου χρήματος, θα είναι δύσκολο για τις εταιρείες να δανειστούν για να χρηματοδοτήσουν κεφαλαιουχικές επενδύσεις.

«Ο πόλεμος ήταν αναμφισβήτητα ένας κινητήριος παράγοντας για τις ρωσικές επενδύσεις και την οικονομική ανάπτυξη, αλλά όπως κάθε έκτακτη περίσταση, η ενίσχυση της ανάπτυξης που δημιουργεί δεν μπορεί να είναι μόνιμη. Τώρα, με τα αλλαγμένα δομικά χαρακτηριστικά, η κατάσταση έχει φτάσει σε ένα όριο», εκτιμούν παράγοντες της αγοράς.

Προβλήματα και στον στρατό

Οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις επίσης, εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τη δυτική τεχνολογία ημιαγωγών – και ως εκ τούτου πλήττονται ιδιαίτερα σκληρά από τις δυτικές κυρώσεις. Σύμφωνα με εσωτερικά έγγραφα της ρωσικής εταιρείας όπλων NPO VS, που εδρεύει στο Καζάν τα οποία αναλύθηκαν από την «Bild am Sonntag», ο ρωσικός στρατός ανησυχεί για την εξάρτησή του από δυτικούς κατασκευαστές μικροτσιπ όπως η Intel, η AMD και η Nvidia.

Η NPO VS θεωρείται κεντρικής σημασίας για τον εξοπλισμό των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων. Οι ειδικοί ανησυχούν για αυτή την εξάρτηση της Ρωσίας. Τα ρωσικά τσιπ των εμπορικών σημάτων Elbrus και Baikal δεν αποτελούν επίσης εναλλακτική λύση σε σχέση με τους ημιαγωγούς από τις ΗΠΑ , έγραψε ένας Ρώσος αξιωματούχος στην αμυντική βιομηχανία, σε ένα απόρρητο, τετρασέλιδο σημείωμα, τον Μάρτιο του 2022. «Τα ρωσικά τσιπ είναι κατώτερα από τον ανταγωνισμό όσον αφορά την αποτελεσματικότητα και την ενεργειακή απόδοση και είναι επίσης σημαντικά πιο ακριβά». Το χάσμα είναι σημαντικό, καθώς η χώρα του υστερεί σε σχέση με τον ανταγωνισμό κατά τουλάχιστον δέκα χρόνια..

Λόγω των κυρώσεων των ΗΠΑ και της ΕΕ, η Ρωσία δεν μπορεί να αγοράσει ημιαγωγούς απευθείας, αλλά αποκτά τα τσιπ έμμεσα ή από την Κίνα.

Ο ρόλος της Κίνας

Η ΕΕ θεωρεί  μάλιστα την Κίνα ως βασικό παράγοντα στην παράκαμψη των δυτικών κυρώσεων κατά της Ρωσίας. Σύμφωνα με εμπιστευτική έκθεση του γερμανικού Υπουργείου Εξωτερικών, η οποία δημοσιεύτηκε στη Suddeutsche Zeitung, περίπου το 80% των παρακάμψεων των κυρώσεων ,οφείλεται σε κινεζικές ενέργειες. Η έκθεση βασίζεται σε δηλώσεις του Επιτρόπου Κυρώσεων της ΕΕ, Ντέιβιντ Ο’ Σάλιβαν, ο οποίος εξήγησε την κατάσταση στις Βρυξέλλες, στις αρχές Μαΐου. Η Κίνα απορρίπτει πάντως τους ισχυρισμούς περί παράκαμψης των κυρώσεων. Το κινεζικό Υπουργείο Εξωτερικών χαρακτήρισε τους ισχυρισμούς ως «αβάσιμους» και «πολιτικά υποκινούμενους».

Ο Ο’ Σάλιβαν τόνισε ότι ενώ οι κυρώσεις ασκούν πίεση στη ρωσική οικονομία, εξακολουθούν να υπάρχουν σημαντικές δυσκολίες στην εφαρμογή τους.

Εκτός από την Κίνα, το Καζακστάν, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και η Τουρκία, κατονομάστηκαν ως κρίσιμες χώρες μέσω των οποίων η Ρωσία λέγεται ότι παρακάμπτει τις κυρώσεις.

Η ΕΕ βλέπει πάντως και ένα ιδιαίτερο πρόβλημα στον ρόλο των Ευρωπαϊκών εταιρειών, οι οποίες λέγεται ότι εμπλέκονται στην παράκαμψη των κυρώσεων. Αυτό υπονομεύει τη διαπραγματευτική θέση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής με τρίτες χώρες με τις οποίες συζητούνται περαιτέρω περιοριστικά μέτρα.

Φανταστείτε τη σκηνή, σαν να βγαίνει από ταινία πολεμικού θρίλερ. Είναι ξημερώματα της 1ης Ιουνίου 2025, και ο ουρανός πάνω από το ρωσικό έδαφος γεμίζει με έναν αόρατο στρατό. Δεκάδες ουκρανικά drones, μικρά, αθόρυβα, σχεδόν φαντάσματα μέσα στη νύχτα, πετούν σε χαμηλό ύψος για να αποφύγουν τα ραντάρ.

Γράφει ο Ραφαήλ Καλυβιώτης

Ο στόχος τους; Τέσσερις από τις πιο κρίσιμες αεροπορικές βάσεις της Ρωσίας: Μπελάγια στη νότια Ρωσία, Ντιάγκoυίλεβο οντά στη Μόσχα, Ολένια και Ιβάνοβο. Η επιχείρηση, με την κωδική ονομασία «Παβουτίνα» (Ιστός), δεν ήταν μια τυχαία επίθεση. Ήταν ένα χτύπημα ακριβείας, σχεδιασμένο να πλήξει τη ρωσική αεροπορική ισχύ και να στείλει ένα ηχηρό μήνυμα: η Ουκρανία μπορεί να πολεμήσει όπου θέλει, όποτε θέλει.

Υπό την καθοδήγηση του επικεφαλής της ουκρανικής υπηρεσίας ασφαλείας SBU, Βασίλ Μαλιούκ, η Ουκρανία κατέστρεψε -σύμφωνα με τις ανακοινώσεις αλλά με περισσότερες πιθανότητες ύπαρξης Δυτικής προπαγάνδας- 41 στρατηγικά βομβαρδιστικά—τα Tu-95, γνωστά ως «Αρκούδες», και τα Tu-22M3, τα «Backfires». Αυτά τα αεροσκάφη δεν είναι απλά όπλα· είναι η ραχοκοκαλιά της ρωσικής ικανότητας να εξαπολύει επιθέσεις μεγάλου βεληνεκούς, πλήττοντας στόχους από την Ουκρανία μέχρι τη Συρία. Η καταστροφή τους αντιστοιχεί στο 20% του στόλου μακράς εμβέλειας της Ρωσίας, σύμφωνα με εκτιμήσεις του Ινστιτούτου Μελέτης Πολέμου (ISW). Οι ζημιές υπολογίζονται -εάν ευσταθούν οι ισχυρισμοί- σε 2 δισεκατομμύρια δολάρια, χωρίς να υπολογίζονται οι υποδομές, τα καύσιμα, και τα πυρομαχικά που καταστράφηκαν στις εκρήξεις. Αλλά η πραγματική ζημιά ήταν ψυχολογική: η Μόσχα, που θεωρούσε τις βάσεις της απόρθητες, ξύπνησε σε έναν εφιάλτη.

Ωστόσο, η Μόσχα δεν έχει επιβεβαιώσει το μέγεθος των απωλειών, περιοριζόμενη σε αναφορές για περιορισμένες ζημιές σε δύο αεροδρόμια. Η έλλειψη επίσημων δηλώσεων από τη Ρωσία, που σπάνια παραδέχεται τέτοιες καταστροφές, εγείρει ερωτήματα για την ακρίβεια των ουκρανικών ισχυρισμών.

Πώς Εκτελέστηκε η Επιχείρηση;

Η «Παβουτίνα» δεν ήταν αποτέλεσμα τύχης. Ξεκίνησε μήνες πριν, τον Ιανουάριο του 2025, όταν η SBU συνέλεξε πληροφορίες για τη διάταξη των ρωσικών βομβαρδιστικών. Οι Ουκρανοί, με τη βοήθεια δυτικών δορυφόρων και κατασκόπων, εντόπισαν τα αδύνατα σημεία των βάσεων: ανεπαρκή αεράμυνα, περιορισμένη νυχτερινή φύλαξη, και κενά στα ραντάρ. Ο Μαλιούκ, , συντόνισε μια ομάδα από μηχανικούς, χειριστές drones, και στρατιωτικούς αναλυτές για να σχεδιάσουν την επίθεση.

Τα drones που χρησιμοποιήθηκαν ήταν μια τεχνολογική επανάσταση. Κατασκευασμένα σε μυστικά εργοστάσια κοντά στο Λβιβ και το Ντνίπρο, συνδυάζουν δυτική τεχνολογία. Με εμβέλεια 1.500 χιλιομέτρων, προηγμένα συστήματα GPS, και τεχνητή νοημοσύνη για αυτόνομη πλοήγηση, μπορούσαν να χτυπήσουν στόχους με ακρίβεια χιλιοστού. Κάποια εξοπλίστηκαν με εκρηκτικά υψηλής ισχύος, ενώ άλλα μετέφεραν ηλεκτρονικά συστήματα για να παρεμβαίνουν στα ρωσικά ραντάρ. Η εκτέλεση ήταν καλή: τα drones ξεκίνησαν από διαφορετικά σημεία και ακολούθησαν διαδρομές που απέφευγαν τις βαριά φυλασσόμενες ζώνες, εκμεταλλευόμενα τα «τυφλά σημεία» της ρωσικής αεράμυνας.

Όταν έφτασαν στους στόχους, η καταστροφή ήταν άμεση. Στην Ολένια, οι εκρήξεις κατέστρεψαν 12 Tu-95 (σύμφωνα με τις δυτικές πηγές), αφήνοντας τη βάση γεμάτη συντρίμμια. Στη Ντιάγκιλεφ, ένα drone χτύπησε έναν πύργο ελέγχου, παραλύοντας τις επιχειρήσεις. Η Μπελάγια υπέστη τις μεγαλύτερες απώλειες, με 15 βομβαρδιστικά να καταστρέφονται σε λιγότερο από 10 λεπτά. Η Ιβάνοβο, αν και μικρότερη, έγινε σύμβολο της ευαλωτότητας της Ρωσίας.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ NEWSFIRE.GR