Μια από τις σημαντικότερες γεωπολιτικές συνέπειες της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, θεωρείται η απόφαση της Σουηδίας και της Φινλανδίας να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ. Η ενσωμάτωση των δύο χωρών προσκρούει στις αντιρρήσεις που προβάλλει η Ουγγαρία και κυρίως η Τουρκία. Οι αντιστάσεις της πρώτης μεν έχουν καμφθεί και σύμφωνα με πληροφορίες μέσα στον επόμενο χρόνο θα δώσει πράσινο φως. Κανένας όμως δεν ξέρει τι γίνεται με τη δεύτερη, αφού ο Ταγίπ Ερντογάν έστησε, όπως συνηθίζει, ένα ανατολίτικο παζάρι, εκβιάζοντας τόσο την Στοκχόλμη και το Ελσίνκι όσο και την Ουάσινγκτον. 

Οι πάντες μέσα στο ΝΑΤΟ είναι εκνευρισμένοι με την Άγκυρα, όπως συχνά διατείνονται. Την καταγγέλλουν πως δεν είναι ένας σωστός εταίρος και πως για άλλη μια φορά σπεύδει να εκμεταλλευτεί τις καταστάσεις για να προωθήσει τα συμφέροντά της, αντί να δει το γενικό καλό. Παρόλα αυτά, η Τουρκία μπορεί να απομονώνεται, αλλά την ίδια στιγμή δεν τιμωρείται. Η δυσαρέσκεια παραμένει σε λεκτικό επίπεδο, αν και με τα τερτίπια της στερεί από τη Συμμαχία τη δυνατότητα να επεκταθεί και να φτάσει ακόμη πιο κοντά στα ρωσικά σύνορα. 

Ήδη αναζητούνται άλλες λύσεις. Όπως έγινε γνωστό, οι ΗΠΑ ενδεχομένως να επιδιώξουν να κλείσουν αμυντικές συμφωνίες με τις δύο σκανδιναβικές χώρες, αν τελικά δεν γίνουν μέλη του ΝΑΤΟ. Ωστόσο, μια αμυντική συμφωνία δεν έχει την ίδια βαρύτητα με την πλήρη ένταξη και το κυριότερο με αυτό τον τρόπο δεν ενεργοποιείται το περίφημο άρθρο 5, το οποίο ξεκαθαρίζει ότι η επίθεση σε μια χώρα της Συμμαχίας θεωρείται επίθεση σε όλα τα κράτη–μέλη και άρα πρέπει να υπάρξει και η ανάλογη αντίδραση. 

Σουηδία και Φινλανδία, πάντως, έχουν αρχίσει να χάνουν την υπομονή τους και τόνισαν πως δεν πρόκειται να κάνουν άλλα χατίρια στον Τούρκο σουλτάνο. Θα περιμένουν μέχρι τις προεδρικές εκλογές μπας και αλλάξει κάτι; Πρόκειται για μια παρακινδυνευμένη επιλογή, γιατί είναι εξαιρετικά απίθανο ο Ταγίπ Ερντογάν να φύγει από την εξουσία. 

Η μόνη λύση είναι επιτέλους οι ΗΠΑ, αλλά και το ΝΑΤΟ να βάλουν τον νταή στη θέση του. Να σταματήσουν να ικανοποιούν τις τουρκικές απαιτήσεις και να υποκύπτουν στις ορέξεις της Άγκυρας. Αν δεν σταματήσουν οι τουρκικοί εκβιασμοί είναι πολύ πιθανόν πως ο Βλαντιμίρ Πούτιν θα τρίβει τα χέρια του με ικανοποίηση και θα χαμογελά πονηρά, ξέροντας πως για άλλη μια φορά χάρη στην Τουρκία πέτυχε αυτό που ήθελε.

Φιλελεύθερος