Το επεκτατικό δόγμα της γαλάζιας πατρίδας αγνοεί το δίκαιο της θάλασσας και το διεθνές δίκαιο

  Χρίστος Κυριάκου   

Με την ανοχή της διεθνούς κοινότητας, η Τουρκία τα τελευταία χρόνια επαναχαράσσει σταδιακά αλλά σταθερά τα σύνορα της περιοχής αγνοώντας παντελώς το διεθνές και το εθιμικό δίκαιο. Πέραν από την κατοχή της Κύπρου, και την εισβολή στην Κυπριακή ΑΟΖ, κατέχει σήμερα εδάφη της βόρειας Συρίας, έχει βοηθήσει το Αζερμπαϊτζάν να επανακτήσει το Ναγκόρνο Καραμπάχ, έχει επέμβει στον Λιβυκό εμφύλιο και διαθέτει προκεχωρημένες βάσεις στο βόρειο Ιράκ. Λίαν προσφάτως έχει βάλει στον γύψο και το Κυπριακό με παράλογες απαιτήσεις για λύση δύο κρατών (μετά την εθνοκάθαρση και την δημογραφική αλλαγή) και μόνο με κάποια ανέλπιστη αλλαγή πολιτικής θα μπορούσαν να επαναρχίσουν συνομιλίες επί κάποιας έντιμης συμβιβαστικής βάσης.

Ωσάν να μην έφταναν αυτά, με το νεότευκτο επεκτατικό δόγμα της γαλάζιας πατρίδας αγνοεί το δίκαιο της θάλασσας και το διεθνές δίκαιο και απειλεί πλέον ανοικτά την Ελλάδα με πόλεμο για τα διεθνώς κατοχυρωμένα νησιά του ανατολικού Αιγαίου με πρόσχημα μια αποστρατιωτικοποίηση που, όπως και στην περίπτωση της Κύπρου το 1967 (με την απόσυρση της Ελληνικής μεραρχίας), απλά θα αποτελέσει το πρώτο βήμα για την μετέπειτα κατάληψη αυτών των νησιών διά περιπάτου (όπως έγινε σχεδόν στην Κύπρο το 1974).

Υπό τις περιστάσεις όξυνσης και ευθείας απειλής χρήσης στρατιωτικής βίας από μια χώρα-εκφοβιστή με παρελθόν σε τέτοιες έκνομες και αήθεις συμπεριφορές, είναι προφανές ότι χρήζει άμεσης αναβάθμισης η αμυντική ικανότητα μας. Η Ελλάδα έχει λάβει το μήνυμα και έχει προχωρήσει σε ένα φιλόδοξο πρόγραμμα στρατιωτικής ενίσχυσης, και πρέπει και εμείς άμεσα και δραστικά να ενισχύσουμε την αμυντική μας ικανότητα. Ας μην ξεχνάμε ότι η Τουρκία έχει ήδη εγκαταστήσει βάση μη-επανδρωμένων αεροσκαφών στο Λευκόνοικο, κάτι για το οποίο ελπίζω οι επιτελείς μας να έχουν αντιμέτρα.

Αν κάποιος δεν αντιλαμβάνεται ότι κανείς δεν θα πολεμήσει χωρίς εμάς, για εμάς, και ότι ενδεχομένως διατρέχουμε σοβαρό κίνδυνο, τότε νομίζω εθελοτυφλεί. Δεν μπορεί κανείς, νομίζω, να αναμένει από την Τουρκία, όπου το πολιτικό κλίμα σήμερα βρίσκεται μεταξύ αναθεωρητικού επεκτατισμού και παραληρηματικού εθνικισμού, ότι μπορεί να συνδιαλλαγεί βάσει του διεθνούς δικαίου. Για την Τουρκία, όπως και κάθε θρασύδειλο εκφοβιστή, το μόνο δίκαιο είναι το προσχηματικό δίκαιο του ισχυρού. Αν θέλουμε ειρήνη, λοιπόν, ας προετοιμαζόμαστε για το χειρότερο και απευκταίο σενάριο, που είναι δυστυχώς η ένοπλη σύρραξη. Αυτή είναι η δύσκολη αλήθεια της ιστορικής συγκυρίας που μας περιβάλλει, ιδιαίτερα μετά και το πρόσφατο προηγούμενο της Ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία.

*Επίκουρος Καθηγητής Φιλοσοφίας Πανεπιστήμιο Κύπρου/Χούμπολντ, Βερολίνο

Φιλελεύθερος