Τι παράξενους καιρούς περνάμε. Νομίζω ότι οι δυνάμεις της λύσης και της ειρήνης και στις δύο πλευρές της Κύπρου παραδόθηκαν στο στάτους κβο. Και τα φόρτωσαν όλα στην πλάτη των επόμενων γενιών. Να αγωνιστούν εκείνες, αν θα αγωνιστεί κάποιος. Να ενώσουν εκείνες την Κύπρο, αν θέλουν να την ενώσουν. Είναι ένα βαρύ φορτίο. Μια κακή κληρονομιά. Τώρα όλα προσαρμόστηκαν στο στάτους κβο, αποδέχτηκαν ότι δεν θα μπορέσει να αλλάξει απολύτως τίποτα και σαν να κοιτάνε μόνο να σώσουν τη μέρα. Οι διαμένοντες στον βορρά ονειρεύονται μιαν καλύτερη, μιαν ωραιότερη μάντρα και όχι να απελευθερωθούν από τη μάντρα αυτή. Και οι διαμένοντες στον νότο δεν είναι πολύ διαφορετικοί στην ουσία. Και εκείνοι πλέον ονειρεύονται μιαν πιο ασφαλή και πιο ευημερούσα ζωή στο μοιρασμένο νησί και όχι την επανένωσή του. Άλλωστε, μήπως δεν είναι μέρος αυτού του ονείρου εκείνο που ονομάζεται μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης; Βελτίωση του στάτους κβο.

Οι υποστηρικτές της λύσης και της ειρήνης στον βορρά συνήθισαν να ζουν κάτω από τη διοίκηση της Τουρκίας. Δεν έχουν απολύτως καμία αντίρρηση. Θέλουν μόνο βελτίωση στην αποικία. Να μην γίνονται τόσο ανηλεείς αυξήσεις. Να μην αποκόπτονται οι συντάξεις και τα μπόνους. Να πληρώνονται εντάξει οι μισθοί κάθε μήνα. Να μην καταργηθεί ο 13ος μισθός. Να συνεχιστεί η καταβολή της ΑΤΑ. Να τερματιστούν οι κομματικές προσλήψεις. Να μην πωλείται φτηνά το προϊόν του παραγωγού. Να εκπληρωθούν οι απαιτήσεις των κτηνοτρόφων και των γεωργών. Να πληρώνονται εγκαίρως οι υπερωρίες. Να καθοριστεί ο κατώτατος μισθός σύμφωνα με τις εκάστοτε συνθήκες. Να παίρνουν περιουσιακό φόρο από όσους έχουν μεγάλη περιουσία. Αν γίνουν όλα αυτά, ούτε παράπονο από την Τουρκία θα έχει κανείς, ούτε από την εδώ διοίκηση των συνεργατών. Αν κάποιος παραπονεθεί για την Τουρκία αφότου γίνουν όλα αυτά και την αποκαλέσει κατοχική δύναμη, μπορεί ακόμα και να τον λιντσάρουν. Ειδικά αν υπάρξει κανείς που φωνάζει ότι δεν υπάρχει ελευθερία λόγου και έκφρασης, μπορεί να τον ανακηρύξουν αμέσως «περιθωριακό εχθρό του λαού». Άλλωστε υπάρχουν παράσιτα της Τουρκίας που το κάνουν αυτό ακόμα και σε τούτη την κατάσταση που πιάσαμε πάτο. Κλείνουν αμέσως το στόμα όσων λένε «κατοχική Τουρκία ξεκουμπίσου». Ο ηγέτης της αξιωματικής αντιπολίτευσης φέρνει σε τάξη στη στιγμή την εκπρόσωπο της ελληνοκυπριακής γυναικείας οργάνωσης που προσκάλεσε στο συνέδριο των γυναικών του κόμματός του, κάνοντάς την να σιωπήσει. Έχουμε περίπου πενήντα διαδικτυακές εφημερίδες και οκτώ έντυπες . Εκτός από τη δική μας «Αβρούπα», καμία τους δεν παραπονιέται για την τουρκική κατοχή και τον δεσποτισμό του Ταγίπ Ερντογάν. Αναφέρομαι σε εκείνους που είναι γνωστοί ως αριστεροί, όχι στους δεξιούς. Ενοποιήθηκαν και με τον πληθυσμό από την Τουρκία. Θεωρούν ρατσιστική ακόμα και τη λέξη «Τουρκοκύπριος». Αγκαλιάζουν τον παράνομο πληθυσμό που μεταφέρθηκε από την Ανατολία ως «εργατικό πληθυσμό» και απαιτούν μαζί τους βελτιώσεις στην κατοχική τάξη πραγμάτων. Δεν σκέφτονται καθόλου τον αγώνα μαζί με τους Ελληνοκύπριους οπαδούς της λύσης και της ειρήνης σε ένα κοινό πολιτικό μέτωπο. Θέλουν να ευθυγραμμίσουν τους διαμένοντες στον νότο μαζί τους και όχι να συμβαδίσουν εκείνοι με τους διαμένοντες στον νότο. Και νομίζω και εκείνοι ευθυγραμμίζονται σιγά – σιγά. Θεωρούν πως είχε δίκαιο ο Τουρκοκύπριος πολιτικός ο οποίος «κάλεσε σε τάξη για την κατοχή» την Ελληνοκύπρια στο συνέδριο. Θυμώνουν με εκείνον που κλήθηκε σε τάξη και όχι με εκείνον που τον κάλεσε. Κάνουν αμέσως μια διόρθωση στη λέξη «κατοχή» και ζητούν συγγνώμη από την άλλη πλευρά. Και οι Ελληνοκύπριοι οπαδοί της λύσης και της ειρήνης θέλουν βελτιώσεις στο υφιστάμενο στάτους κβο και όχι να το γκρεμίσουν.

Όπως ανέφερα και στην αρχή του άρθρου, αυτή η κακή κληρονομιά μεταβιβάστηκε από τώρα στις μελλοντικές γενιές. Να γκρεμίσουν εκείνες το στάτους κβο, αν θα το γκρεμίσει κάποιος. Να ενώσουν εκείνες το νησί αυτό, αν θα το ενώσει κάποιος. Τι έγνοια μας έπιασε! Εμείς να κοιτάξουμε τη ζωή μας. Να αφήσουμε τον καβγά με την Τουρκία. Να μην δεχόμαστε ανάμεσά μας όσους αποκαλούν την Τουρκία κατοχική. Αν δεν έγινε ένα λεξικό, να βγάλουμε ακόμα ένα λεξικό. Να ανακηρύξουμε «εχθρούς της ειρήνης» όσους αναφέρονται σε κατοχή. Να φιμώσουμε όσους θέλουν πίσω την Κερύνεια, όπως φιμώσαμε τις μανάδες των αγνοουμένων. Να βάλουμε τη ρετσινιά, είτε του εθνικιστή είτε το ρατσιστή, σε όσους δεν αγκαλιάζουν τον πληθυσμό που μεταφέρθηκε στο νησί. Να τους αποκαλέσουμε «εχθρούς της λύσης και της ειρήνης». Να καταραστούμε όσους δεν πέρασαν στο άλλο μισό της πατρίδας τους, δηλαδή στον βορρά, δηλαδή στην κατεχόμενη περιοχή εδώ και 18 χρόνια, παρά το γεγονός ότι άνοιξαν οι πόρτες.

Όταν κοιτάζω στα μάτια τα παιδιά στα οποία θα μεταβιβάσουμε αυτή την κακή κληρονομιά, θλίβομαι και νιώθω ένοχο τον εαυτό μου. Και ντρέπομαι. Εσείς, δεν ντρέπεστε;

ΠΗΓΗ: politis.com.cy