Aποκατάσταση αμοιβαίας εμπιστοσύνης μεταξύ των δύο Κοινοτήτων στην Κύπρο δεν γίνεται με το στρατό κατοχής στα κατεχόμενα

Ανδρέας Μορφίτης   

Δεν υπάρχει καμία απολύτως αμφιβολία ότι μια από τις κυριότερες παραμέτρους που θα συμβάλει στην εξουδετέρωση των αποτελεσμάτων της κατοχής και της διαίρεσης της Πατρίδας μας είναι και η αποκατάσταση της αμοιβαίας εμπιστοσύνης μεταξύ των δύο Κοινοτήτων στην Κύπρο. Μιας σχέσης που θα δημιουργεί τις προϋποθέσεις και θα αποτελεί το βάθρο της ομαλής συμβίωσης και της κοινής πορείας Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων προς το μέλλον. 

Με αφορμή την πρόσφατη πρωτοβουλία που ανέλαβε η ΣΕΚ για εργοδότηση Τ/Κ σε ιδιωτικές επιχειρήσεις στις ελεύθερες περιοχές της Κύπρου εγείρονται μια σειρά ερωτημάτων σχετικά με το σύνολο των Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης και των επιπτώσεων και επιδράσεών τους στη διαμόρφωση της συνολικής και οριστικής επίλυσης του Κυπριακού Προβλήματος: 

1ον Εργοδότηση Τ/Κ στις ελεύθερες περιοχές 

Εκ πρώτης όψεως η πρωτοβουλία αυτή – πέραν από τον καθαρά τεχνοκρατικό στόχο της –   επιδιώκει να συμβάλει στην προώθηση των σχέσεων εμπιστοσύνης μεταξύ Ε/Κ εργοδοτών και Τ/Κ εργαζομένων μέσα σε φυσιολογικές συνθήκες εργασίας. 

Από το βαθμό επιτυχίας του εγχειρήματος αυτού θα αναμένεται και η περαιτέρω ανάπτυξη των οικονομικών συναλλαγών μεταξύ των ελευθέρων και των κατεχομένων περιοχών. 

Στο αφελές επιχείρημα ότι οι Τ/Κ εργαζόμενοι θα πρέπει να είναι κάτοχοι ταυτότητας ή διαβατηρίου της Κυπριακής Δημοκρατίας – και …αναγνωρίζουν έτσι την νόμιμη Κ.Δ. – μπορεί να αντιταχθεί ο συλλογισμός ότι είναι ταυτόχρονα και «πολίτες» ενός παράνομου μορφώματος το οποίον και θα αιμοδοτήσουν οικονομικά με την εισροή συναλλάγματος και μάλιστα σε ευρώ σε μια περίοδο οξείας οικονομικής κρίσης στο ψευδοκράτος! 

2ον Λειτουργία των οδοφραγμάτων

Η απόφαση του κατοχικού ηγέτη Ραούφ Ντενκτάς το 2003 να «επιτρέψει» τη διακίνηση των Ε/Κ προς τις κατεχόμενες περιοχές βρήκε στον ύπνο την τότε Κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας και όλη την πολιτική και πολιτειακή ηγεσία. 

Από τότε μέχρι των ημερών μας έχουν λειτουργήσει οδοφράγματα σε πολλές περιοχές της γραμμής αντιπαράταξης. Η κατοχή παραμένει, η διαίρεση συνεχίζεται και εδραιώνεται και το κατοχικό καθεστώς λειτουργεί ως ένα εν δυνάμει «κράτος» με την επίδειξη ταυτότητας ή διαβατηρίου όπως ακριβώς συμβαίνει σε ξένες μεταξύ τους κρατικές οντότητες που διατηρούν τα σύνορα της επικράτειάς τους. 

Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ο κατοχικός ηγέτης Ερσίν Τατάρ, ο θιασώτης της πολιτικής των δύο κρατών στην Κύπρο, ενθαρρύνει και επιδιώκει τη διάνοιξη περισσότερων οδοφραγμάτων, για να εδραιώσει και με αυτό τον τρόπο το ψευδοκράτος του , ενώ εμείς διατηρούμε και συντηρούμε τη ψευδαίσθηση ότι κάθε οδόφραγμα που διανοίγει αποτελεί και ένα….ρήγμα στη διαίρεση της χώρας μας!

Χαρακτηριστική της πολιτικής αυτής είναι και η υπόσχεση που έδωσε στους Τ/Κ καταστηματάρχες της περιοχής Αράστα ο πρόεδρος του ΡΤΚ Τουφάν Ερχιουρμάν ότι θα αναλάβει σύντομα πρωτοβουλία για διάνοιξη νέου οδοφράγματος πλησίον της Πύλης Αμμοχώστου για να αιμοδοτηθούν οικονομικά οι επιχειρήσεις τους μέσω των επισκέψεων Ε/Κ αγοραστών.

Την ίδια ώρα το κατοχικό καθεστώς αρνείται πεισματικά τη διάνοιξη του οδοφράγματος της Αθηαίνου που θα διευκολύνει τη ζωή των κατοίκων της περιοχής με το αιτιολογικό ότι η περιοχή είναι σημαντική και νευραλγική για τα στρατεύματα κατοχής.

3ονΔικοινοτικές Τεχνικές Επιτροπές

Είναι γνωστόν ότι το νόμιμο κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας και το παράνομο τουρκικό μόρφωμα εκχωρούν αρμοδιότητες και εξουσίες στις ούτω καλούμενες δικοινοτικές τεχνικές επιτροπές με κύριο μέλημά τους να… διευκολύνουν την καθημερινότητα των «πολιτών» ένθεν και ένθεν της γραμμής αντιπαράταξης και να τους προσαρμόζουν σε μια μόνιμα …ξεχωριστή διαβίωση (και όχι ομαλή συμβίωση όπως ευαγγελίζονται). 

Με αυτό τον τρόπο λοιπόν εμπεδώνεται οριστικά η κατοχή και μονιμοποιείται η διαίρεση αφού οι δύο «λαοί» αφομοιώνουν σιγά – σιγά και βιώνουν πρακτικά την αντίληψη ότι ζουν παράλληλα σε δύο ξεχωριστά, γειτονικά «κράτη» υπό συνθήκες ομαλότητας. 

Αυτά -και όχι μόνο- είναι τα συστατικά στοιχεία μιας «λύσης» που όχι μόνο δεν αναιρεί την κατοχή και δεν εξουδετερώνει τη διαίρεση, αλλά αντίθετα καθιερώνει, μέρα με τη μέρα, μια ντε φάκτο κατάσταση την οποία με εγκληματική αφέλεια και ασύγγνωστη επιπολαιότητα αποκαλούμε πολιτική επαναπροσέγγισης και συμφιλίωσης. 

Μιας λύσης που εφηύρε η δαιμόνια αγγλική πολιτική του διαίρει και βασίλευε και εφαρμόζει βήμα με βήμα, μέρα με τη μέρα σε αγαστή συνεργασία με το βαθύ τουρκικό κράτος από το 1956.

*Αντιπρόεδρος Κ.Δ.Σ. του Κυπριακού Κέντρου Μελετών