Μετά τη θύελλα αντιδράσεων, το Συμβούλιο της Ευρώπης απέσυρε την καμπάνια του με το αδιανόητο μήνυμα ότι «η ελευθερία είναι στη χιτζάμπ» (η συνήθης μαντήλα που καλύπτει μαλλιά και στήθος των γυναικών του Ισλάμ, αλλά όχι το πρόσωπο).

Συγκεκριμένα σε αφίσα που δημοσιεύτηκε μια εβδομάδα πριν, αποτυπώνονται πορτρέτα νεαρών γυναικών, με καλυμμένο το μισό πρόσωπο ή το κεφάλι με χιτζάμπ. Το μήνυμα της αφίσας, γραμμένο στην αγγλική, διεμήνυε: «Η ομορφιά είναι στη διαφορετικότητα όπως και η ελευθερία στο χιτζάμπ».

Οι αντιδράσεις, η έκρηξη ουσιαστικά, έγινε κυρίως στη Γαλλία. «Το να υπενθυμίζουμε ότι οι γυναίκες είναι ελεύθερες να φορούν χιτζάμπ είναι ένα πράγμα. Αλλά να λέμε ότι η ελευθερία είναι στο χιτζάμπ είναι άλλο», δήλωσε ο σοσιαλιστής γερουσιαστής Λορένς Ροσσινιόλ. Παράλληλα, τον «βαθύ συγκλονισμό» της εξέφρασε και η υπουργός Εξωτερικών για τη νεολαία Σάρα Ελ Χάιρι, τονίζοντας ότι το μήνυμα είναι αντίθετο από τις αξίες που υπερασπίζεται η Γαλλία.

Το «Συμβούλιο της Ευρώπης» δεν έχει καμία σχέση με το «Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης» η με το «Ευρωπαϊκό Συμβούλιο», τα οποία αποτελούν θεσμικά όργανα της ΕΕ, και όργανα λήψης αποφάσεων. Ένα πλαδαρό όργανο θεωρητικολογίας είναι, σχεδόν ΜΚΟ, στο οποίο μετέχουν 47 ευρωπαϊκά κράτη και κάποια άλλα ως παρατηρητές. Καταστατικός Σκοπός του είναι λέει η ευρωπαϊκή ενοποίηση και η προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Μόνο που το σύνθημα στις αφίσες καμία σχέση δεν έχουν με την ευρωπαϊκή ενοποίηση, ούτε με την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ανθρώπινο δικαίωμα των γυναικών είναι να ντύνονται όπως τους αρέσει. Αντί γι’ αυτό βλέπουμε να υποστηρίζουν (όπως όλοι οι δικαιωματιστές) την εμφανισιακή ομοιομορφία των μουσουλμάνων γυναικών που έρχονται από τις χώρες τη αραβικής χερσονήσου, το Πακιστάν, ή το Αφγανιστάν.

Μια ομοιομορφία που κρύβει την καταπίεση και υποταγή των γυναικών. Στον ιδεολογικό στραβισμό τους, δεν βλέπουν ότι και στην Ευρώπη οι γυναίκες αυτές, δεν έχουν την ελευθερία αυτοδιάθεσης και επιλογής που έχουν οι Ευρωπαίες.

Εξακολουθούν να είναι θύματα της βούλησης του πατρός, του αδερφού, του συζύγου, του δικού τους κοινωνικού περίγυρου. Οι «Κύριοί» τους έρχονται στην Ευρώπη αλλά μεταφέρουν μαζί τους και επιβάλλουν τα ήθη των τόπων καταγωγής τους.

Και αντί οι υπέρμαχοι των ανθρωπίνων δικαιωμάτων να δράσουν εναντίον αυτής της καταπίεσης, επειδή δεν καταλαβαίνουν τις συνθήκες που ζουν αυτές οι γυναίκες, στοχοποιούν ως ρατσιστή, ισλαμοφοβικό, ακροδεξιό, όποιον Ευρωπαίο δεν θέλει η καταπίεση αυτή να ενταχθεί στην ευρωπαϊκή κανονικότητα.

Γιατί το πρόβλημα δεν είναι όσες γυναίκες θέλουν το χιτζάμπ. Το πρόβλημα είναι εκείνες που δεν το θέλουν αλλά αναγκάζονται να το φορούν. Το πόσο το φορούν όλες οι γυναίκες ως επιλογή, (πέραν της προσωπικής μας γνώσης, που δεν έχει σημασία), μας το έδειξαν οι εξεγέρσεις των γενναίων γυναικών του Ιράν, που πριν κάνα δυο χρόνια κατέβηκαν στους δρόμους εναντίον της μαντίλας.

Για τη συνέχεια liberal