«Οι Τούρκοι επιθυμούν να μετατρέψουν την Αμμόχωστο στην Κόπα Καμπάνα της Μεσογείου». Δεν το λέμε εμείς, το είπε ο Ανδρέας Μαυρογιάννης, διπλωμάτης της διαπραγματευτικής ομάδας για το Κυπριακό, στον Ανδρέα Κημήτρη στο ΡΙΚ την Πέμπτη το βράδυ, περιγράφοντας με λεπτομέρεια τα αναπτυξιακά πλάνα των Τούρκων.

Τα μεγαλεπήβολα σχέδια για το κλεμμένο τουριστικό θέρετρο σκοντάφτουν για την ώρα στην ενδεχόμενη ανασφάλεια που μπορεί να προκαλεί στους ξένους και Τούρκους επενδυτές το καθεστώς της παρανομίας πάνω στο οποίο καλούνται να ρίξουν τα λεφτουδάκια τους. Γι’ αυτό και επιδιώκουν την προσφυγή Ελληνοκυπρίων στην επιτροπή αποζημιώσεων. Γιατί, όπως μας έδωσε να καταλάβουμε ο κ. Μαυρογιάνννης, αυτό θα ενισχύσει το αίσθημα εμπιστοσύνης επενδυτών και μελλοντικών τουριστών. 

«Οι Τούρκοι επιχειρούν να δημιουργήσουν ένα ρήγμα, μια βάση μερικής αποδοχής της κυριαρχίας τους, ώστε να δείξουν ότι υπάρχουν προοπτικές νομιμοποίησης των τετελεσμένων στην Αμμόχωστο. Έτσι, οι ξένοι και Τούρκοι επενδυτές, να αισθανθούν μεγαλύτερη ασφάλεια και να τολμήσουν να επενδύσουν». Κατά κάποιον τρόπο, λοιπόν, οι Τούρκοι χρειάζονται τους Ελληνοκύπριους πρόσφυγες για να κερδίσουν πόντους νομιμότητας. 

Έχουμε πληροφορίες, είπε ο κ. Μαυρογιάννης, ότι ήδη προσέγγισαν Βαρωσιώτες επιχειρηματίες, ιδιοκτήτες ξενοδοχείων και άλλων επιχειρήσεων. «Ρίχνουν δολώματα» είπε και αν κάποιοι πιαστούν, θα προσφέρουν μεγάλη εξυπηρέτηση στα τουρκικά πλάνα. Κι αν συμβεί αυτό δεν υπάρχει επιστροφή.

Για άλλη μια φορά αφήνονται οι πολίτες, οι πρόσφυγες και οι επιχειρηματίες της Αμμοχώστου στην προκειμένη περίπτωση, να πάρουν μια προσωπική απόφαση για ένα συλλογικό και σοβαρό πολιτικό ζήτημα με τεράστιο κόστος. Η Κυβέρνηση είχε πληροφορίες και ενδείξεις για τον εποικισμό της Αμμοχώστου εδώ και χρόνια, αλλά επέλεξε να ακολουθήσει τη γραμμή «ας εξαγγείλουν και βλέπουμε». 

«Καλά, δεν πρέπει η Κυβέρνηση να αναλάβει πρωτοβουλίες, ώστε να μην μετατεθεί η ευθύνη στους πολίτες για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα;», ρώτησε ο κ. Κημήτρης. Θα έπρεπε. Αλλά προφανώς δεν έγινε τίποτα. Αντ’ αυτού, ο ίδιος ο πρόεδρος Αναστασιάδης ρίχνει την μπάλα στους πολίτες: «Είμαστε σίγουροι ότι κανένας Βαρωσιώτης δεν θα ήθελε να γίνει συνεργός στους σχεδιασμούς και τους στόχους της Τουρκίας».

Γιατί είμαστε σίγουροι; Εδώ οι πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι η κύρια πηγή εσόδων του ψευδοκράτους. Κι αυτό είναι αποτέλεσμα άλλης μιας απόφασης που αφέθηκε στην κρίση των πολιτών…

Όταν ο Ραούφ Ντενκτάς άνοιξε τα οδοφράγματα το 2003 επικράτησε αμηχανία και παγωμάρα στη δική μας πλευρά. Θυμόμαστε μάλιστα τον μ. Αλέκο Μαρκίδη να δηλώνει από τηλεοράσεως ότι η «επίδειξή ταυτότητας στο οδόφραγμα δεν συνιστά αναγνώριση του ψευδοκράτους» ενθαρρύνοντας το πήγαινε-έλα. 

Μια πολιτική ηγεσία που αποτελεί πρότυπο στο πώς να ιεραρχείς το προσωπικό συμφέρον πάνω από το εθνικό και μας γαλούχησε με το ιδανικό της αρπακτής, αφήνεται ξανά σήμερα να την παρασύρει το ρυάκι του τουρκικού χείμαρρου. Αντιδρώντας χλιαρά, αδιάφορα κι ανεύθυνα στους τουρκικούς σχεδιασμούς, δείχνει ξανά τον δρόμο.

Και φυσικά πάλι θα βρεθούν κάποιοι που θα βάλουν τις πλάτες τους κάτω -με το αζημίωτο- για να πατήσει πάνω τους το τουρκικό όραμα. Αυτού της «Κόπα Καμπάνα της Μεσογείου». 

[email protected]

Φιλελεύθερος