Άριστος Μιχαηλίδης   
Πώς τα καταφέρνουν να τα κάνουν τόσο χάλι σε όλα τα εθνικά ζητήματα; Και δεν είναι μόνο ανικανότητα, δυστυχώς. Είναι φιλοσοφία, είναι η ιδεολογία του μοδέρνου αναθεωρητισμού, που ξεκινά από τη Μακεδονία, διασχίζει το Αιγαίο και τη Μεσόγειο και καταλήγει και κορυφώνεται στην Κύπρο. Όπου, θητεύσαντες σε σεμινάρια πρεσβειών, οι «ιδεολόγοι» ξεκινούν την πορεία τους στα εθνικά ζητήματα, αποδομώντας πρώτα την ιστορία και στη συνέχεια διαγράφοντας τα εθνικά ζητήματα. Διότι δεν είναι του καιρού και πρέπει να ξεπεραστούν. Όχι με λύσεις, αλλά με διαγραφές. Σαν να μπορείς να σχίζεις σελίδες της ιστορίας για να γίνει πιο βολική. Το Σκοπιανό είναι το πιο χαρακτηριστικό. Και το πιο ακατανόητο.
Κατέληξαν, λέει, κι εδώ σε μια συμφωνία win – win, δηλαδή, όλοι κερδίζουν. Όπως μας λένε ότι είναι και η προσπάθεια για το Κυπριακό. Μόνο που δεν θα καταλάβουμε ποτέ τι κερδίζει η Ελλάδα από αυτή τη συμφωνία. Μια χώρα, που δημιουργήθηκε από τη διάσπαση μιας άλλης, της Γιουγκοσλαβίας, αυτοπροσδιορίζεται ως Μακεδονία. Και όχι μόνο αυτό αλλά με πλαστογράφηση της ιστορίας και οικειοποίηση της εθνικής, ιστορικής και πολιτιστικής κληρονομιάς της Ελλάδας, προωθεί εδαφικές βλέψεις σε βάρος της Ελλάδας. Αλλά, για να αποκτήσει ταυτότητα και αναγνώριση στον κόσμο χρειάζεται την Ελλάδα για να εγκρίνει την ένταξη της στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Δηλαδή, τα Σκόπια χρειάζονται την Ελλάδα και όχι αντίστροφα. Κι όμως, η ηγεσία της Ελλάδας συμφωνεί στο όνομα Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας και λέει ότι με αυτό τον τρόπο επιλύει θαρραλέα αυτό το μεγάλο εθνικό πρόβλημα. Το πρόβλημα ποιού; Η Ελλάδα τι πρόβλημα είχε για να το επιλύσει; Το πρόβλημα της Ελλάδας ήταν η πίεση που δεχόταν από Αμερικάνους και Ευρωπαίους. Και δεν την άντεξε, φυσικά.
Τι σημαίνει, όμως, Βόρεια Μακεδονία; Υπάρχει και Νότια; Δεν υπάρχει άλλο κράτος με το όνομα Μακεδονία, επομένως τα Σκόπια δεν θα λέγονται Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας, θα λέγονται Μακεδονία. Κι αυτό θα ενισχύεται από άλλα μέρη της συμφωνίας. Η υπηκοότητα θα είναι Μακεδόνες / πολίτες της Δημοκρατίας της Βόρειας Μακεδονίας. Δηλαδή, Μακεδόνες, αφού δεν υπάρχει άλλος λαός με υπηκοότητα Μακεδονική. Η γλώσσα θα κατοχυρωθεί στα Ηνωμένα Έθνη ως μακεδονική γλώσσα. Θα υπάρχουν, λέει, υποσημειώσεις, που θα ορίζουν, για παράδειγμα, ότι δεν έχουν σχέση με τους Μακεδόνες της αρχαίας Ελλάδας. Η ουσία είναι ότι αυτά θα είναι υποσημειώσεις. Η πραγματικότητα είναι ότι αυτό το δημιούργημα του στρατάρχη Τίτο, με ρίζες Σλάβων και Αλβανών, στα μάτια της διεθνούς κοινότητας θα είναι οι Μακεδόνες και το κράτος τους η Μακεδονία. Αυτό συμφώνησε η ελληνική κυβέρνηση, όσα κόλπα κι αν χρησιμοποιήσει για να εξηγήσει τη σπουδαία συμφωνία της. Όμως, ο όρος Μακεδονία αναφέρεται στον πολιτισμό των αρχαίων Μακεδόνων, που «ανήκουν στο ελληνικό έθνος και αποτελούν αδιαμφισβήτητο κομμάτι της ελληνικής ιστορικής και πολιτιστικής κληρονομιάς», όπως είναι η επίσημη θέση της Ελλάδας και την αντιγράφουμε από την ιστοσελίδα του ελλαδικού υπουργείου Εξωτερικών. Δυόμισι εκατομμύρια Έλληνες υπήκοοι κατοικούν σήμερα στον κύριο κορμό της ιστορικής Μακεδονίας στο βόρειο τμήμα της ελληνικής επικράτειας. Με την αναγνώριση της Βόρειας Μακεδονίας αυτή η ιστορική Μακεδονία θα γίνει η Νότια Μακεδονία. Να ξαναρωτήσουμε, λοιπόν: Τι κερδίζει η Ελλάδα από αυτή την εξέλιξη; Ρωτώ εντελώς ρητορικά. Διότι, στην πραγματικότητα αυτοί που ανέφερα στην αρχή του κειμένου μου, οι αναθεωρητές της ιστορίας, γνωστότεροι ως εθνομηδενιστές, ενδιαφέρονται μόνο για να κλείσουν τα ζητήματα μόνο και μόνο για να πάρουν συγχαρητήρια από Αμερικάνους και Ευρωπαίους. Ας τα έκλειναν αρκεί να κέρδιζαν και κάτι. Θα μπορούσε να είναι δικαιολογημένη ακόμα και μια τόσο τραγική υποχώρηση στο Σκοπιανό αν για παράδειγμα την αντάλλαζαν με μια δίκαιη διευθέτηση στο Αιγαίο ή στην Κύπρο ή έστω και στο ελληνικό χρέος. Αλλά, ούτε αυτό δεν μπορούν. Επειδή διαπραγματεύονται χωρίς ιστορικό και εθνικό υπόβαθρο, χωρίς πρόβλεψη για τις συνέπειες, αλλά μόνο για να είναι αποδεκτοί και αρεστοί στη νέα τάξη πραγμάτων, που εξυπηρετεί οποιουσδήποτε άλλους, εκτός από τους Έλληνες. Ετοιμαστείτε παρομοίως και για το Κυπριακό.

aristosm@phileleftheros.com

Φιλελεύθερος